ณ คฤหาสน์หลังใหญ่...
หลังจากที่ฉันกับพี่ซันมีปากเสียงกัน จากนั้นเราก็ไม่คุยอะไรกันอีกเลย พี่ซันมีสีหน้าที่เปลี่ยนไปจากเดิมอย่างเห็นได้ชัด ฉันรู้ว่าพี่ซันคงจะเสียใจ ผิดหวัง แต่ฉันเลือกแล้ว ฉันขอเลือกที่จะอยู่คนเดียวดีกว่า พอพี่ซันมาส่งฉันเสร็จพี่ซันก็บึ่งรถกลับทันทีโดยไม่เอ่ยคำลาอะไรกับฉันสักคำ
ความรู้สึกตอนนี้คือมันใจหายแปลกๆ ฉันพูดแรงไป ฉันรู้ตัว แต่จะทำไงได้...ความรักมันไม่ควรจะมาเกิดขึ้นกับผู้หญิงขายตัวแบบฉัน ฉันก็ต้องเซฟความรู้สึกของตัวเองไว้เหมือนกัน
ฉันถอนหายใจออกมายาวๆก่อนจะเดินเข้าไปในตัวบ้าน
"นึกว่าตายไปแล้วซะอีก"
แค่เหยียบเข้ามาในตัวบ้านเดินไม่ทันจะได้กี่ก้าว ก็มีเสียงเปรตมาขอส่วนบุญส่วนกุศลกับฉันทันที เปรตตัวนี้มันคืออีแม่เลี้ยงของฉันเอง ฉันว่ามันคงไม่ได้ไปตายในคุกหรอก มันจะตายเพราะฉันนี่แหละจะฆ่ามัรเองถ้ามันยังปากดีใส่ฉันอยู่แบบนี้ เงาหัวแทบจะไม่มีแล้วยังไม่รู้ตัวอีก ทะน
