Kör Nota | Ay Işığı
Sığamıyordum. Attığım her adım, Dünya'nın dışına taşarcasınaydı. Oksijen, ağaçlar yetersizdi. Nefesler boğazımda takılı kalırken göğsümü ezen baskı canımı yakıyordu. Kalbim, vücudumda bağımsızlığını ilan etmiş, tutsak olduğu göğsümden çıkmak için kafesini dövüyordu. Elimi göğsüme götürüp derin bir nefes aldım. Bağımsızlık isyanını bastırmam gerekiyordu aksi taktirde bu benim sonum olurdu.
Daha fazla yürüyemeyeceğimi anlayıp kaldırım kenarına oturdum. Bu yaşadıklarım çok fazlaydı. Tam her şey düzeliyor derken yine başa dönmüştük. Ben bu değildim. Birilerinin kalbini böylesine acıtamazdım. " Özür dilerim. " diye, mırıldandım kendi kendime. " Özür dilerim,Yankı. " Soğuktan akan burnumu gürültüyle çekip denizi izledim. Elim, boynumdaki şişeye gitti. Avcumun içinde ezerke
