ตอนที่9
1027 Words
Rrrrr Rrrr
ระหว่างที่ฉันทำหน้างงก็มีเสียงเรียกเข้าเป็นเพลงร็อควงดังบรรเลงขึ้น มันเป็นเสียงริงโทนโทรศัพท์ฉันเอง ฉันรีบหยิบขึ้นมาดูพบว่าเฮียเจ้าของร้านโทรมา….
“ห้ะ ว่าไงนะเฮีย!”ฉันตะโกนดังลั่นจนคนในร้านหันมามองเป็นตาเดียวกัน
วินาทีนี้บอกเลยว่าไม่สนอะไรอีกแล้วนอกจากสิ่งที่ได้ยิน ฉันเพิ่งถูกไล่ออก! เฮียเจ้าของร้านอาหารยกเลิกจ้างและบอกว่าตั้งแต่วันนี้ไม่ต้องมาทำงานแล้ว ฉันสอบถามถึงสาเหตุของเรื่อง…ทำไมต้องไล่ออกทั้งที่ไม่ได้ทำอะไรผิด
แต่เหตุผลที่เฮียบอกทำให้ถึงกับช็อค! ใครกันที่ปล่อยข่าวว่าฉันพวกขโมยไว้ใจไม่ได้โดนไล่ออกมาหลายที่แล้ว!! นี่มันดิสเครดิตกันชัด ๆ ฉันฟังอย่างไม่สบอารมณ์แต่พอจะเถียงออกไปเฮียก็ชิ่งวางสายเสียก่อน
แล้วเฮียก็ดันเชื่อ!!! บ้าชะมัด!
“เฮียๆ เดี๋ยว เห้ย!! อะไรกันวะเนี่ย!!” ฉันบ่นสบถอย่างหงุดหงิดแล้วสายตาก็พลันเหลือบไปมองผู้ชายตรงหน้า…..อะไรกัน! ทำไมหมอนี่ถึงนั่งยิ้มอย่างสะใจแบบนั้นล่ะ อย่าบอกนะว่า…..
“เฮอร์ริเคน!! นายใช่มั้ย! ไอ้บ้า ไอ้เลว!” ฉันตั้งใจจะต่อยหน้าสวย ๆ นั่นให้แหก กำปั้นเล็ก ๆ ถูกเหวี่ยงขึ้นมาอย่างเร็วแต่ก็ช้ากว่าเป้าหมายเพราะไอ้บ้าเคนคว้ามือมารับหมัดเอาได้ทัน หนำซ้ำยังดึงฉันเข้ามาใกล้ ๆ ตัวอีกด้วย
“เห้ย! ปล่อยนะเว้ยไอ้บ้าเคน!” ฉันดิ้นสุดแรงที่มี แม่งขยะแขยงสุด ๆ
“จะรีบไปไหนล่ะ ว่างแล้วไม่ใช่หรอคะ”
“นาย ไอ้คนเฮงซวย!”เพราะเขาทำให้ฉันตกงาน!! ด่าแค่นี้ยังน้อยไปด้วยซ้ำ ก็ไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาด่าคนหน้ามึนแบบนี้ดี
“ถึงเธอจะเป็นทอมแต่ก็ต้องพูดเพราะ ๆ รู้มั้ยคะ” อีตานี่ยังคงเข้าใจว่าฉันเป็นทอมอยู่ ป่วยการที่จะเถียงว่าไม่ใช่เพราะยังไงเขาก็เข้าใจแบบนี้มาแต่แรก แถมไอ้เหตุการณ์บ้า ๆ นั่นมันก็ทำให้เขาฝังใจไปแล้วว่าฉันเป็น!
“จะพูดยังไงมันก็เรื่องของฉันป่ะวะ นายแม่งวุ่นวาย…ปล่อยได้แล้วโว้ย” แม่งยิ่งดิ้นเท่าไหร่ เฮอร์ริเคนยิ่งรัดวนแขนแน่นกว่าเดิม โคตรอายคนเลยว่ะ
“ถ้าเธอยังพูดแบบนี้ต่อให้เป็นทอมพี่ก็จะทำนะคะ…..”
“ทำ…ทำบ้าอะไร?!”
“ก็ลองพูดไม่เพราะอีกสิคะ น้อยหน่า….” คิดว่าฉันกลัวหรอไง ผู้ขายหน่อมแน้มแบบนี้จะทำอะไรได้
“ไอ้เคน บ้าคนสันดานเสีย! ไอ้….!!!” ฉันเบิกตากว้างอย่างตกใจรีบหันหน้าหนีทั้งที่ยังพูดไม่จบ
นั่นเพราะไอ้บ้าเคนเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้ คือริมฝีปากมันเฉียดริมฝีปากฉันไปนิดเดียว นี่ไอ้คนประสาทมันจะจูบฉันหรอวะ!!!
