EP.27 [หาแต่เรื่อง]
1309 Words
หลังคลับ
“เอะอะอะไรหลังผับกูวะ ลูกค้ากูตกใจหมด” ผมถามทันทีที่เดินออกมาหลังคลับแล้วเห็นคนกลุ่มหนึ่งยืนอยู่ท่ามกลางสภาพเละเทะ ผมเดินเข้าไปจับตัวไอ้ผู้ชายคนหนึ่งที่ทำท่าจะพุ่งเข้าทำร้ายเพื่อนผมเอาไว้ ก่อนปรายตามองไอ้ตัวก่อเรื่องที่กำลังยืนทำหน้าตึงอยู่กลางวงล้อม “มึงก่อเรื่องทำไมวะ”
ไอ้อัลฟ่าหันมามองผมนิ่ง ๆ ผิดกับนิสัยกะล่อนของมัน สงสัยจะของขึ้นจริง ๆ ไม่งั้นไอ้เวรนี่ไม่นิ่งขนาดนี้
“กูไม่ก่อแน่ถ้าแม่งไอ้เวรข้างมึงไม่มาเกาะแกะเมียกู”
“เมีย?” ผมทวนคำงง ๆ แล้วเหลือบมองผู้หญิงร่างเล็กด้านข้าง ใบหน้าขาวสวยไร้เครื่องสำอางราวกับเด็กจนผมอดคิดไม่ได้ว่ายัยนี่อายุถึงยี่สิบหรือเปล่าวะ เข้ามาในคลับกูได้ไงเนี่ย
ผมมองไอ้โนอาห์ที่ยืนอยู่ด้านข้างไอ้อัลฟ่าเหมือนจะถามมันทางสายตา แต่ไอ้เวรนั่นมันแค่เพียงปรายตามองโดยไม่พูดอะไรสักคำ เออ ไม่ได้ช่วยอะไรกูเลยนะมึง!
“ปล่อย!” ไอ้เด็กเวรที่ผมกำลังจับตัวไว้มันกระชากเสียงสั่งผมเสียงดัง
อ้าวไอ้เวรนี่ ขึ้นเสียงกับกู วอนตีนแล้วไง
“มึงสั่งใคร?” ผมแค่นหัวเราะแล้วส่งสายตาดุดันถามไอ้เด็กเวรนี่กลับ สังเกตจากหน้าตาละอ่อน ๆ ของมันแล้วน่าจะอายุเพิ่งพ้นเกณฑ์มาหมาด ๆ สงสัยจะไม่อยากโต…
“มึงน่ะแหละ”
“กูไม่สงสัยละแม่งปากดี เล่นแม่งดีกว่าไหมหน้ากวนตีนชะมัด” ว่าจบผมก็กระชากคอเสื้อมันเข้ามาใกล้ ชอบจริง ๆ เด็กกวนตีน กูจะกระทืบให้ม้ามแตกเลย!
“ปล่อยเขาเถอะ” เสียงหวานดังขึ้นผมจึงอดไม่ได้ต้องหันมอง ยัยหน้าเด็กนั่นทำหน้าอ้อนวอนราวกับกลัวว่าไอ้เด็กเวรนี่จะตายงั้นแหละ แฟนกันเหรอวะ? หรือไอ้ฟามันไปแย่งเมียไอ้เด็กนี่วะ คนหล่องง?
“มึงห้ามปล่อย แล้วก็ช่วยเอามันไปเก็บที” ไอ้อัลฟ่ากระชากแขนเล็กของยัยหน้าเด็กนั่นแรง ๆ แล้วสบตาผมอย่างรู้กัน ผมรู้ว่ามันกำลังสื่ออะไร... จะให้กูส่งไอ้เด็กนี่ไปนอนโรงพยาบาลสินะ ผมเห็นไอ้โนอาห์หรี่ตามองไอ้อัลฟ่าอย่างจับผิด มันคงกำลังสงสัยเหมือนกับผมว่าเกิดห่าอะไรขึ้นกับไอ้จอมกะล่อนอย่างไอ้เวรนี่
“อย่าทำอะไรเขานะ” ยัยหน้าเด็ก? ชื่ออะไรไม่รู้ว่ะ เรียกไปก่อนละกัน นั่นแหละ ยัยนั่นร้องขอขึ้นมาอีกรอบ แต่ดูเหมือนรอบนี้คงไปสะกิดโดนต่อมโมโหของไอ้อัลฟ่าเข้ามันถึงทำหน้าอยากจะฆ่าคนซะขนาดนั้น
“อย่าแสดงท่าทีเป็นห่วงมัน ฉันไม่ชอบ!”
