บทที่ 25

1870 Words

อาหมิงยังคงกู่สติตนกลับมาไม่ได้แม้จะถึงบ้านแล้วก็ตาม นางบอกเขาว่าจะปลูกโสมขาย เรื่องนี้มันทำได้ด้วยหรือ “นี่อาหมิง เจ้าเลิกเหม่อได้แล้ว จะตกใจอะไรนักหนากะอีแค่ปลูกโสมห้ะ!” “ไม่ตกใจได้รึ นั้นคือโสมเชียวนะ เคยได้ยินแต่เขาหากันในป่าในดง แต่เจ้าบอกข้าว่าอยากปลูกมัน ของแบบนั้นเคยมีคนทำที่ไหน” “ที่นี่ไง ข้าจะทำมันเอง ทุกอย่างทุกเรื่องต้องมีคนแรกก่อนเสมอ รู้อะไรไหมคนที่เริ่มก่อนจะรวยก่อน และข้าจะยกให้เป็นกิจการของบ้านเรา เมื่อมีลูก ภายหน้ายังต้องห่วงว่าอนาคตจะลำบากอีกหรือ” “แต่เสี่ยวม่าน โสมนั่นเป็นของป่า เจ้ารู้วิธีปลูกมันหรือ หากจะเอามาทดลองแล้วไม่สำเร็จมิเสียของแย่” “ทำไมจะไม่สำเร็จ ข้าคือเสี่ยวม่านเชียวนะ เรื่องแค่นี้ทำได้สบายมาก” ‘ระบบจ๋า ขอความช่วยเหลือด่วน แล้วข้าสัญญาว่าจะขยันชวนสามีทำการบ้าน นะระบบนะ’ “ระบบรู้สึกว่ากำลังถูกโน้มนำนอกเหนือจากภารกิจ แต่ระบบจะยึดมั่นในหน้าที่” “...

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD