“ว่าไง? ถ้าฉันตามเธอมาเธอจะว่ายังไง?”
ฉันยังคงยืนเงียบไม่รู้จะพูดอะไร ความจริงคือพูดอะไรไม่ออกน่ะ ตอนแรกที่ถามเพราะต้องการจะตัดความรำคาญ แต่พอคำตอบมันออกมาแบบนี้ฉันก็ไม่รู้จะพูดอะไร ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าฉันควรจะรู้สึกยังไงเมื่อจู่ ๆ ก็โดนไอ้ผู้ชายสันดานเสียอย่างนำทัพไล่ตาม
ดีใจ? เสียใจ? อึดอัด? รำคาญ? หรือกูควรจะฟินดี!
“ไม่ตอบ?” ไอ้บ้านี่ก็ถามไม่หยุด!
“จะไปไหนก็ไป ฉันไม่ว่างมาล้อเล่นกับนายหรอกนะนำทัพ” ฉันยอมพูดในที่สุด นำทัพมองหน้าฉันนิ่ง ๆ ดวงตาคมเข้มของเขาแฝงประกายดุดัน
“ทำไมชอบไล่วะ เธอนี่แม่ง!” เขาพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด “ไม่ไล่ก็หนี ทำเป็นแค่นี้?”
“เลิกปั่นประสาทฉันสักทีเถอะ! ไม่เห็นเหรอว่าฉันกำลังทำอะไรอยู่!”
ตอนนี้เราสองคนเหมือนคู่รักที่กำลังยืนทะเลาะกันริมถนนเลย ฉันก็ไม่เข้าใจเขานะ อยู่ ๆ เป็นบ้าอะไรขึ้นมาอีกไม่รู้! หลังกลับมาจากงานปาร์ตี้บนเรือนั่น เขาหายไปจากชีวิตฉันตั้งหลายวัน