“ไม่ชอบก็เรื่องของนายสิ นายเป็นบ้าอะไรเนี่ย ฮะ! ป่าเถื่อนชะมัด”
“เธอเห็นมันดีกว่าฉันงั้นเหรอ”
“แน่นอนสิ”
ผมยืนมองพวกมันทะเลาะกันอย่างกับผัวกำลังหึงเมีย รู้สึกชอบใจยัยหน้าเด็กนี่เหมือนกันนะที่ตอบกลับไอ้อัลฟ่าแบบทันทีทันควัน นี่ถ้าไม่ติดว่าไอ้เวรนั่นกำลังเดือดผมคงหลุดขำออกมาแล้ว
“ก็ไอฟ้าเป็นน้องชายฉันนี่”
“ฉันจะฆ่า...”
“เวรละ เกมพลิก!” ผมหัวเราะเยาะในทันทีที่ยัยหน้าเด็กเฉลยความจริงออกมา จนไอ้อัลฟ่าที่กำลังทำท่าจะกระโจนใส่ไอ้เด็กเวรนี่ถึงกลับชะงักไป อ้อ... ที่แท้ไอ้เด็กเวรนี่ก็เป็นน้องชายเธอนั่นเอง ผมสบตากับไอ้โนอาห์ที่เหยียดยิ้มอย่างนึกสมเพชไปให้ไอ้อัลฟ่าอีกคน สมน้ำหน้ามึง หึงจนหน้ามืดตามัว แหม สงสัยคนนี้ไอ้เวรนี่จะเอาจริงเว้ยเฮ้ย!
“เธอบอกว่ามันเป็นน้องชายเธองั้นเหรอ พูดจริงดิ” น้ำเสียงไอ้อัลฟ่าอ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด มันขยับตัวเข้าไปใกล้ยัยนั่นมากขึ้น “น้องชายแท้ ๆ?”
“อื้อ”
ผมคลายมือออกจากตัวไอ้เด็กเวรเมื่อได้ยินคำตอบจากยัยนั่น เรื่องนี้คนหล่อจะไม่ยุ่ง!
“มึงบอกว่ามึงเป็นผัวยัยนี่ แล้วยัยนี่เป็นเมียมึงงั้นสิ!”
ไอ้เด็กนั่นกระชากเสียงถามกลับด้วยอารมณ์ร้อน มันคงอยากจะกระแทกหน้าไอ้อัลฟ่าจนใจแทบขาดเลยล่ะมั้ง ฟังจากสถานการณ์แล้วงานนี้ผมว่าไอ้เพื่อนเวรของผมผิดเต็มประตูเลย
“อย่านะไอฟ้า”
ผมยืนกอดอกคอยคุมสถานการณ์เงียบ ๆ ไอ้โนอาห์ก็เช่นกัน ถึงจะไม่อยากยุ่ง แต่ไอ้เวรนี่ก็เพื่อนผมเปล่าวะ! ถ้าจะปล่อยให้ใครมาทำร้ายมัน ผมก็ไม่ควรเรียกตัวเองว่าเพื่อน...จริงไหม?
“มึงกล้าดียังไงวะ!”
“ไอฟ้า!”
ไอ้เด็กเวรตรงเข้าไปคว้าคอเสื้อไอ้อัลฟ่าแล้วเขย่าแรง ๆ จนมันทำหน้าเหยเก แหม...ปล่อยให้ไอ้หื่นนี่โดนต่อยสักทีดีปะวะ
“มึงทำเหี้ยอะไรพี่สาวกู กูจะฆ่ามึง!”
