EP.28 [เตรียมตัว]

1118 Words

การ์ดสีดำใบเล็กถูกวางลงบนที่นอน ด้านข้างมีชุดเดรสสีขาวสะอาดตาราวกับนางฟ้าวางพาดไว้อย่างสวยงาม บนชุดสวยมีหน้ากากขนนกวางทับเอาไว้อีกที ฉันยืนชั่งใจอยู่สักพักพลางหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดดูเวลา หกโมงยี่สิบ... งานปาร์ตี้เริ่มตอนสองทุ่ม ป่านนี้แล้วฉันยังไม่ได้แต่งตัวเลย ไม่อยากไปเลยจริง ๆ ให้ตายเหอะ! ถ้าไม่ติดว่ารับปากไกอาไปแล้วนะ ฉันจะเบี้ยวงานนี้ให้ดู ครืด… . . GAIA : แต่งตัวเสร็จหรือยังแก > . . ฉันเปิดข้อความสนทนาจากเพื่อนรักดูด้วยสีหน้าเหนื่อย ๆ สรุปคือต้องไปสินะ... เฮ้อ... ไปก็ไป มันคงไม่มีอะไรเลวร้ายไปมากกว่านี้แล้วล่ะ Rrr… ฉันชะงักเท้าที่กำลังเดินเข้าห้องน้ำเพื่อเปลี่ยนชุด ก่อนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดรับสายอย่างรวดเร็ว “ว่าไง” [อยู่ไหนอ่ะหมวย?] เสียงเข้มที่เรียกฉันแบบนี้มีแค่คนเดียวเท่านั้นแหละ …พี่ชายฉันเอง “ใครเหรอคะ?” ฉันแกล้งทำเสียงใสซื่อ นึกหมั่นไส้พี่ชายตัวดีที่หายหน้าหายตาไปหลายอาทิตย์ ปล่อยให้น้องสาวที่บอกหวงนักหวงหนาอยู่คนเดียวตั้งนาน ไม่สิ... เขาส่งไซเรนท์มาคอยคุมฉันแทนนี่หว่า [อย่ามาแอ๊บเนียน เดี๋ยวจะโดนเขกหัว] เชอะ... ขู่กันตลอด “มีอะไรล่ะเฮีย แหม หายไปตั้งหลายวัน เพิ่งนึกขึ้นได้เหรอว่ายังมีน้องสาวอยู่น่ะ” [เออดิ ไม่ใช่แค่เพิ่งนึกได้นะ แต่อยากจะไปบีบคอน้องสาวถึงที่เลยด้วย!] อะไรของเฮียเนี่ย อยู่ ๆ ก็เปลี่ยนโหมดมาโหดซะงั้น “เป็นอะไรอีกล่ะ” [อธิบายมา.. แม่งเอ๊ย! เสียดายอยู่ไกล ไม่งั้นเฮียกลับไปเค้นคอแกแน่หมวย] “อะไรเล่า! พูดไม่รู้เรื่องว่ะเฮีย ขอแบบสั้น ๆ ง่าย ๆ ได้มะ” [ก็เรื่องข่าวระหว่างแกกับไอ้เวรทัพไง!] ข่าวระหว่างฉันกับนำทัพงั้นเหรอ? [เขาลือกันไปทั่วว่าน้องสาวเฮียเป็นเมียไอ้เวรนั่น แถมยังทำให้มันเลิกกับแฟนมันอีก หมายความว่าไงวะยัยเก้า!] บ้าจริง! ข่าวบ้า ๆ นี่แพร่กระจายไปทั่วเลยหรือไง... [เงียบนี่คือ?] เสียงเข้มดังขึ้นอีกรอบ ก่อนจะตามมาด้วยคำสบถหยาบคายของเฮียไมล์ เขาคงจะเดาได้จากอาการพูดไม่ออกของฉันสินะ [เวรเอ๊ย!! กูจะฆ่ามึงไอ้เหี้ยทัพ!] “ฮะ... เฮีย! เดี๋ยว ๆ ไม่ใช่นะไม่ใช่!!” ฉันรีบตะโกนตอบน้ำเสียงร้อนรน ตอนนี้เฮียไมล์กำลังโกรธมาก เชื่อสิ... เขาสามารถฆ่านำทัพได้ไม่ยากเลย และฉันไม่มีทางยอมให้เรื่องแบบนั้นมันเกิดขึ้นเด็ดขาด! ไม่ใช่ว่าฉันเป็นห่วงไอ้คนสารเลวนั่น ไม่ใช่ว่ากลัวหมอนั่นจะตายหรอกนะ ฉันแค่ไม่อยากให้พี่ชายเพียงคนเดียวต้องโทษคดีฆ่าคนตายต่างหากล่ะ คนสารเลวอย่างหมอนั่นน่ะ สักวันเขาจะต้องได้รับผลกรรมในสิ่งที่เขากระทำแน่นอน [ฉันไม่เชื่อ! อย่ามาโกหกนะโว้ยย!! เหี้ยเอ๊ย! ตึง! โครม!] หัวใจฉันกระตุกวูบเมื่อได้ยินเสียงอะไรบางอย่างกระแทกกันเสียงดังจากปลายสายก่อนสายจะถูกตัดไป