“บร๊ะ! ไอ้นี่รู้ใจ! กลิ่นสตรอว์เบอร์รี่ซะด้วย”
ฉันเบ้หน้าให้กับคำพูดของไอ้หัวแดง ถ้าจำไม่ผิดหมอนี่น่าจะชื่ออัลฟ่า คนที่เคยจับไกอากดในผับยังไงล่ะ! ฉันเหลือบมองไกอาที่ยืนเม้มปากแถมยังมองอัลฟ่าด้วยสายตารังเกียจ และดูเหมือนไอ้คนถูกรังสีอำมหิตจะรู้ตัว เพราะทันทีที่เขาหันหลังกลับมาดวงตากะล่อนนั่นก็เบิกกว้างนิด ๆ
“เฮ้ย! นั่นมันเมียมึง... โอ๊ยเชี่ย! ตบหัวกูทำไมวะ!” อัลฟ่าลูบหัวตัวเองขณะหันไปโวยวายใส่นำทัพ
แล้วเมื่อกี้หมอนั่นพูดว่าอะไรนะ? เมียอะไร?!
“หุบปากเลยมึง!”
“แหมไอ้เวร! บอกกูดี ๆ ก็ได้กูไม่ดื้อหรอก ตบตีกูอย่างกับลูกเลยนะไอ้สันขวาน!” อัลฟ่าทำปากขมุบขมิบ เขาบ่นออกมายาวเหยียดราวกับเป็นผู้หญิง แถมยังส่งสายตาแอบเคืองมาทางฉันอีก
อะไรเล่า! ฉันไปเกี่ยวอะไรด้วยวะ!
“ไปกันเหอะ...” ฉันวางห่อขนมในมือลงบนชั้นก่อนจะดึงมือไกอาแล้วหมุนตัวจะเดินไปทางเคาน์เตอร์เพื่อคิดเงิน แต่ติดตรงที่เสียงกวนประสาทของ
