หนาวนี้ขอแค่เธอ

สองสาวหนึ่งหนุ่ม

หลังจากงานแต่งสุดแสนอลังการของชรัณและแพรพลอยจบลง ตอนนี้แพรพลอยเริ่มติดต่อไอรินมากขึ้น และทุกครั้งที่โทรหาแล้วชวนออกมาข้างนอกก็จะมีชายหนุ่มหน้าจาหล่อเหลาตามติดมาด้วยเสมอ...

"สวัสดีค่ะพี่พลอย วันนี้มีอะไรให้ไอรินช่วยเหรอคะ บอกมาได้เลย"

" ดีค่ะ สวัสดีครับน้องเดน เป็นไงบ้างคนหล่อ อยากจับน้องเดนแต่งตัวถ่ายรูปจัง คนหล่อพอจะช่วยพี่พลอยคนสวยได้ไหมคะ?"

' สวัสดีครับน้าแพรพลอย เดนรู้ครับว่าเดนหล่อ เดนก็อยากช่วยนะครับ แต่เดนกลัวว่าพี่ไอรินจะโกรธ เพราะเดนเอาความหล่อไปโชว์ใครต่อใครไปทั่ว...'

ไอรินถึงกับเม้มปากเพื่อไม่ให้ตัวเองหัวเราะออกมา พ่อลูกคู่นี้คือแบบ.... หลงตัวเองเวอร์...

" แต่พี่ไอรินว่าดีออกครับ ถ้าเดนมีคนรักเยอะๆ ชอบๆ น้องเดนดังแน่นอน ที่สำคัญนะ พี่ไอรินจะภูมิใจมากๆเลยถ้าเวลาเราไปไหนมาไหนกันแล้วมีแต่สาวๆมาร้องกรี๊ดกร๊าดๆรอบๆเพราะความดังและความหล่อของเดนนะ"

' จริงเหรอครับ... หืม... อันที่จริง เดนไม่อยากให้ใครรักเดนเลยนอกจากพี่ไอริน พี่ไอรินคนเดียวที่จะต้องรักเดน... แต่ในเมื่อมันเป็นความต้องการของพี่ไอริน เดนก็จะยอมช่วยน้าแพรพลอยครับ'

แพรพลอยถึงกับต้องอมยิ้มให้น้องเดนทันที ความคลั่งรักมันอยู่ในสายเลือดแน่ๆ เธอละอยากจะรู้จังว่าใครจะเป็นสาวผู้โชคดีคนนั้นที่ทำให้พ่อน้องเดนรักได้... แล้วดูสิเด็กอะไร๊หล่อหลาย หล่อกะด้อ กะเดี๊ย จักหล่อคักหล่อแม่นเนาะสู... หล่อไม่เพื่อแผ่ใคร โอ๊ย สะออนลูกเขาแท้.... อุ๊ยๆ หล่อค่ะ หล่อมากเลย หล๊อหล่อ

" งั้นเอาแบบนี้นะครับ เดี๋ยวพี่เอ่อ น้าพลอยไปหาชุดมาให้ลอง น้าพลอยว่าไม่ว่าเดนจะใส่ชุดไหน พี่ไอรินต้องชอบแน่นอน.. ก็คนมันหล่ออ่ะน้องเดน ใส่อะไรก็หล่อ" แพรพลอยได้ยินมาจากไอรินว่าต้องชมน้องเดนบ่อยๆ ยิ่งชมน้องยิ่งชอบ สั่งอะไรทำหมด ขนาดเรื่องเรียนเธอยังต้องคอยชมอยู่ตลอด จนตอนนี้น้องเดนเริ่มอ่านได้แล้ว กำลังหัดเขียนตัวหนังสืออยู่ เธอพอรู้อยู่บ้างว่าน้องเป็นลูกครึ่งหลายครึ่ง เรื่องเรียนภาษาเขียนภาษาไทยน้องเลยยังไม่รู้เรื่อง และที่สำคัญ ลูกน้องทั้งหลายของตาลุงก็มีแต่คนต่างด้าวเอ้ย คนต่างชาติทั้งนั้น มันเลยลำบากมากที่จะสอนน้องเดน...

