ทัณฑ์สวาทมาเฟีย

ตอนที่ 2.

 ยังมีกิจการเกี่ยวกับระบบสื่อสารของฮ่องกงที่ชื่อบริษัทฟีนิค เทเลคอม คอปเปอร์เรชั่น ลิมิเตดซึ่งมีบริษัทลูกอยู่ทั่วเอเชียทำให้เขาร่ำรวยมหาศาล ทว่าเบื้องหลังฉากของนักธุรกิจผู้มั่งคั่ง หลี่ไท่หยางคือผู้นำของแก๊งหงส์ไฟ แก๊งมาเฟียที่ยิ่งใหญ่อันดับหนึ่งของฮ่องกงสืบทอดอำนาจมาจากรุ่นของหลี่เสวียนผู้เป็นปู่ จนมาถึงหลี่เจิ้งผู้เป็นพ่อ และผ่านมายังเขาในฐานะทายาทรุ่นที่สาม ฐานอำนาจของแก๊งหงส์ไฟขยายครอบคลุมไปทั่วฮ่องกง

 “อาหลงเตรียมตั๋วเครื่องบินไปกรุงเทพฯ ให้ฉันด้วย พรุ่งนี้ฉันจะเดินทาง” คนเป็นนายสั่งเสียงเครียด

“ครับคุณหลี่”

จางหลง เลขานุการส่วนตัวรับคำ เขากดลิฟต์ให้นายอย่างรู้หน้าที่ เมื่อประตูลิฟต์เปิดออก ก็ผายมือเชื้อเชิญผู้เป็นนายให้ก้าวเข้าไปก่อน บอดีการ์ดทั้งสามคนตามเข้ามาอารักขา เมื่อลิฟต์เคลื่อนลงสู่ล็อบบีของโรงพยาบาล สารถีที่รออยู่ก็เคลื่อนรถมาจอดรอหน้าประตูทางออก หลี่ไท่หยางเดินตัวตรงไม่สนใจมองใคร ร่างสูงในชุดสูทแบรนด์ดังสง่าผ่าเผย จนผู้หญิงหลายคนมองตามด้วยสายตาหยาดเยิ้ม จางหลงส่ายหน้าระอากับสายตาราวกับกระต่ายหมายจันทร์ของผู้หญิงเหล่านั้น หญิงสาวผู้ดีมีตระกูลต่างหมายมั่นปั้นมือหวังเป็นนายหญิงของบ้านตระกูลหลี่ แต่บุรุษผู้มีอิทธิพลล้นเหลือผู้นี้ไม่เคยชายตามองหญิงคนไหนเกินหนึ่งครั้ง หากต้องการเป็นคู่นอนก็ต้องยอมรับว่าไม่มีสิทธิ์เป็นคู่ใจ ถึงกระนั้นก็มีผู้หญิงมากมายยอมพาตัวเข้ามาพัวพัน หวังพิชิตใจชายหนุ่มรูปงามผู้มั่งคั่งด้วยทรัพย์สินและทรงอำนาจราวพญาราชสีห์ จางหลงได้แต่สมเพชเวทนาเหล่าแมงเม่าสาวที่พากันมาเล่นไฟพิศวาสจนมอดไหม้หลายต่อหลายราย ไม่มีผู้หญิงคนไหนทำให้ผู้เป็นนายของเขายอมมีความสัมพันธ์ได้เกินหนึ่งครั้ง หลี่ไท่หยางไม่ชอบผู้หญิงเจ้ามารยาช่างออดอ้อนเป็นลูกแมว และเกลียดผู้หญิงเจ้าน้ำตาเป็นที่สุด ใครใช้มารยาสาไถยหรือน้ำตามาออดอ้อนออเซาะ สิ่งที่ได้รับกลับไปคือโทสะร้ายๆของราชสีห์หนุ่มเท่านั้น

“อาหลง สั่งคนของเราให้จัดการพาตัวไอ้ลายเมฆมาให้ได้ ก่อนที่ฉันจะเดินทางไปถึงกรุงเทพฯ” หลี่ไท่หยางสั่งการขณะนั่งอยู่บนลีมูซีนคันใหญ่

ดวงตายาวเรียวใต้คิ้วดกหนาที่ตวัดปลายพาดเฉียงขึ้นเล็กน้อยเปล่งประกายวาวจ้า ขณะจ้องมองรูปของชายหนุ่มคนหนึ่งบนหน้าไทม์ไลน์ของเฟซบุ๊ก ผู้ชายคนนี้เป็นสาเหตุทำให้น้องสาวที่น่าสงสารของเขาฆ่าตัวตาย ข้อความทุกข้อความที่มันส่งมาหลอกลวงเจนนี่ ถูกคนเป็นพี่ชายอ่านซ้ำแล้วซ้ำเล่า ความแค้นทวีขึ้นทุกครั้งที่อ่านมัน หลี่ไท่หยางนึกโทษตัวเองที่ปล่อยให้น้องสาวหมกมุ่นอยู่ในโลกออนไลน์ จนถูกหลอกลวงให้ช้ำใจจนเกือบสูญเสียลมหายใจไป

“ไอ้ลายเมฆแกต้องชดใช้... ฉันขอสาบานว่า ต้องทำให้แกตกนรกทั้งเป็นให้ได้!”

