Uykuya yenik düşmüştüm o gece. Üzerimde ağır bir yük varken yatmadan önce Edremit ile konuşup olanları sormuştum, hâlâ bir haber yoktu.
Gece karanlığında, sessiz odada yankılanan kapı gıcırtısı içimi ürpertmeye yeterken gözümü açamayacak kadar yorgun hissediyordum. Çok yorgundum.
Uyanmamak için kendimi ikna etmeye çabalamalarım kısa bir an sürdü, burnuma dolan koku tanıdığım ve özlediğim kokunun ta kendisiydi. Gözlerimi araladığımda yatağımın ucuna oturdu. Yağız'ı gördüm o anda, hislerimde yanılmamıştım. Kokusu bile tenime işlenmişti çiple beraber.
Hemen ilerimde oturmuş, bana bakıyordu.
Yarı uyanıklık hali beni yerimden kaldıramazken, "Uyu Akkız," dedi doğrudan Yağız. "Yarın zor bir gün olacak," diye ekledi, nedenini merak etsemde ağzımı açmadım.
Göz kapaklarımı kapattım onu ora