' ครับเดนใส่อะไรก็ได้เพราะเดนรู้ว่าเดนหล่อครับน้าพลอย เชิญเลือกได้ตามสบายเลยครับ...' เดนถึงกับยิ้มแก้มตุ่ยเพราะไม่ว่าสาวคนไหนที่เห็นเขาก็จะต้องชมเขาทั้งนั้น.....

~~~~~

" ไอ้ชรัณ เมียมึงไปไหน? "

" อ้าว มึงมาถามหาเมียกูทำไมไม่ทราบห๊ะไอ้เร็น มึงจะตีท้ายครัวกูเหรอ? " ชรัณถึงกับโมโหที่อยู่ๆไอ้เพื่อนร๊ากกก ของเขามาถามหายัยตัววุ่นวายตัวแสบ คนอะไรก็ไม่รู้โคตรดื้อ ดื้อมาก

" อะไรคือตีท้ายครัว? ท้ายครัวมีอะไรให้ตี? " เร็นไม่เข้าใจในสิ่งที่เพื่อนพูดอะไรคือตีท้ายครัววะ ท้ายครัวมีอะไรให้ตี?...

" มานี่กูจะบอก คำว่าตีท้ายครัวความหมายก็คือ การที่มึงมาตีสนิทกับเมียเพื่อนแล้วหวังในเรื่องชู้สาว.. งงๆ หวังในเรื่องชู้สาวก็คือมึงอยากได้เมียเพื่อนไง อยากได้แบบไหน คือพาไปนอนด้วย เป็นเล่นจ้ำจี้ อ้าวๆ ทำหน้าหมางงอีก เล่นจ้ำจี้คือการพาเขาไปทำเรื่องอย่างว่าโอเคนะ นั่นแหละคือความหมายของคำว่าตีท้ายครัว..." ชรัณต้องรีบอธิบายให้เพื่อนร๊ากกกก ของเขาฟัง ถ้าไม่อธิบายมีหวังโดนมันตื้อจนกว่าจะรู้ความหมายอีก..

" ออ.... แต่น้องแพรพลอยก็น่าตีนะ ออกจะสวยขนาดนั้น..." เร็นถึงกับต้องเอ่ยแซว แต่เอาจริงๆน้องแพรพลอยก็สวยจริงไม่ได้โม้

" นั่นสิ สวยแต่แม่งดื้อชิบหาย อย่างกับไอ้ลูกสาวไม่ก็ลูกชายดื้อๆมาเพิ่ม แต่จะว่าไปครูพี่เลี้ยงน้องเดนก็น่ารักนะ น่าฟัดดี..." ชรัณอยากรู้นักว่าไอ้เพื่อนรักของเขามันจะแสดงสีหน้าและท่าทางยังไงถ้าเขาพูดถึงเด็กคนนั้น...

" อะไรของมึง ยัยแคระอะนะน่ารัก ดูตรงไหนก่อนว่าน่ารัก ตัวเล็กเท่าลูกหมา.... มีดีก็แค่.. เห้ยไรวะ ทำไมมาวกเข้าเรื่องยัยแคระได้.. แล้วตกลงเมียแกไปไหน? " เกือบแล้วสิ เขาเกือบจะบอกไปแล้วว่ายัยแคระมีดีที่นม... เกือบแล้ว ไอ้ชรัณมันไว้ใจไม่ได้....

" ไปทำงานเขาสิ ทำไมถามทำไม? มีอะไร" ชรัณหรี่ตามองเพื่อนของเขาอย่างต้องการความจริง มันต้องบอกว่ามันถามถึงเมียเขาทำไม เรียกเมียก็กระดากปาก เพราะตั้งแต่แต่งงานกันมาเขายังไม่ได้กระดึ๊บๆกับยัยตัวแสบเลย... คิดแล้วก็เศร้าใจ...

" ก็ลูกฉันหาย แล้วยัยแคระก็หายด้วย ไม่รู้พากันไปเล่นที่ไหน ดูสิจนป่านนี้แล้วยังไม่กลับกันเลย คนเขาเป็นห่วง.."

=.=

" เอ่อ เป็นห่วงเดน เป็นห่วงน้องเดนเว้ย... ยัยแคระโตแล้วดูแลตัวเองได้แล้ว ตกลงแกพอรู้ไหมว่าเมียแกรู้รึเปล่าว่ายัยแคระอยู่ไหน เห็นพวกเขาสนิทกัน..." ไอ้เวรนี่ชอบจริงจับผิดเขาเนี่ย ก็แค่อยากรู้ไหม ไม่เห็นมีอะไรน่าสนใจเลยสักนิด...

" เดี๋ยวถามให้ "

ชรัณต่อสายถึงแพรพลอยแล้วก็ถามแพรพลอยออกไปตามที่เพื่อนเขาอยากรู้ และก็เป็นอย่างที่เขาคิดไว้ เพราะสองคนนี้เริ่มสนิทกันตั้งแต่หลังวันงานแต่งของเขา ยัยตัวแสบของเขาโทรหาน้องไอรินพูดคุยกับน้องไอรินมากกว่าเขาเสียอีกเห้อ... ชีวิตพ่อเลี้ยงชรัณคนนี้ทำไมมันช่างน่าสงสารจังนะ...

" งั้นกูไปนะ ไปรับลูกก่อน..." เร็นรีบเอ่ยลาเพื่อนของตนเองทันที...

" เอาดีๆรับลูกหรือรับใคร โกหกตกนรก สิบแปดล้านขุม สิบแปดล้านภพ ตกนรกอเวจีปอยเปรตแสนล้านภพแสนล้านชาตินะมึงไอ้เร็น"

" มึงนี่เป็นหนักเอาการนะ คลิปบ้าๆบอกน่ะ อย่าดูมาก เบาได้เบา... ไปล่ะ มีอะไรจะฝากบอกเมียมึงไหม อย่างเช่น คิดถึงนะครับ รักนะครับ หรือว่ากลับบ้านเร็วๆนะครับ ป๋ารออยู่ รักนะจุ๊บๆ" เร็นทำปากจู๋ใส่เพื่อนของเขาเพื่อเป็นการล้อเลียน...

" ไอ้เวรจะไปไหนก็ไปเลยมึงไอ้ห่x เลวนะมึงเนี่ย" ชรัณล่ะอยากถีบสองขาคู่พร้อมกันซะเหลือเกิน ไอ้เพื่อนเลว...

