“ไปค่ะ เดี๋ยวพี่ไปส่ง”
“ฉันเอารถมากลับเองได้!” หมายถึงจักรยานคันเก่งสุดรักของฉันน่ะ แต่ถึงไม่มีจักรยานฉันก็ไม่กลับกับเขาอยู่ดีแหละ แค่นี้ก็เอียนจะแย่ ยิ่งจากกันไวเท่าไหร่ยิ่งดี
“ถ้าเธอหมายถึง ‘ไอ้เศษเหล็ก’ ที่ผุพังอยู่หน้าร้านล่ะก็…มันเจ๋งไปแล้วค่ะ” หะ! ลูกรักของฉัน! ไม่จริง ๆ ไอ้พี่เคนมันตอแหล ลูกฉันยังไม่พัง ม่ายยย
ฉันรีบวิ่งออกไปดูด้วยในที่เต้นระส่ำ ขอให้เป็นแค่มุขตลกของไอ้พี่เคนเถอะ! แต่เมื่อวิ่งไปถึงฉันก็เห็นลูกรักของฉันมันพังแล้วจริง ๆ โซ่หลุดออกมาทั้งยวงเลย แถมยางก็แบนจนเกินเยียวยาเพราะโดนปะมาหลายรอบ ที่เลวร้างที่สุดคือ….แฮนด์บังคับมันหักเอียงองมาจนติดล้อหน้า ฮือออออ
ไอ้พี่เคน….กล้าทำแบบนี้กับลูกรักฉันได้ยังไง!
“เล่นแรงไปแล้วเปล่าวะ! มาพังรถฉันทำไม” ฉันเดินกลับเข้ามาหาไอ้คนตัวการอย่างเอาเรื่อง!
“ใจเย็น ๆ สิคะ พี่ไม่ได้ทำนะ” ไอ้พี่เคนแสร้งตีหน้าเศร้าเหมือนหมาหงอย
เหอะ! ถ้าไ