เสียงนั่นมันดังมาก ดังจนน่ากลัว... “เฮีย!!” ฉันรีบต่อสายกลับไปหาเฮียอีกรอบแต่เขาไม่ยอมรับสาย ฉันจึงตัดสินใจกดโทรออกหาคนสนิทของเฮียทันที [ครับคุณหนู] ปลายสายกดรับด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ ดอมินิกเป็นคนสนิทของเฮียไมล์ เขาเป็นคนที่เตี่ยรับอุปการะไว้ตั้งแต่เด็ก ปัจจุบันเขาจึงทุ่มเททั้งชีวิตให้กับครอบครัวของฉัน “เฮียอยู่กับดอมหรือเปล่า? ฉันโทรหาเมื่อกี้ไม่ยอมรับสาย” [อยู่ครับ คุณหนูไม่ต้องห่วงเดี๋ยวทางนี้ผมจัดการให้ครับ] ดอมินิกตอบกลับเรียบ ๆ แฝงความนัยให้ฉันเข้าใจ “อื้อ อย่าให้เฮียไปทำร้ายใครนะดอม ตอนนี้เฮียกำลังโกรธ ฉันฝากด้วยนะ” [ครับคุณหนู] ฉันตัดสายพลางถอนหายใจแรง ๆ อดเป็นห่วงพี่ชายตัวเองไม่ได้ เฮียไมล์น่ะ เห็นกะล่อน ๆ แบบนั้น เวลาโกรธโคตรน่ากลัวเลยนะ เหมือนแปลงร่างเป็นคนละคนเลย ผู้ชายรอบตัวฉันเนี่ย... มีใครน่ารักใส ๆ สักคนไหม? เห็นมีแต่ซาตานในร่างเทพบุตรกันทุกคนเลยสิน่า!! ครืด… . . GAIA : อยู่ไหนแล้วเนี่ย ทุ่มหนึ่งแล้วนะแก . . เฮ้ยยย! ตายแล้ววววว! ลืมเรื่องแต่งตัวไปซะสนิทเลย! ฉันทึ้งผมตัวเองอย่างหงุดหงิดแล้วรีบวิ่งเข้าห้องน้ำทันที โดนยัยเพื่อนรักสวดยาวแน่ ๆ เลย ฮืออออ! เปลี่ยนใจไม่ไปแล้วได้ไหมอ่ะ!! . . . “โอ๊ยยแก ตื่นเต้นว่ะ! ตอนแรกว่าไม่ค่อยตื่นเต้นแล้วนะ พอมาสายแล้วเข้างานช้าเนี่ยฉันตื่นเต้นกว่าเดิมร้อยเท่าเลย!” น้ำเสียงเล็ก ๆ บ่นพลางส่งสายตาตำหนิมาทางฉัน ให้ตายสิ! ไกอามันนั่งบ่นฉันมาเกือบครึ่งชั่วโมงแล้วนะ ตั้งแต่ขึ้นรถจนลงจากรถแล้วกำลังจะเดินไปขึ้นเรือ มันก็ยังไม่เลิกบ่น ก็แค่เข้างานสายเกือบครึ่งชั่วโมงเองนะ อีกอย่างเรือสำราญนั่นก็ยังไม่ออกจากฝั่งซะหน่อย “โชคดีเป็นบ้าเลยที่เรือยังไม่ออกอ่ะ ไม่งั้นเสียเซลฟ์แย่เลย อุตส่าห์แต่งตัวมาซะสวย” ไกอาถอนหายใจโล่งอก วันนี้เพื่อนฉันสวยมากเลยนะ มันใส่ชุดเกาะอกลูกไม้สีชมพูอ่อน ๆ ดูเข้ากันดีกับหน้ากากสีหวานที่ปิดบังใบหน้าสวยนั่นอยู่ แต่มันจะดูดีกว่านี้มาก ๆ เลยถ้าเลิกบ่นงึมงำ ๆ แบบนั้น “ถ้าแกยังไม่เลิกบ่น ฉันจะกลับเดี๋ยวนี้แหละ” “เฮ้ยยยย ได้ไงอ่ะ! หยุดเลยนะยัยบ้า แต่งตัวมาสวยขนาดนี้จะชิ่งกลับได้ไงวะ” ไกอารั้งแขนฉันไว้พลางส่งเสียงโวยวายโดยไม่รักษาภาพพจน์สักนิด มันดึงฉันขึ้นไปเดินบนสะพานข้ามทะเลที่ทอดปลายสะพานลงบนพื้นเรือสำราญขนาดใหญ่ เรือสำราญลำนี้ถูกตกแต่งด้วยไฟประดับสวยงามทั่วทั้งลำ เฟอร์นิเจอร์และวัสดุตกแต่งภายในหรูหราอลังการราวกับเป็นคฤหาสน์หลังย่อม ๆ เจ้าของเรือสำราญลำนี้จะต้องรวยมากแน่ ๆ ถึงสามารถเนรมิตเรือลำใหญ่นี้ให้สวยงามและเลอค่าอย่างที่สุด แถมชื่อเรือยังมีความหมายดีอีกต่างหาก ‘Aden Royal Cruise’

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more