Master of Deception

Chapter 9

“Deal," matigas na sang-ayon ni Zyan.

Nanlaki yung mga mata ko habang nakatitig kay Zyan.

What?!

Totoo ba yung narinig ko? Did he just agree for me to become this pervert’s w***e for one night? I can’t believe this guy!

Alam ko naman na hindi niya ako totoong asawa kaya wala lang sa kanya yung thought na makakasama ko ang lalaking nasa harap namin sa iisang kama sa isang gabi. Pero sana naisip din niya na bilang kaibigan— or even a colleague— na protektahan ako laban sa lalaking ito. Wala ba siyang puso?

Hindi ko nakayanang manatiling tahimik dun sa naging desisyon ni Zyan kaya humakbang na ako papalapit sa kanila.

“Excuse me,” hinarap ko si Gregorio. “Can I talk with my husband? It won’t take long.”

Nakita ko kung paano nagkikislap yung mga mata ni Gregorio. For the nth time kinalibutan ako sa paraan niyang pagtingin sa akin. He explored my body with his perverted eyes from head to toe.

Fvcking pervert. Oh how I wanna pluck those filthy eyeballs off from its sockets!

“Sure. Take your time,” he replied, still with a wide grin.

“Thanks,” ganti ko dito saka hinila si Zyan patayo at dinala siya sa gilid.

“Are you out of your mind?” bungad ko agad sa kanya. “Do you really want that man to feast on me?” gigil kong tanong.

I can't believe this man. Ang dali naman niyang magdesisyon. May ibang paraan naman siguro, diba? Nagpadalos-dalos siya sa desisyon niya 'e hindi niya naman iniisip kung ano yung mararamdaman ko. Hindi ba niya naiisip kung paano ako?

Sinamaan ko siya ng tingin at pilit pinapasok sa kukote niya yung point ko. Nung mukhang na-gets na niya yung sitwayon ay agad nandilim yung mukha niya.

“I wouldn’t let that happen," he said seriously.

Yun naman pala 'e! Bakiy hindi niya 'yan nagets kanina? Kailangan pa palang ipasok yun sa utak niya.

“Zyan please. Sabihin mo sakanya na iba nalang ang kunin niya. ‘Wag lang ako,” pagmamakaawa ko.

I rubbed my palms together hoping that it would do the trick.

“Unfortunately, he can’t do that,” sabi ni Finn sa kabilang linya.

Sumulpot na naman si Finn but it didn't bother me. Iba yung nasa isip ko ngayon at wala akong oras para suwayin si Finn.

“Why not?” naguguluhan kong tanong.

“Because it won’t work on Gregorio. Kung ano ang gusto niya ay dapat makuha niya,” Finn explained.

“So the only way out is to win chess against him?” tanong ni Cosmo sa kabilang linya.

“Exactly,” Finn replied.

“Damn that motherfvcker!” rinig kog mura ni Cosmo.

Para akong naubusan ng lakas. Feel ko talaga gugunaw na yung mundo. I can't believe this. So yun na nga? Wala na akong kawala.

Napayuko nalang ako at nakipagtitigan sa sahig. Naiiyak na ako! Hindi pa nga ako naka-experience ng momol tapos sa ganitong paraan lang ako babgsak? Mama!

“Don’t you trust me?” tumingala ako at nagtagpo ang mga mata namin ni Zyan. It’s like he is trying to read what’s on my mind.

Hindi ko napigilan ang pagtitigan yung mga mata niya. Ngayon ko lang napansin ang mga mapupungay niyang mga mata. Ang ganda pala nv mga ito sa malapitan. Ang sarap pala titigan.

Agad kong binura sa utak ko yung naiisip kong kalokohan— kung kalokohan man ang maitatawag nun.

I sighed.

“Honestly, I don’t know,” I frowned at him.

Mayghad! This is making me so upset!

“You should trust me on this, okay?” he paused and tucks the strands of my hair behind my ear. “I can beat him.”

It was assuring, I can say. At wala na akong ibang magagawa kundi ang pagkatiwalaan siya. I don't have anu choice. I have to do this para matapos na ang misyon na ito, at para na din makauwi na ako.

Bumuntong-hininga uli ako saka tumango sakanya.

“I trust you,” sabi ko which made him smile.

I made him smile! Pang-ilan na ito sa araw na ito.

Sayang hindi ko dala phone ko. Hindi ko tuloy nakuhanan ng picture. Binawi naman kasi sa amin yung phone namin so that we can't communicate to other people. May computer set naman si Cosmo at Finn pero kontrolado ito ni Eustace. We still can't use it to send SOS.

