EP.16 [มอมเมา]

1225 Words

H CONDO ‘อ่า.. .ระ ร้อน...’ เสียงหวานพึมพำอีกรอบเมื่อแผ่นหลังบางสัมผัสความนุ่มของที่นอน ผมยืดตัวขึ้นเพื่อจะถอดเสื้อออก ทว่ามือเล็กกลับเอื้อมคว้ารอบคอแล้วโน้มใบหน้าผมลงไปใกล้ ‘ชะ.. ช่วยด้วย.. มานอึดอาด.. อึก’ ผมเคลื่อนตัวคร่อมเธอไว้ใต้ร่างพลางปลดเปลื้องเสื้อผ้าตัวเองออกอย่างรวดเร็ว ในขณะที่พันเก้าเหลือแต่กระโปรงยีนตัวเล็กกับบราเซียสีดำสนิท เศษเสื้อในมือของเธอถูกโยนทิ้งข้างเตียง มือบางยกขึ้นลูบคลำแผงอกเปลือยเปล่าของผมด้วยความร้อนรน ความร้อนจากฝ่ามือเล็กเรียกความปวดหนึบกลางกายที่ตอนนี้ขยายตัวเต็มที่ ‘อ่า ใจเย็น ๆ ยัยตัวดี... คืนนี้ฉันจัดหนักให้เธอแน่!’ ‘อื้ออ’ สิ้นเสียงกระซิบกดต่ำผมจึงกดจูบปิดปากเย้ายวนของพันเก้าอย่างรวดเร็ว ริมฝีปากบางเปิดรับปลายลิ้นร้อนให้เข้าไปสำรวจความหวานในโพรงปากอย่างล้ำลึก ผมเปลี่ยนองศาใบหน้าให้สะดวกต่อการมอบจูบดุดันจนร่างเล็กครางอื้ออึงแผ่วเบา มือหนากระชากบราเซียตัวจิ๋วพ้นสายตาก่อนบีบขย้ำลูบไล้ทรวงอกอิ่มเต็มมือด้วยความเมามัน ‘อ๊า...’ เสียงหวานครางรับสัมผัสจากปลายลิ้นที่ลากไล้ทั่วลำคอขาว กลิ่นกายหอมหวานไร้น้ำหอมปรุงแต่งมอมเมาสติผมจนพร่าเบลอ ‘อ๊ะ!’ ริมฝีปากร้อนของผมครอบครองยอดอกสีระเรื่ออย่างดุดัน ขบเม้มดูดดึงเรียกเสียงครางหวานไม่หยุด ผมลากปลายลิ้นรัวเร็วบนเนินอิ่มของเธอซ้ำ ๆ จนร่างบางผวาฮือแอ่นกายรับสัมผัสยั่วยวน ผมลากไล้ริมฝีปากร้อนต่ำลงมาที่หน้าท้องเรียบแบน ขบเม้มย้ำ ๆ จนร่างบางเกร็งหน้าท้องหนี มือหนาปลดกระโปรงยีนออกพร้อมรูดลงจนสุดปลายเท้า อันเดอร์เวย์ตัวน้อยปกปิดเรือนกายเย้ายวนถูกร่นออกด้วยริมฝีปากของผม ‘นะ... หนาวจัง อ๊า’ เสียงหวานพึมพำแผ่วเบาไม่ได้เรียกความสนใจจากผมให้ละไปจากความอ่อนหวานตรงหน้าเลยสักนิด ปลายนิ้วร้อนของผมแตะสะกิดลงบนจุดอ่อนไหวส่งผลให้ร่างบางสะดุ้งฮือ ‘อ๊ะ... แฮ่ก’ นิ้วเรียวลากไล้หยอกเย้ารุนแรง พันเก้าหลับตาแน่นพลางสะบัดหน้าไปมา ผิวขาวนวลเวลานี้แดงระเรื่อไปทั่วทั้งตัวจนอดไม่ได้ต้องก้มจูบขบเม้มสร้างร่องรอยสีกุหลาบบนเรือนร่างบาง ‘อื้ออเจ็บ’ ทันทีที่นิ้วเรียวกดลงในส่วนลึกคับแน่น เสียงหวานครางประท้วงพร้อมมือเล็กที่เอื้อมมาจิกเล็บลงบนไหล่ของผม ความคับแน่นบีบรัดปลายนิ้วจนรู้สึกปวดร้าวกลางลำตัว เมื่อขยับปลายนิ้วผมก็รับรู้ได้ถึงเยื่อบางอย่างท่ามกลางความคับแน่น ‘อ๊า...