ระหว่างที่ผมคุยกับไคล์อยู่น้อยหน่าก็เดินออกมาอย่างเก้ ๆ กัง ๆ ทันทีที่ได้เห็นผมอึ้งเลย! คืออึ้งจริง ๆ นะ เธอใส่ชุดได้แบบ…แบบไม่เหมือนใครจริง ๆ
END TALK.
“เธอใส่ชุดนี้แล้วดู…..”
ไอ้บ้าพี่เคนเอ่ยปากขึ้นทันทีที่เห็นฉันเดินออกมา ให้ตายเหอะชุดเวรอะไรเนี่ยทำฉันรู้สึกแปลก ๆ คือมันทั้งเขินและประหลากไปพร้อม ๆ กัน
“อะ อะไร? ” ยิ่งเห็นสายตาของผู้ชายที่เป็นเจ้าของร้านมองมา มันทำให้ฉันวูบ ๆ วาบ ๆ ยังไงก็ไม่รู้ประหม่าไปหมดแล้วเนี่ย
“ดูเหมือนชุดนอนเลยค่ะ ฮ่าๆๆ” พอพูดจบปุ๊บไอ้พี่เคนบ้าก็หัวเราะดังลั่นร้าน เออ! ฉันมันไร้เสน่ห์ใส่ชุดเมดแล้วเหมือนชุดนอน!!
แต่ก็ยังดีที่ผู้ชายสุดเท่ห์คนนั้นไม่ได้ขำตามไปด้วย เขาเพียงแค่มองฉันนิ่ง ๆ สายตาเขาเหมือนกับว่ามองทะลุตัวฉันไปได้เลย นี่มันอะไรกันเนี่ยฉันกำลังเขินอย่างนั้นหรอ???
แชะ…แชะ
“ทำอะไรน่ะ!” เสียงถ่ายภาพดึงสายตาฉันไปทันที และนั่นไอ้พี่เคนกำลังถ่ายภาพฉันอย