หลี่ไท่หยางคำรามลอดไรฟัน นึกถึงวิธีการทรมานคนสารเลวคนนั้นให้ตายอย่างช้าๆ เขาจะทำให้มันเจ็บยิ่งกว่าน้องสาวเขาเคยเจ็บ ไอ้ลายเมฆจะต้องทรมานจนร้องขอความตาย

กรุงเทพมหานคร เวลา 20.00 น.

ในห้องเช่าเล็กๆของแฟลตย่านดินแดง ชายหญิงคู่หนึ่งกำลังหิ้วกระเป๋าเสื้อผ้า วิ่งกระหืดกระหอบออกมาจากห้อง ทั้งสองลงมาตามบันไดหนีไฟด้านหลังแฟลต เมื่อมองเห็นรถกระบะสีดำจอดอยู่ด้านหน้าประตูทางเข้า ชายร่างใหญ่หน้าเหี้ยมสองคนยืนเกาะประตูรถอยู่ พวกมันเป็นลูกสมุนของเฮียอู๋เจ้าของโต๊ะบอลรายใหญ่ มันกำลังมาตามเก็บเงินจากลูกหนี้ที่ติดหนี้พนันบอล ซึ่งลูกหนี้คนนั้นคือชายหนุ่มซึ่งเป็นพี่ชายของหญิงสาวหน้าหวานที่กำลังจูงแขนน้องสาวหอบเสื้อผ้าหนีออกทางบันไดหนีไฟนั่นเอง

“เฮียเมฆ พวกมันจะรู้มั้ยว่าเราแอบหนีมาทางนี้” เสียงปนหอบของผู้เป็นน้อง เอ่ยถามพี่ชายที่อายุเท่ากันและมีใบหน้าคล้ายคลึงกันอย่างหวาดหวั่น

“แกอย่าปอดไปเลยน่ายัยไหม ลูกน้องเฮียอู๋แต่ละคนสมองเท่าเม็ดถั่ว มันดีแต่ใช้กำลังแต่ไม่เคยใช้สมองหรอก”

คนเป็นพี่ย่นจมูกเอ่ยเหยียดหยามคนทวงหนี้ออกมา ขณะลากแขนน้องสาวฝาแฝดวิ่งตรงไปยังประตูทางออกด้านหลังซึ่งปลอดคน ลายเมฆหันซ้ายหันขวา ก่อนจะล้วงกุญแจรถมอเตอร์ไซค์สีส้มของตัวเองออกมาเสียบ เหวี่ยงกระเป๋าวางไว้ตรงที่วางเท้าด้านหน้า แล้วก้าวขึ้นคร่อมสตาร์ตเครื่องยนต์

“ยัยไหม แกจะยืนรอให้มันมาจับแกไปขายซ่องหรือไง” เขาเรียกน้องสาวที่ยืนทำหน้าบื้อให้ขึ้นรถ 

ม่านไหมรีบกระโดดขึ้นซ้อนท้ายทันที กระเป๋าเป้ถูกยกขึ้นสะพายไหล่ เสื้อผ้าไม่กี่ชุดกับเครื่องสำอางของผู้หญิง ถูกยัดใส่กระเป๋าใบเล็กตามคำสั่งของพี่ชาย ครั้งนี้เป็นครั้งที่เท่าไหร่ก็สุดจะนับ เมื่อต้องย้ายหนีคนทวงหนี้ ไอ้พี่ชายฝาแฝดตัวดีขยันสร้างเรื่อง หวังรวยทางลัดด้วยการเล่นพนันบอล แต่สุดท้ายก็ติดหนี้หัวโต ทั้งต้นทั้งดอกเบ่งบานจนไม่มีปัญญาหามาจ่าย เธอในฐานะน้องสาวต้องมาร่วมรับกรรมนี้โดยไม่เต็มใจ เงินที่ได้มาจากการทำงานอันเหนื่อยยาก ต้องถูกพี่ชายหยิบยืมไปใช้หนี้

 ‘วันหนึ่งเราจะรวย พี่จะสร้างบ้านสีขาวหลังเล็กๆ ให้แกอยู่ จะปลูกดอกกุหลาบรอบๆ บ้านอย่างที่แกชอบ’