“Thanks,” nakangiti niyang sabi saka hinawakan yung mga kamay ko.

Naglakad na kami papalapit sa table kung nasaan nakaupo si Gregorio na nakangisi pa rin. Yung tingin niya sa akin parang hinuhubaran na niya ako. Bastos talaga!

“Were you saying your goodbyes already?” nang-aasar niyang tanong.

“Don’t be so sure about that,” sagot ni Zyan saka seryosong nakatingin sa board.

Nilagay nung isa sa mga lalaking nakaitim yung chess clock sa mesa. White player si Gregorio habang black player naman si Zyan.

“Looks like I’m doing offense,” nakangiting sabi ni Gregorio.

“Well, I’m at best when defending,” makahulugan niya akong tiningnan na siyang ikinakunot ng noo ko.

Luh! Anong alam ko sa chess?

“Can we do blitz?” tanong ni Gregorio.

“Five minutes is fine,” Zyan replied.

“Wow. So you got the guts!” nakangising sabi ni Gregorio.

“I told you, I’m no coward,” sagot ni Zyan.

Gregorio laughed like it was the most entertaining thing he heard.

“Let’s start the clock!” sigaw ni Gregorio.

Zyan pressed the button on his side at nagsimula na yung laban. They were taking turns in pressing the clock pagkatapos ng move nila. Sa totoo lang kinakabahan talaga ako. Aside sa dahil ako yung kapalit kapag nanalo si Gregorio, kasi wala akong maintindihan. Kahit sana alam ko kung paano ito nilalaro edi sana alam o ngayon yung standing ni Zyan kung advantage ba siya o disadvantage.

Naku! Bakit ba kasi ang bobo ko at puros pakikipag-basag ulo lang yung nalalaman ko nung high school?

Medyo na bo-bored na ako pero nilabanan ko yun. Ayokong makatulog habang naghihintay. Five minutes lang daw naman pero bakit ang tagal para sa akin? Siguro dahil hindi ako marunong. Oo, mukhang ganun na nga.

Inilibang ko nalang yung sarili sa pamamagitan ng paggala ng aking mga mata sa paligid— sa mga tauhan ni Gregorio. Nangunot yung noo ko nang makita kong isa-isang nag-ngingisihan yung mga tauhan ni Gregorio. Hala! Ano na ang nangyari? Matatalo na ba si Zyan?!

“Ano na ang nangyari diyan?” tanong ni Finn sa kabilang linya. Saktong-sakto naman.

“Nagngingisihan na yung mga tao dito,” bulong ko.

I can't let them hear me. Baka mapagkamalan akong baliw— kinakausap yung sarili. Or worst, it may blow our cover.

“What? Delikado!” sigaw ni Finn sa kabilang linya. “Can you tell me the positions on the board?” tanong niya sa akin.

Dahan-dahan akong umatras para pumunta sa gilid para naman malaya akong makipag-usap kay Finn, kahit panay lang yung pagbubulong ko.

Nung nakahanap na ako ng posisyon ay pasimple akong tumayo dun sa gilid habang kinalikot yung buhok ko.

“Ah… eh… hehe… hindi ako marunong mag-chess,” nahihiya kong sagot.

“Seriously?” di makapaniwala niyang sabi.

“Sorry na,” halos maiyak kong sabi.

Salig ba brayt!

Nilingon ko si Zyan at nakita ko ang mga namumuong pawis sa noo niya. Hala! Hindi ito good sign! Mukhang matatalo na nga siya!

Tiningnan ko si Gregorio na nakangising nakatitig sa board. Eww! Ayokong makasama sa isang kwarto ang lalaking ‘yan! Never in my wildest dreams!

I need to do something!

Think, Britta, think!

Anong gagawin ko para hindi tuluyang matalo si Zyan?

Idea!

How about distraction? I am into sport at itong chess ay isang uri din ng sport. Kapag nasa ring ako at distracted ay hindi ako makakapag-focus sa laban. I think it goes the same with chess. Kapag distracted yung player ay hindi siya makakapag-focus!

Pero anong klaseng distraction naman? Yung hindi sana halata. Yung natural. So mag-a-acting ako ngayon? Mapapasubok yung pagiging artistahin ko ngayon!

Patago kong tinanggal yung earing ko saka ko ito tinapon sa sahig. Sinadya kong mapunta iyon sa ilalim ng mesa kung saan sila naglalaro. Andun yung target ko 'e.

Ito na!

Hingang malalim.

Lights!

Camera!

Action!

“Teka, earing ko!” I gasped.

