EP.29 [อีฟ]
1097 Words
‘Aden Royal Cruise’
“ว้าว... ด้านนอกว่าสวยแล้ว ด้านในสวยกว่าเยอะเลยอ่ะแก นี่นะเหรอเรือเอเดนที่ใคร ๆ ก็พูดถึง” จู่ ๆ ไกอาก็หยุดดึงแขนฉันแล้วผ่อนฝีเท้าลงเดินช้า ๆ ใบหน้าสวยเงยขึ้นสำรวจรอบ ๆ ทางเดินเรือด้วยตาเป็นประกาย
“ทำไมเหรอ?”
“อ้าว นี่แกไม่รู้จักเรือเอเดนเหรอ ตายแล้ว! ฉันพลาดเล่าเรื่องนี้ไปได้ยังไงกันเนี่ย” ฉันหยุดเดินแล้วมองหน้าไกอาตรง ๆ พยายามตั้งใจฟังน่ะ หรือจริง ๆ คือถ่วงเวลาให้เข้าไปในงานช้าที่สุด...ก็ฉันไม่อยากเข้าไปนี่! “เคยได้ยินเขาเล่ามาว่าเจ้าของเรือลำนี้น่ะ เขาตั้งชื่อเรือลำนี้ว่าเอเดนก็เพราะรอคอยอีฟกลับมาอ่ะ”
“อีฟ?” ฉันขมวดคิ้วถาม “หมายถึงอีฟกับอดัมน่ะเหรอ”
“ใช่! โรแมนติกใช่ม้า! ฮ้า~นึกแล้วก็อิจฉาผู้หญิงคนนั้นเนอะ แต่ฉันว่าวันนี้แกเหมาะจะเป็นอีฟที่สุดเลยนะพันเก้า” น้ำเสียงตื่นเต้นของไกอาทำให้ฉันหันมองมันอีกครั้งอย่างงุนงงในคำพูดของมัน มันเผยยิ้มน่ารักก่อนจะหมุนตัวฉันไปมา “ก็ดูแกสิ! วันนี้แกสวยมาก ๆ เลยรู้หรือเปล่า ฉันคิดไม่ผิดจริง ๆ ที่เลือกชุดกับหน้ากากนี้ให้แกอ่ะ แกดูเหมือนนางฟ้าในเทพนิยายเลย”
“เว่อร์แล้ว” ฉันผลักหัวยัยตัวเล็กหนึ่งทีเมื่อโดนชมซึ่ง ๆ หน้า ความจริงฉันก็ไม่ได้คิดว่าตัวเองสวยเลิศเลออะไรขนาดนั้นหรอกนะ ปกติฉันไม่ชอบแต่งหน้าทาปากอยู่แล้ว ยิ่งชุดสวย ๆ โดยเฉพาะชุดสีขาวแบบนี้ฉันยิ่งไม่ค่อยชอบใส่เลยด้วยซ้ำ ถึงแม้ฉันจะเคยใส่ชุดเกาะอกเปิดไหล่ตอนไปเที่ยวคลับ แต่ก็ไม่ได้ใส่บ่อย ๆ จนต้องชินนี่นา แล้วยิ่งหน้ากากขนนกสีขาวบวกกับกระโปรงสั้นฟูฟ่องมันยิ่งขับให้ลุคของฉันตอนนี้ดูแปลกตาไปมากกว่าเดิมขึ้นไปอีก... ไม่ชินเอาซะเลย.
“อ๊ะ... ถึงแล้ว”
ไกอาผลักประตูบานใหญ่ช้า ๆ มันค่อย ๆ เปิดออกพร้อมกับสายตาหลายคู่ที่อยู่รอบ ๆ บริเวณนั้น พวกเขาหันมามองเราสองคนอย่างสนใจ การมางานสายมันเป็นเรื่องน่าอายจริง ๆ สินะ ฉันมองไม่เห็นหรอกว่าคนในงานทำสีหน้าแบบไหน เพราะพวกเขาเหล่านั้นต่างสวมหน้ากากขนนกปิดบังใบหน้าเอาไว้ ไกอาจูงมือฉันเดินเข้างานพลางเผยรอยยิ้มเป็นมิตรให้กับทุกคน
“นี่แก... ยิ้มหน่อยสิ ทำหน้าอย่างกับโดนบังคับให้มางั้นแหละ”
“ก็มันจริง” ฉันเถียงเบา ๆ ส่งผลให้ไกอาหันมาส่งค้อนวงใหญ่ มันทำปากจู๋เหมือนจะขัดใจแล้วหันไปหยิบแก้วพันซ์มายื่นให้ฉันหนึ่งแก้ว ฉันรับมาถือไว้ในมือพลางกวาดตามองไปรอบ ๆ งาน ปาร์ตี้นี้ค่อนข้างหรูหรา มีผู้ร่วมงานน้อยกว่าที่ฉันคิดไว้มาก ตอนแรกฉันคิดว่างานนี้จะต้องเป็นงานใหญ่ที่มีผู้ร่วมงานหนาแน่น แต่ความจริงแล้วกลับมีไม่ถึงห้าสิบคนด้วยซ้ำ
