น้อยหน่าเม้มริมฝีปากแน่นเหมือนกำลังคบคิดอย่างหนักว่าจะเอายังไงดี ผมก็ได้แต่นั่งกอดอกรอคำตอบและสำรวจมองเธอไปด้วย บอกตามตรงว่าบุคลิกอย่างเธอมันไม่เข้ากับชุดพนักงานที่นี่เลยสักนิด แต่มันก็น่าสนุกดีถ้าได้เห็นเธอแต่อะไรแบบนี้ ผมนี่แทบอดใจรอไม่ไหวเลยล่ะ!
“แล้ว…เอ่อ แล้วฉันต้องอะไรบ้าง หมายถึงที่ดูแลพี่น่ะ โว้ยยย” น้อยหน่าเอามือขึ้นขยี้หัวอย่างไม่สบอารมณ์
ผมยิ้มอย่างพอใจมาก….ที่ปราบพยศยัยทอมบอยลงได้ เธอชอบทำเก่งต่อหน้าผมตลอดและจะอารมณ์เสียเสมอที่สามารถเอาชนะผมได้
“เดี๋ยวก็รู้” ผมยกยิ้มขยิบตาให้ก่อนจะเดินไปที่หลังร้าน
ไปทำไมน่ะหรอ….ก็ไปคุยกับพี่ชายผมน่ะสิ! ใช่ร้านนี้เป็นของพี่ผมเองชื่อพี่ไคล์แม็ก ไคล์ไม่ได้ตั้งใจอยากจะเปิดร้านนี้หรอกก็แค่หาอะไรทำแก้เบื่อ พี่ผมมันเรียนจบแล้วและไม่อยากไปทำงานบริษัทเลยเปิดร้านไว้เล่น ๆ แต่ดันฮิตซะงั้นเพราะช่วงที่เปิดคาเฟ่แมวยังมีไม่มากนัก
ผมจะมาดูแลที่นี่ในช่วง