“หลบทำไมล่ะคะ เมื่อกี้ยังปากเก่งอยู่เลย”
“ไอ้….”
“อ๊ะๆ พี่พึ่งเตือนไปนะคะ”
“ไอ้พี่เคน! ปล่อยเดี๋ยวนี้!” ฉันกัดฟันพูดอย่างจำยอม ไอ้บ้านี่มันพูดจริงทำจริง ปากก็ว่าฉันทอม ๆ แต่ก็ยังกล้าจูบ ทำไมฉันต้องมาทำตามยอมเชื่อฟัง ผู้ชายแบบเขา ผู้ชายตุ้งติ้ง มุ้งมิ้งแบบนี้ด้วยวะ
“ปล่อยแน่ค่ะ แต่เธอต้องตกลงก่อน”
“นายจะ…”
“พี่เคนค่ะ ไม่ใช่นาย” ได้ที่เอาใหญ่เลยนะไอ้เคนบ้า รอยยิ้มของผู้มีชัยฉายชัดอยู่บนใบหน้าเขา
“เออ ๆ พะ…พี่เคนจะอะไรนักหนา มันมีคนใหม่ไปแล้ว” โอ้ยยย โคตรกระดากปากอยากจะอ้วก
“พี่รู้ค่ะ เธอถึงต้องรับผิดชอบไงคะ”
เฮ๊ออออ นี่หรือวะคนรู้…. ฉันถอนหายใจเป็นรอบที่ล้านแปด ถ้าย้อนเวลากลับไปได้จะไม่ยอมทำแบบนั้นอีกแน่ ๆ การที่ต้องมายุ่งเกี่ยวกับเฮอร์ริเคนมันทำให้ฉันประสาทแตก แต่ดูเหมือนเคนจะไม่ได้คิดอย่างนั้นเลย เขาเหมือนสนุกทีได้แกล้งเอาคืนฉัน
“เรื่องอะไร ฉันไม่มีเวลามาเล่นด้วยหรอกนะ” ฉันมองอย่างขุ่นเคือง เพราะผู้ชายคนนี้ทำให้เธอเพิ่งจะตกงาน!!
“ตามใจค่ะ” เขาบอกพร้อมกับปล่อยมือฉันให้เป็นอิสระ
จะรออะไรก็รีบลุกอย่างไวสิ อยู่ใกล้เขาแล้วฉันเหมือนคนหายใจไม่ค่อยออก ไอ้พี่เคนลุกขึ้นเหยียดตัวมองฉันอย่างกวน ๆ เหมือนมีแผนการที่ชั่วร้ายอยู่ในใจ
“ขอให้ได้งานใหม่ไว ๆ นะคะ อ่อแล้วก็เตรียมใจไว้ได้เลย พี่จะตามรังควานจนเธอไม่เป็นอันทำอะไรเลยล่ะ” นี่สรุปคือยังไม่เลิก?
ฉันทึ้งหัวตัวเองอย่างบ้าคลั่ง สาบานเลยว่ายอมแลกทุกอย่างเพื่อซื้อเครื่องไทม์แมนชีนสักเครื่องแล้วย้อนกลับไปวันนั้น ฉันจะเลือกนอนตีพุงอยู่ที่บ้านไม่ไปตามคำขอของน้องสาวตัวดีที่เอาฉันเป็นข้ออ้างจนมีเรื่องวุ่นวายเกิดขึ้น ความสงบสุขของฉันหายไปแล้วอย่างถาวร
ฉันอยากฆ่านาย…..ไอ้พี่เคนบ้า!!!!
ผ่านไปแล้วหนึ่งวันที่ฉันนั่งแหง่วนอนแหง่วอยู่ที่บ้านวันที่แสนหน้าเบื่อ ยิ่งไปกว่านั้นฉันตกงาน! มันเป็นปัญหาใหญ่สำหรับฉันในตอนนี้เลย เพราะไอ้บ้าพี่เคนคนเดียวคิดแล้วก็โมโห!
ตื้อดึ่ง…….ตื้อดึ่ง
เสียงไลน์กลุ่มที่ไม่ได้ยินมานานเรียกความสนใจได้เป็นอย่างดี ไอ้พวกเพื่อนบ้าของฉันเอาแต่เที่ยวเล่นซะนานขาดการติดต่อไปเลย สงสัยคงกลับกันมาแล้ว
อ่อ ฉันก็ลืมเล่าไปน่ะ อีเบลล่านางไปเสวยสุขที่เกาะตั้งแต่ปิดเทอมวันแรกเลย นางบอกจะไปตามหาความฝันไม่รู้ว่าได้อะไรกลับมาบ้างรึเปล่า ส่วนพริบพราวก็ไปเที่ยวญี่ปุ่นกับม่านหมอกคงสวีทกันน่าดูเลย เฮ๊อออชีวิตดี๊ดีกันจริง ๆ ดูฉันสิต้องมานั่งหางานทำงก ๆ
- Writer
