“สรุปเจอกันเช้าวันเสาร์ที่สยามใช่ป่ะ”
“ใช่ ๆ สะดวกมากันนะทุกคน”
“ได้ ๆ เพื่อชมรมอาสาของเราฉันสละเวลาได้อยู่แล้ว” เสียงพูดคุยของเพื่อน ๆ ในชมรมคุยโต้ตอบกันเป็นระยะ ๆ
ยังไม่ได้บอกใช่ไหมว่าฉันกับไกอาอยู่ชมรมค่ายอาสาพัฒนา และตอนนี้พวกเราก็กำลังนั่งประชุมกันเรื่องที่จะไปทำกิจกรรมอาสาเพื่อขอรับบริจาคเงินช่วยเหลือเด็กยากไร้ ซึ่งตกลงนัดกันอย่างลงตัวแล้วในเช้าวันเสาร์
ฉันรู้สึกยินดีมากเลยนะที่ได้ร่วมกิจกรรมครั้งนี้ต่างจากไกอาที่นั่งทำหน้าบูดเป็นตูดลิง เพราะมันอยากไปออกค่ายอาสาพัฒนาชุมชนที่ต่างจังหวัดมากกว่า แต่ฉันกลับเลือกมาทำกิจกรรมร้องเพลงและขอรับบริจาคตามสถานที่ต่าง ๆ แทน มันเลยต้องเลือกตามฉันมาด้วย
“แกอ่ะ! ทำไมต้องไปยืนร้องเพลงตามห้างด้วย ฉันชวนไปออกค่ายต่างจังหวัดสบาย ๆ แกก็ไม่ไป อดไปเที่ยวเลยอ่ะ!”
ฉันกลอกตาไปมาเมื่อเพื่อนตัวดีบ่นกระปอดกระแปดขึ้นมาอีกรอบ ความจริงฉันไม่ได้บังคับให้มันลงช
