พี่ซันยิ้มให้ฉันเหมือนดีใจมากที่ไม่ได้ไปเรียนต่อที่เมืองนอก...แต่ฉันนี่สิ มันเป็นเพราะฉัน
"ทำไมทำหน้าแบบนั้นริน มึงไม่ดีใจหรอ"
"คะ ดีใจ...แต่เพราะริน"
พรึ่บ! พี่ซันดึงฉันเข้าไปกอด
"อย่าโทษตัวเองดิ ที่กูไม่ไปเรียนต่อเพราะกูไม่อยากไปตั้งแต่แรกอยู่แล้ว...กูอยากอยู่กับมึง"
พี่ซันผละกอดออกแล้วก็มองหน้าฉัน พี่ซันโน้มใบหน้าลงมาจูบที่ริมฝีปากฉันเบาๆ...
"เลิกขายตัวนะริน"
ฉันเงียบ...ใช่ฉันต้องเลิกขายตัวได้แล้ว เพราะตอนนี้ฉันเป็นของพี่ซันแค่คนเดียว
"ทำไมวะ ทำไมมึงเงียบ นี่มึงจะคบกับกูแล้วยังจะขายตัวอยู่รึไงวะ" พี่ซันดูท่าจะอารมณ์เสียมากที่ฉันฉันเงียบไป
"ไม่ใช่แบบนั้นนะคะ" ฉันรีบพูดปฏิเสธ
"แล้วมันแบบไหนวะริน ทำไมมึงถึงเงียบ"
"ค่ะ รินจะเลิกขายตัว"
พูดจบฉันก็ยิ้มให้พี่ซัน นี่คือครั้งแรกที่ฉันยิ้มให้เขาอย่างจริงใจ พี่ซันพอได้ยินว่าฉันจะเลิกขายตัวก็คลี่ยิ้มหวานให้ฉันทันที
"สัญญาแล้ว
