ไอรินที่ตอนนี้นอนสลบคาเตียงกว้างของเร็นไปอย่างไม่รู้ตัว เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตอนนี้เธอถูกทำอะไรบ้าง เพราะเธอเหนื่อยเหลือเกิน มันเหนื่อยจนเกินว่าที่เธอจะลืมตาขึ้นมามองหรือสอบถามอะไร เธอไม่เคยเสียแรงหรือใช้แรงเยอะแบบนี้มาก่อน เธอนอนเป็นผักให้ชายชราจัดการทำตามอำเภอใจแบบชนิดที่ว่าเธอไม่สามารถโต้แย้งหรือสอบถามได้เลยสักคำ....
เร็นเช็ดคราบเปรอะเปื้อนที่มันกระเด็นไปทั่วร่างเล็ก... เขาคิดได้แค่ว่าเขาต้องซื้อเตียงใหม่ และหาอุปกรณ์ที่มาช่วงรองรับการเปียกชื้นได้ แต่เรื่องนั้นเอาไว้ก่อน ตอนนี้เขาต้องย้ายที่นอนก่อน เพราะมันเปียกขนาดนี้เขานอนไม่ได้หรอก
เร็นรวบรวมเสื้อผ้าของไอรินเอาไว้แล้วก็เอามาโยนใส่ร่างเล็ก จากนั้นเขากทำการอุ้มยัยแคระเอาไว้แนบอก เขาพาเธอตรงไปยังอีกห้อง นั่นก็คือห้องนอนของไอริน คืนนี้ขอนอนที่นี่ก่อนก็แล้วกัน...
" ห้องเธอเล็กไปไหมเนี่ย... ไหนดูสิมีอะไรบ้าง..." แทนที่เร็นจะเข้านอนเพราะตอ
