ความรู้สึกแบบมันนี้คืออะไร...
ผมรวบร่างบางที่กำลังหมดสติขึ้นสู่ผิวน้ำพลางประคองพันเก้าขึ้นจากขอบสระแล้วอุ้มขึ้นมาวางราบบนพื้นเรือ เปลือกตาของเธอปิดสนิทจนหัวใจผมกระตุกรัวราวกับจะระเบิดออกมา
ผมกำลังกลัว... กลัวว่าจะเสียเธอไป... ผมต้องบ้าไปแล้วแน่ ๆ!
“เวรเอ๊ย! ฟื้นสิวะ! อยากให้ฉันบ้าตายหรือไง!” ผมกัดฟันพูดขณะพยายามผายปอดเธออีกครั้ง แต่พันเก้ากลับนอนนิ่งไม่ตอบสนองอะไรเลย ผมเริ่มใจไม่ดีแล้วนะ ยัยนี่เพิ่งหมดสติไปยังไม่ถึงห้านาทีด้วยซ้ำ ทำไมถึงไม่ยอมรู้สึกตัวสักทีวะ!
“พันเก้า!”
และก่อนที่ผมจะก้มลงผายปอดเธออีกครั้งเสียงร้อนรนของใครอีกคนก็ฉุดรั้งสติของผมเอาไว้ ผมมองใบหน้าสวยที่บัดนี้ซีดขาวด้วยสีหน้าสับสน ทำไมร่างกายผมถึงสั่นขนาดนี้...
ทำไมผมถึงรู้สึกกลัว... กลัวว่าจะเสียพันเก้าเหมือนกับที่เสียเอวา…
พลั่ก!
“ทำเหี้ยอะไร! ออกไปให้พ้นจากแฟนกู!” ไอ้ไซเรนท์ตรงเข้ามาผลักผมเต็มแรง มันชี้หน้าผมด้วยส