แสงไฟในงานหรี่ดับลงพร้อมดับแสงไฟจากแชนเดอเลียหรูบนเวทีสว่างวาบขึ้น ปรากฏผู้ชายร่างสูงเจ้าของเรือนสีควันบุหรี่ เขาส่งยิ้มให้ทุกคนในงานก่อนจะกล่าวเปิดงานด้วยน้ำเสียงสดใส
“ยินดีต้อนรับทุกท่านเข้าสู่งาน Party Dark Mark's ครับผม” เขาเว้นช่วงเพื่อน้อมรับเสียงตบมือเปาะแปะตามมรรยาทของผู้ร่วมงาน “ผม ฌอน รับหน้าที่ดำเนินงานปาร์ตี้อันน่าตื่นเต้นในคืนนี้นะครับ ครั้งนี้ถือว่าเป็นครั้งแรกเลยก็ว่าได้ที่เราได้มีโอกาสจัดงานบนเรือสำราญสุดหรูที่ทุกท่านทราบกันดีว่าเรือเอเดนลำนี้ปกติไม่อนุญาตให้ใครขึ้นมา แต่ครั้งนี้พิเศษสุด ๆ สำหรับปาร์ตี้สุดสะพรึงของเรา และเช่นเคยนะครับ กฎหลักของงานนี้คือ... No Fake”
ฉันรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้องขึ้นมาทันเมื่อรู้สึกเหมือนกำลังถูกใครบางคนจับจ้อง พอหันมองรอบตัวกลับพบว่าสายตาของทุกคนล้วนจับจ้องไปบนเวที คิดมากน่า... กลายเป็นคนหวาดระแวงไปตั้งแต่เมื่อไหร่วะ!
“แต่ก่อนจะถึงเวลาเริ่มเกม No Fake ของเรา แน่นอนครับ ผมจัดเพลงสบาย ๆ ให้พวกท่านได้เต้นรำเพื่อความผ่อนคลายกันเหมือนเช่นเคย Let' Go...” เมื่อฌอนประกาศจบแสงไฟแชนเดอเลียดับลง ความมืดเข้ามาแทนทีก่อนเสียงเพลงช้า ๆ ดังขึ้น แสงสว่างวาบขึ้นอีกรอบพร้อมบรรยากาศรอบตัวที่เปลี่ยนไป... ทุกคนกำลังเต้นรำ
“หู้ยแก น่าตื่นเต้นเป็นบ้าเลยอ่า มีเต้นรำกันด้วย เหมือนในนิยายเลย” เสียงไกอาดังขึ้นจากด้านข้าง ฉันที่เกือบจะลืมมันไปแล้วจึงหันมอง ฉันเห็นผู้ชายสวมหน้ากากสีฟ้าเดินเข้ามาหาไกอาพร้อมกับโค้งช้า ๆ เพื่อขอเต้นรำ มันหันมาสบตาฉันคล้ายจะขอความเห็น
“ไปสิ มางานแบบนี้ทั้งทีมันก็ต้องเต้นรำหน่อยเป็นไง” ฉันตอบยิ้ม ๆ ไกอายิ้มอย่างรู้กันก่อนจะพยักหน้ารับแล้ววางมือลงบนฝ่ามือของผู้ชายคนนั้น ฉันว่าเขาจะต้องหล่อมาก ๆ เลยนะ ขนาดมีหน้ากากปิดบังครึ่งหน้า ออร่าความหล่อยังทะลุออกมาเลย
“เต้นรำกันไหม...” น้ำเสียงคุ้นเคยดังขึ้นข้างหู ฉันสะดุ้งเล็กน้อยรีบหันมองเจ้าของเสียง ร่างสูงในชุดสีดำโค้งตัวน้อย ๆ พลางยืนฝ่ามือมาข้างหน้า ฉันเผลอกัดปากตัวเองอย่างลืมตัว
ฉันรู้นะว่าเขาเป็นใคร... แม้จะมีหน้ากากสีดำสนิทปกปิดใบหน้าของเขา แต่แววตาเย็นชาแฝงความอบอุ่นนั่น...ฉันจำได้ไม่เคยลืม... แววตาของผู้ชายที่ฉันรัก
ไซเรนท์...
ฉันส่งยิ้มบางพลางวางมือลงบนฝ่ามือของเขา ไซเรนท์ขยับตัวเข้ามาแนบชิด เขาวางฝ่ามืออีกข้างลงบนเอวคอดของฉัน ความอบอุ่นแผ่กระจายไปทั่วแผ่นหลัง แค่เพียงสัมผัสแผ่วเบาของผู้ชายตรงหน้า หัวใจของฉันพลันเต้นแรงจนแทบจะระเบิดออกมา
...เขาช่างมีอิทธิพลต่อความรู้สึกของฉันจริง ๆ
- Writer