คำสัญญาลมๆแล้งๆของพี่ชายฝาแฝดทำให้คนเป็นน้องมีแรงทำงาน แต่ความฝันก็พังทลายไม่เหลือซาก เมื่อพี่ชายหลงไปติดบอล เอาเงินเก็บไปเล่นพนันบอลจนหมดไม่พอยังไปติดหนี้มาอีกก้อนโต เจ้าหนี้หน้าเลือดมาตามทวงหนี้ถึงห้องเช่า เมื่อไม่ได้เงินพวกมันก็เอาอย่างอื่นไปแทน ทีวี ตู้เย็น เครื่องซักผ้า ถูกขนไปเป็นดอกเบี้ย สุดท้ายไอ้เฮียอู๋ มันคิดจะเอาน้องสาวของลูกหนี้ไปขัดดอก คนเป็นพี่เริ่มสำนึกผิดหาทางปกป้องน้องสาวโดยไปกู้หนี้นอกระบบมาจ่าย แต่ก็ทำได้แค่จ่ายดอกเบี้ย ต้นยังอยู่ครบ จากที่มีเจ้าหนี้รายเดียวก็เพิ่มมาเป็นสองราย สุดท้ายไม่มีปัญญาจ่าย เลยต้องพากันหนีหัวซุกหัวซุน

“เมื่อไหร่เราจะหมดกรรมหมดเวรซะทีนะเฮีย ไหมไม่อยากหนีอีกแล้วนะ” ม่านไหมตะเบ็งเสียงใส่หูพี่ชาย เมื่อเขาขี่รถพาเธอมาจอดพักข้างแม่น้ำเจ้าพระยา

“แกจะให้ฉันเอาเงินที่ไหนไปใช้หนี้มัน เงินตั้งสองล้านนะเว้ย ไม่ใช่สองบาท” ลายเมฆสะบัดเสียงใส่น้องสาวอย่างหงุดหงิด

เขาติดหนี้เฮียอู๋แค่สองแสน แต่ดอกมันทบต้นขึ้นมาเป็นสองล้านในเวลาไม่ถึงปี ต่อให้เทวดาก็ไม่มีปัญญาหามาจ่ายหรอก เขานึกถึงเด็กผู้หญิงที่ชื่อเจนนี่ขึ้นมาหากเขาเอ่ยปากเจนนี่คงจะช่วยเขาปลดหนี้ก้อนนี้ได้เพราะเท่าที่เขาคุยกับเธอมาหลายเดือน เจนนี่เป็นลูกเศรษฐีค่อนข้างมีฐานะ ลายเมฆรู้จักกับเธอผ่านเฟซบุ๊ก เขาใช้เวลาว่างในช่วงทำงานเล่นเฟซบุ๊กเหมือนหลายๆคนในที่ทำงานแอบทำ บางทีต้องมาดูแลเฟซบุ๊กให้ม่านไหมน้องสาวฝาแฝด ซึ่งบางครั้งไม่มีเวลาดูแลลูกหมูที่เลี้ยงไว้ในเกมจึงให้เขาช่วยดูแลแทน งานของเธอเป็นงานที่หาเวลาส่วนตัวยาก เมื่อต้องรับจ้างเป็นพยาบาลพิเศษดูแลผู้ป่วย หากปล่อยให้คนป่วยคลาดสายตาอาจทำให้บกพร่องต่อหน้าที่ได้ แต่เจ้าตัวยังติดเกมสารพัดในเฟซบุ๊กจนเดือดร้อนพี่ชายแสนดีอย่างเขาต้องไปดูแลให้

ลายเมฆก็เป็นเหมือนชายหนุ่มทั่วไปที่เล่นเฟซบุ๊กไม่ใช่เพราะความสนุกอย่างเดียว แต่อยากหาเพื่อนคุยหรือจีบผู้หญิง เขาจึงขยันโพสต์รูปอัพเดตสถานะ จนมีสาวๆมาขอแอดเป็นเพื่อนมากมาย นิสัยส่วนตัวที่เป็นหนุ่มเจ้าสำราญทำให้เขาไม่พลาดกระชับความสัมพันธ์กับสาวๆเหล่านั้น ด้วยความหน้าตาดีบวกคารมไม่เป็นรองใครทำให้ลายเมฆมีผู้หญิงให้เขาคบหามากมาย แต่เขาไม่เคยคิดจริงใจกับผู้หญิงคนไหนนอกจากคบเล่นไปตามประสาผู้ชายรักสนุก วันหนึ่งเขาได้รู้จักกับเจนนี่ เด็กสาวขี้โรคผู้น่าสงสาร เริ่มแรกเขาไม่ได้สนใจเธอมากรับแอดเธอไว้เพราะเห็นว่าหน้าตาน่ารัก เมื่อเธอแชตมาทักทาย เขาก็ทักตอบตามประสาผู้ชายเจ้าชู้ ชอบเป็นที่สนใจของผู้หญิง พูดคุยหยอกล้อกับเธอไปตามเรื่อง นานวันเข้าลายเมฆก็เป็นเพื่อนคุยกับสาวน้อยจนผูกพันกัน