เจ็บ..’ ‘เดี๋ยวก็ไม่เจ็บแล้ว’ ไม่รู้อะไรดลใจทำให้ผมจูบปลอบโยนคนใต้ร่าง เพราะความคับแน่น เพราะอารมณ์พาไปหรือเพราะเวอร์จิ้น ทุกอย่างเลยว่ะแม่ง! ‘อ๊า... อ๊ะ’ แรงขยับเร่งขึ้นตามอารมณ์ดิบสุดจะยับยั้งของผม ร่างบางสะท้านกายบิดเร้ากับสัมผัสวาบหวามที่ผมมอบให้ ริมฝีปากดูดเม้มลากปลายลิ้นลงบนยอดอกรัวเร็ว ส่วนอีกมือก็บีบขย้ำเร่งเร้าเตรียมความพร้อมให้เธอ เสียงฝ่ามือกระทบน้ำหวานดังเจาะแจะแข่งกับเสียงครวญครางปานจะขาดใจของพันเก้า ใบหน้าสวยชื้นเหงื่อสะบัดไปมา ริมฝีปากสวยเผยอออกเปล่งเสียงร้องคล้ายกำลังละเมอ แรงตอดรัดนิ้วเรียวทำให้รู้ว่าพันเก้ากำลังจะพานพบกับความรู้สึกแปลกใหม่สำหรับเธอ ผมใช้ปลายนิ้วอีกข้างบดขยี้ยอดเกสรระรัวเร็วเรียกเสียงหวานครางลั่น ใบหน้าสวยสะบัดไปมา หน้าท้องแบนราบหดเกร็ง ทรวงอกอิ่มกระเพื่อมขึ้นลงตามอัตราการหายใจถี่กระชั้น ปลายนิ้วเคลื่อนไหวไม่ผ่อนแรงในจังหวะซ้ำ ๆ จนร่างบางหวีดร้องก่อนกระตุกเกร็งสะท้านไปทั้งเรือนกายในเวลาต่อมา นิ้วเรียวถูกแรงตอดรัดจนตัวตนของผมปวดหนึบคล้ายร่ำร้องจะสอดใส่ ผมถอดถอนนิ้วเรียวออกจากดอกไม้งามพลางก้มลงพรมจูบทั่วลำคอและเนินอกขาว แรงกระเพื่อมขึ้นลงบอกให้รู้ว่าคนใต้ร่างเหนื่อยหอบแค่ไหน ‘อื้มมม’ ได้ยินเสียงตัวเองครางออกมาอย่างพอใจเมื่อตวัดปลายลิ้นดูดดึงยอดทรวงสีสวยด้วยความรุนแรง มือหนาเคลื่อนลงจับตัวตนที่กำลังขยายตัวเต็มที่พลางขยับเบา ๆ เตรียมความพร้อม ‘ถึงคราวฉันบ้างละนะ’ ‘อ๊า...’ พันเก้าจิกเล็บลงบนแผ่นหลังของผมแน่นเมื่อตัวตนอุ่นร้อนถูไถจุดอ่อนไหวของเธอ ผมค่อย ๆ กดลงช่องทางคับแน่นอย่างแผ่วเบา แต่ร่างเล็กเกร็งตัวแน่นสองตาเบิกกว้างร่างกายผมเจ็บร้าวจากแรงบีบรัดของเธอ ‘อึก เจ็บ! มะ..ไม่เอาแล้ว โอ๊ย!’ ‘อย่าเกร็งสิ.. เธอทำฉันเจ็บไปด้วย’ ผมกัดฟันกระซิบเสียงแผ่วแล้วกดจูบลงบนริมฝีปากบาง ยิ่งพยายามกดลงเธอก็ยิ่งเกร็งแน่น ทั้งปวดร้าวตัวตนทั้งเจ็บแสบแผ่นหลังที่โดนปลายเล็บจิกอยู่ ‘บอกว่าอย่าเกร็งไงวะ’ คนที่มีความอดทนติดลบอย่างผมเริ่มรู้สึกหงุดหงิด เพราะนอกจากพันเก้าไม่ให้ความร่วมมือแล้ว ยัยตัวดียังขัดขืนและเกร็งตัวแน่น ฉันจะไม่ทนกับเธอแล้วนะ! บอกเลย! ‘อื้อ... ไม่ ฉัน...เจ็บบ อ๊ะ กระ..อื้อออ!!’ เสียงกรีดร้องถูกริมฝีปากผมดูดกลืนลงคอ เมื่อผมจงใจกดตัวตนเข้าไปสุดแรง รู้สึกถึงเยื่อบางอย่างถูกฉีกขาดจนส่วนนั้นเจ็บร้าวไปหมด ความคับแน่นบีบรัดร่างกายสะท้านไปพร้อมกัน ผมบดจูบรุนแรงระบายความปวดร้าวจนร่างบางแทบหมดสติ หยาดน้ำตาใส ๆ กลิ้งลงข้างแก้ม วูบหนึ่งหัวใจผมกระตุกไหว แต่เป็นเพียงวูบเดียวเท่านั้นเมื่อใบหน้าของใครอีกคนผุดขึ้นในสมอง เมื่อเห็นใบหน้าเศร้าในมโนสำนึกนั่น ผมจึงเร่งขยับเอวสอบด้วยความรุนแรง จนร่างบางหวีดร้องสุดเสียง ดวงตาเหม่อลอยคล้ายยังไม่ตื่นจากฤทธิ์ยาเอ่อคลอไปด้วยหยาดน้ำตา ‘อ๊ะ ๆ เจ็บ ยะ...หยุดนะ อึก!’ เสียงหวานครางห้าม ปลายเล็บจิกลงบนหน้าท้องแกร่งของผม เธอพยายามผลักดันตัวตนแข็งกร้าวออกจากร่างกายบอบช้ำของเธอ ผมจึงต้องรวบมือทั้งสองข้างนั่นขึ้นแล้วจับกดลงเหนือหัวของคนใต้ร่าง ‘ฉันจะทำให้ร่างกายเธอคุ้นชินกับมันอย่างหนักหน่วงเลยพันเก้า!’ กึก กึก กึก เสียงเตียงดังก้องแข่งกับเสียงเนื้อกระทบเนื้อด้วยความรุนแรง ร่างเล็กกัดริมฝีปากแน่นพลางเกร็งตัวคล้ายกักกันความเจ็บปวด ‘อ๊าา พะ..พอ แฮ่ก...อ๊ะ’ กึก กึก กึก ผมเงยหน้าขึ้นพลางโถมจังหวะเข้าใส่สุดแรง ร่างบางสั่นสะท้านเคลื่อนไหว ทรวงอกอวบกระเพื่อมไหวขึ้นลงอดไม่ได้ต้องก้มลงขมเม้มดูดดึงตามแรงปรารถนา ‘จะ...เจ็บ... เบา... สิ อ๊ะ!’ เสียงหวานขาด ๆ หาย ๆ เมื่อร่างกายของเราเคลื่อนไหวรัวเร็ว ความดิบเถื่อน รุนแรง และหนักแน่นที่ผมยัดเหยียดให้เธอเหล่านี้ ผมไม่เคยทำกับใครมาก่อน เธอคนเดียวเท่านั้น... เธอเท่านั้นที่ต้องรับความโหดร้ายจากฉัน... ความเจ็บปวดราวกับตายทั้งเป็น! เธอเท่านั้น! พันเก้า!

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more