“อ้อ... ก็ไม่มีอะไรนี่เฮีย”
ฉันวางช้อนลงแล้วส่งยิ้มเหมือนไม่ค่อยใส่ใจคำถามนั้นสักเท่าไหร่ พยายามทำตัวปกติราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นบนเรือจริง ๆ แต่ดูเหมือนผู้ชายที่ได้ชื่อว่าเป็นแฟนของฉันจะไม่เชื่อ เขายังจ้องจับผิดกัน ฉันจึงตักเค้กแล้วยกขึ้นจ่อริมฝีปากของเขาเพื่อกลบเกลื่อนและเบี่ยงเบนความสนใจของเขา
“ลองกินเค้กนี่ดูสิเฮีย สตรอว์เบอร์รี่อร่อยนะ”
“...”
และมันก็ได้ผล... ไซเรนท์เลิกจ้องหน้าฉันแล้วยอมทานเค้กคำนั้นแต่โดยดี ฉันยิ้มตาหยีให้แล้วตักเค้กใส่ปากตัวเองบ้าง เรียกสายตาคมจับจ้องมาที่ริมฝีปากของฉันในทันที
“อร่อยเนอะ กินอีกป่ะเดี๋ยวฉันป้อน... อ่ะ ทะ...ทำอะไรอ่ะเฮีย?”
ฉันผงะถอยหลังไปนิดหน่อยเมื่อไซเรนท์ขยับหน้าเข้ามาใกล้ นิ้วเรียวยกขึ้นปาดข้างแก้มของฉันอย่างนุ่มนวล สายตาคมจับจ้องตรงจุดที่เขาสัมผัสนิ่ง เรียกความร้อนบนใบหน้าของฉันอีกรอบ หัวใจพลันเต้นแรงจนแทบจะระเบิดออกมา ฉันไม่รู้ว่าตอนน