Lumapit ako sa mesa at tumayo sa tabi ni Zyan saka ako yumuko. Napapikit ako nang ma-expose yung cleavage ko sa harap pa talaga ni Gregorio.

“Nasaan na yun?” patuloy ko pa ring hinahanap yung earing ko. I shoved my hair to the side, exposing my neck.

“Hon, what are you doing?” rinig kong tanong ni Zyan kaya napalingon ako sa kanya. Sobrang dilim ng mukha niya ngayon. Gusto kong matakot pero nangingibabaw yung kahihiyan na ginawa ko ngayon.

Bahala na!

“I lost my earing hon. Andito lang ‘yun,” sagot ko at ipinagpatuloy ang paghahanap ng earing kong nawala “kuno”.

Nakita ko sa aking peripheral vision na nakatitig sa akin si Gregorio. Sige, makuha ka sa bitag ko.

“Stand up,” may diin na sabi ni Zyan.

“Wait hon, it’ll only take a sec,” sagot ko. Rinig ko ang galit sa buntong-hininga ni Zyan. I don’t want to make him angry kundi pati rin siya madi-distract kaya pinulot ko na yung earing ko.

“It’s here!” I exclaimed kaya agad akong tumayo.

Nilingon ko si Zyan and he was giving me the dagger look and I acted innocent. Please 'wag kang magalit. Ayokong madistract ka dahil sa akin. Alam ko namang hindi kaaya-aya yung ginawa ko pero may choice pa ba ako?

Parang ginusto ko naman 'e hindi naman. Pinagsasampal ko nga sarili ko sa isip ko dahil sa kahihiyan. If only you knew what I've been through. Napilitan lang din akom Huhuhu.

Napailing nalang sa akin si Zyan bago nilingon ulit si Gregorio.

“Let’s continue,” sabi ni Zyan kay Gregorio habang si Gregorio naman ay nasa akin pa rin yung tingin.

Grabe kinalibutan ako!

Parang mas lalo pa siyang nasabik na maangkin ako. Ew. Ayoko nga. Kung matalo man si Zyan ngayon dapat ihanda ko yung sarili ko.

I need a plan.

Hindi. Hindi na kailangan ng plano. Kung matalo man si Zyan ay hindi ako magadadalawang isip na lumpohin si Gregorio kapag kaming dalawa nalang ang nasa silid.

Tinitingnan pa rin ako ni Gregorio habang pakagat-kagat pa sa ibabang labi niya. Napairap nalang ako. Ang bastos talaga. Manyak.

At dahil nasa akin yung tingin ni Gregorio ay hindi niya namalayan na nahawakan niya pala yung Queen piece niya.

Napahinto siya at napatingin sa Queen na hawak niya. Nanginginig yung mga mata niya papatingala kay Zyan.

“Touch move,” sabi ni Zyan.

Nakita ko kung paano gumuhit ang maliit na ngisi sa labi ni Zyan. My heart skipped a beat. It's a good sign, right? Hindi naman ngingisi si Zyan kapag disadvantage siya.

Sorry pero wala talaga akong alam sa chess. Bobita po ako. Basag-ulo lang alam ko kaya pasensya na.

"You have to move that,” patuloy ni Zyan.

Nahawa ako sa ngisi niya. Napangisi nalang din akong humarap kay Gregorio. O! Ano ka ngayon?

Napakurap siyang nakatingin sa kamay niyang nakahawak sa Queen piece niya. ‘Yan kasi! In-una yung pambabastos!

Did my distraction worked? Hahaha! Yes! Ang galing ko talaga! I'm so proud of you self! May naitutulong naman pala yung damit ko ngayon.

“s**t,” Gregorio whispered.

Napayuko si Gregorio saka napabuntong-hininga. He didn't saw that coming did he?

Wala siyang ibang choice kundi kunin yung maliit na piece (pawn). Nakangising kinuha ni Zyan yung Queen piece ni Gregorio.

The game continued and all I could do was to smile from ear to ear. I can smell the sweet scent of victory. Makakahinga na ako ng maluwag nito.

This victory is like hitting two birds with one stone. Una, makukuha na namin yung susi na yun. At kapag nakuha na namin yun, we are one step closer to retrieving every single key at makakauwi na din kami. It will be one down, three to go.

Second, I will be safe from Gregorio's perverted mind, hands and everything about him. Ayoko talagang makasama siya. Hindi ko pa man siya kilala ay alam ko na yung uri niya. Sa kilos pa lang obvious na.

I want to kiss Zyan right now! Walang malisya. Sobrang saya ko lang kasi finally matatapos na namin ito. We could wrap up the day with fulfillment.