บทที่ 1 เพื่อนก็อยู่ส่วนเพื่อนเถอะ
590 Words
บทที่ 1 เพื่อนก็อยู่ส่วนเพื่อนเถอะ
“แล้วแกไม่อธิบายกับมันไปล่ะว่าแกกับฉันไม่ได้เป็นอะไรกัน”
“..........”
“อ๋อ...เข้าใจล่ะ”
“เข้าใจอะไร?”
“มันคงให้แกแก้ผ้าให้มันเอาสินะ ถึงจะเชื่อว่าแกกับฉันไม่เคยมีอะไรกัน...”
“..........”
‘ตามตะวัน หรือ เจ้าตาม’ หลบสายตาวูบ ก่อนจะยกแก้วบรั่นดีขึ้นดื่มหลายอึกติดกันโดยไม่หันมาสนใจคนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ อีกเลย
‘ติณณภัทร์ หรือ เต็นท์’ เหยียดริมฝีปากยิ้มและหมุนเก้าอี้หันไปหาหญิงสาวทั้งตัว มือหนาเขาจับเก้าอี้ทรงสูงที่เธอนั่งดึงให้เข้ามาใกล้ ๆ
“แล้วทำไมไม่ให้มันพิสูจน์” เสียงเข้มเอ่ยถามพร้อมกับใช้ปลายนิ้วเก็บปอยผมหญิงสาวทัดหู
มือบางยกขึ้นปัดมือหนาที่มารุ่มร่ามตามลำตัวให้ออกห่าง ดวงตาวาววับจ้องมองเขาอย่างถือโทษ ติณณภัทร์ หัวเราะในลำคอ ก่อนจะปล่อยมือออกแต่ไม่ขยับกายออกห่าง
“ก็รักมันมากไม่ใช่หรือไง...ทำไมไม่ยอมมีอะไรกับมัน” ราวกับน้ำเย็นจัด ๆ สาดเข้าใส่ใบหน้าเธอ
“เรื่องของฉัน” หญิงสาวไม่สนใจท่อนขาที่คร่อมขาทั้งสองข้างของเธออยู่ เธอหันไปสั่งเครื่องดื่มกับบาร์เทนเดอร์แทน
“มันสาดไวน์ใส่แกใช่ไหม?”
“ฉันสาดใส่มันก่อน และมันเลยสาดคืน” ติณณภัทร์ขบสันกรามแน่น คนข้าง ๆ เหมือนรู้นิสัยของเพื่อนสนิทดี จึงหันไปตบบ่าแกร่ง
“ช่างหัวมันเถอะ ฉันเอาขวดไวน์ตีหัวมันไปด้วย ยังไม่รู้เลยว่ามันจะเอาเรื่องฉันหรือเปล่าเพราะมันโทรบอกแม่มัน”
“ช่างหัวแม่มันสิ! ถ้ามีปัญหาฉันเคลียร์เองแกก็อยู่เฉย ๆ สวย ๆ ไป และอย่าให้รู้ว่าไปยุ่งกับมันอีกนะ”
“เป็นผัวหรือไงทำตัวมาหึงมาหวง เป็นแค่เพื่อนก็อยู่ส่วนเพื่อนเถอะ” เสียงอ้อแอ้พูดออกมา ก่อนที่ต้นแขนเรียวเล็กจะถูกกระชากไป
“เวลาดื่มแล้วปากจะแข็งแรงแบบนี้ทุกทีเลยใช่ไหม?” รอยยิ้มหวานส่งมาให้แทนคำตอบ
“ก็ไม่ได้ดื่มนานแล้ว นี่ก็พึ่งกลับมาดื่ม...ไม่ต้องกลัวหรอกวันนี้ฉันไม่พลาดท่าเสียทีแกอีก” ตามตะวันบิดแขนออกจากการจับกุม แต่ติณณภัทร์กลับหัวเราะในลำคอแทน
“ฉันไม่อยากติดโรคจากแก” ตามตะวันย้ำ ฝ่ามืออุ่นร้อนกระชับเอวบาง และดึงเข้ามาหาตัว ดวงตาวาววับมองเขาอย่างโกรธเคือง
“ก็บอกว่าป้องกันตลอด...ถ้าจะไม่ป้องกันก็มีแต่กับแกนี่แหละ” น้ำเสียงแหบพร่ากระซิบชิดกกหู ก่อนใบหน้าจะหงายไปด้านหลังเพราะเจ้าของเรือนร่างอรชรกระชายกลุ่มผมตรงท้ายทอยเขาแทน
“หุบปากไปเลยไอ้เต็นท์! ของขาดหรือไงถึงได้มาควานหาเอาแถวนี้!”
“แล้วได้ไหมล่ะ! เพี๊ยะ!” ใบหน้าคมคายสะบัดไปตามแรงตบ มันไม่ได้แรงมากแต่ก็แสบ ๆ ผิวหน้าอยู่เหมือนกัน ติณณภัทร์หัวเราะ ก่อนจะคว้าข้อมือหญิงสาวให้ลุกขึ้นตามมา
“ไปไหน! ไอ้เต็นท์! ปล่อยนะ!”
“ไปนั่งโต๊ะฉันไง ไปสนุกกันเถอะ เอาน่าไม่ต้องกลัว เด็ก ๆ รอฉันอยู่ที่โต๊ะเต็มเลย!”
***************
มีความเสียวท้องน้อยค่ะ เพื่อนกันแหละ
- Writer