“ใจเย็น ๆ” ผลสุดท้ายผมกับไอ้โนอาห์ก็ต้องเข้าไปห้ามแล้วลากไอ้เด็กเวรนั่นให้ออกห่างจากไอ้อัลฟ่า แล้วดูไอ้เพื่อนเวรมันทำหน้าเข้าสิ เย้ยหยันไอ้เด็กนี่จนกูละอยากจะปล่อยมือเลยเชียว
“มึงปล้ำพี่กูเหรอ”
“เออ!”
เออดี ไอ้เด็กนี่ถามตรง ไอ้เพื่อนเวรก็ตอบตรง ๆ อย่างหน้าด้าน ๆ ด้วย แล้วดูยัยหน้าเด็กนั่นทำหน้าเข้าสิ กูละเพลียจริง ๆ
“ไอ้ชั่วเอ๊ย!” ไอ้เด็กเวรได้แต่ยกขาทำท่าจะเตะไอ้อัลฟ่า ผมกับไอ้โนอาห์แทบจะรั้งมันไว้ไม่อยู่ “กูจะเอาเลือดชั่ว ๆ มึงออกให้สาสมกับที่มึงทำระยำพี่กู”
“ไอฟ้า พอ”
“ไม่ ฉันจะล้างแค้นให้เธอ”
“ฉันบอกให้นายพอ!”
พี่น้องทะเลาะกันแล้วครับ ทำไมกูต้องมายืนฟังอะไรพวกนี้ด้วยวะเนี่ย
“นายเข้าไปข้างในก่อน”
“ทำไม...”
“ขอร้อง” ยัยนั่นหันไปขอร้องไอ้อัลฟ่าเพื่อตัดปัญหาทั้งหมด ฮึ... ผมเคยบอกแล้วใช่ไหมว่าไอ้เวรนี่มันแพ้ผู้หญิง ยิ่งเจอสายตาแบบนั้น คนอย่างมันหรือจะกล้าขัดใจ ผมเห็นมันพยักหน้ารับช้า ๆ ก่อนจะก้มตัวลงหอมแก้มยัยนั่นฟอดใหญ่ แหมไอ้เวร สวีทกันไม่เกรงใจพวกกูเลย แล้วดูไอ้เด็กเวรนี่สิ แม่งดิ้นจนพวกผมจะรั้งไม่อยู่แล้วนะ
“มึง!!!” ไอ้เด็กนี่กระชากเสียงอย่างหงุดหงิด มันส่งสายตาอาฆาตไปทางไอ้อัลฟ่าที่ยืนทำหน้ากวนตีนจนผมแทบอยากจะปล่อยมือเลย
“ทำบ้าอะไรเนี่ย”
“เธอแม่งน่าจับกด” ไอ้อัลฟ่าพูดเสียงดังอย่างไม่อายปาก มึงก็ด้านเกินไปนะบางที
“ปล่อยกูสิวะ!”
“ไอ้หื่นนี่ก็ไม่เลือกที่” ไอ้โนอาห์เอ่ยแล้วทำหน้าเบื่อโลก เออ ผมโคตรจะเห็นด้วยกับมันเลยว่ะ
“กลับบ้านกัน”
“ไม่ ฉันจะ...”
“ไว้วันหลัง วันนี้นายต้องเชื่อฟังฉัน"
เมื่อเห็นว่าเรื่องสงบผมกับไอ้โนอาห์ก็ยอมปล่อยมือจากไอ้เด็กนี่ มันหันไปมองไอ้อัลฟ่าอย่างหมายหัวแล้วเดินตามพี่สาวไปทางลานจอดรถ ผมหันไปมองไอ้อัลฟ่าที่กำลังดุนกระพุ้งแก้มด้วยสายตาเหนื่อยหน่ายพลางส่ายหัวแล้วเดินกลับเข้ามาข้างในคลับที่ตอนนี้ลูกค้าเริ่มบางตาลงไปแล้ว
เหอะ! หาแต่เรื่องให้กูจริง ๆ ไอ้เพื่อนเวร!
- Writer
