“ภรรยา”
“เจ้ามาตั้งแต่เมื่อใด”
“ก็ตั้งแต่ที่เจ้าคิดเล่าเวรกรรมในนรกให้พวกนั้นฟัง และข้าเพิ่งได้เห็นว่าเจ้ามีพรสวรรค์ในการหาเงิน แค่เพียงครึ่งชั่วยาม หาได้มากกว่าข้าที่ทำงานทั้งเดือนเสียอีก”
“ข้าหาได้โป้ปดไม่ เป็นพวกเขาที่มาหาเรื่องเสียเงินเอง”
“แล้วเจ้าไม่คิดบ้างหรือว่า ข้าอาจจะทำอย่างที่พวกเขากล่าวหา”
“เพราะข้าไม่รู้ว่าเจ้าทำจริงมั้ย จึงได้หยั่งเชิงเขา หากว่าเจ้าทำจริงไหนเลยเขาจะคัดค้านเรื่องไปที่ว่าการอำเภอ อีกทั้งถ้าไม่ต้องการให้เป็นเรื่องใหญ่ดังว่า ไยไม่ให้มาตามเจ้าไปเงียบแล้วสอบเค้นที่ร้าน จะขนมาข่มขู่เอิกเกริกเพื่อ?”
“ไปเยือนเมืองผีมาหนหนึ่ง ความคิดความอ่านลึกซึ้งชาญฉลาดเชียว”
“ไม่ต้องมาหัวเราะ ดูเหมือนเจ้าจะสร้างความไม่พอใจให้เถ้าแก่ จำได้หรือไม่ว่าไปล่วงเกินอันใดเขาไว้ ถึงได้หาเรื่องใส่ร้ายเจ้าเช่นนี้”
“ไม่มีอะไร ก็แค่ขัดใจบางคนเล็กน้อย เดิมข้ายังคิดจะทำงานที่นั่นต่อสักสองส