~~~~~

ครึ่งชั่วโมงไม่ขาดไม่เกิน....

ในที่สุดเร็นก็มาอยู่ที่ร้านเสื้อผ้า Ploy Of Love ร้านเสื้อผ้าที่มีทั้งเสื้อผ้าชายหญิง และเด็กเล็กอีก เพียงก้าวเข้ามาก็มีพนักงานทั้งชายทั้งหญิงวิ่งแข่ง 4x100 กันมาหาเขา...

" เอ่อ... มาหาแพรพลอยครับ แล้วก็มาหาลูกชายผมด้วย..." เร็นต้องรีบบอกเหตุผลที่ทำให้เขามาอยู่ที่นี่ ไม่งั้นเขาจะต้องถูกพนักงานรุมทึ้งแล้วก็ลากเขาไปมาเพื่อที่จะมาลองเสื้อผ้าเป็นแน่... แต่จะว่าไปร้านของน้องพลอยลี่ก็แต่งออกมาได้ดูดีนะ จัดการแบ่งแยกออกเป็นสัดส่วนเอาไว้อย่างชัดเจน ไม่ว่าจะเป็นแผนกเสื้อผ้าเด็ก ผู้หญิง และผู้ชาย น้องเขาทำได้ออกมาดี ราวกับว่าร้านตัวเองเป็นห้างสรรพสินค้าชั้นนำเลยก็ว่าได้ เก่ง และสวยด้วย ไม่แปลกที่เพื่อนของเขาจะไม่คัดค้านการแต่งงานในครั้งนี้...

' เอ่อ ได้นัดเอาไว้รึเปล่าคะ? '

เฮ้อ.....

" ผมมารับลูกชายของผมน้องเดน กับครูพี่เลี้ยงของผม ผมไม่ได้ที่จะมาหาน้องพลอย ไม่ได้มาคุยกับน้องเป็นการส่วนตัว แค่มารับลูกและคนของผม น้องพลอยมีผัวแล้ว แล้วผัวน้องพลอยก็เพื่อนผม โอเคนะ ไปตามเดนกับไอรินมาให้ผมได้แล้ว..." เร็นล่ะเริ่มที่จะหงุดหงิดแล้วนะ ก็บอกอยู่ว่ามารับลูกมารับลูก ไม่ได้มาหาน้องพลอย

' คุณบอกว่ามาหาคุณแพรพลอยนะคะ เมื่อกี้ทุกคนที่นี่ก็ได้ยิน ตกลงคุณจะมาหาใครกันแน่คะ'

" มารับลูก!!! น้องเดน กับผู้หญิงแคระอีกคน ชื่อไอริน ส่วนน้องพลอยแค่บอกชื่อออกไป เพื่อที่พวกคุณจะไปตามน้องแพรพลอยออกมาให้ แล้วน้องแพรพลอยจะได้ไปตามยัยแคระกับลูกชายผมออกมาพบ... เข้าใจรึยัง? "

' ทีหลังก็พูดแบบนี้สิคะ บอกว่ามาพบคุณแพรพลอยพวกดิฉันให้เข้าพบไม่ได้หรอกคะ ต้องนัดล่วงหน้าไว้อย่างเดียว...'

ไปได้แล้ว!!!

ไอรินและแพรพลอยได้ยินเสียงเอะอะโวยวายที่ดังมาถึงด้านใน มันเลยทำให้พวกเธอต้องวิ่งออกไปดูทันที...

" อะไรกันคะ? ลุง!! เอ้ยคุณ... มาทำไมคะ แล้วมาเสียงดังอะไรร้านคุณพลอยคะ ไม่มีมารยาท แก่ซะเปล่า..."

" มานี่เลยยัยตัวดี!!! น้องเดนอยู่ไหน กลับบ้านได้แล้ว ดูสิมันกี่โมงเข้าไปแล้ว.. บ้านช่องไม่รู้จักกลับ.. ให้ตายเถอะ"

'คุณเร็นนี่เองนึกว่าใครมาเสียงดังที่ร้านพลอย สวัสดีคะ มารับไอรินกับเดนเหรอคะ รอแป๊บนึงนะคะ น้องเดนเกือบจะถ่ายรู้เสร็จแล้ว...'

" อะไรกัน นี่ยังไม่เสร็จอีกเหรอ? แล้วอะไรของเธอเนี่ยทำไมแต่งหน้าเหมือนลิงซะขนาดนี้.."

" ลิงบ้านลุงสิ เงียบไปเลย ไปนั่งรอที่รถก็ได้คะอีกไม่นานก็จะเสร็จแล้ว..." ตาบ้าเอ้ยพูดมาได้ว่าเหมือนลิง ออกจะสวยขนาดนี้.. ตาถั่ว

' เอ.. งั้นเอาแบบนี้ค่ะ'

แพรพลอยลากแขนของเร็นเข้าไปด้านในทันที เธอจัดการทอดเสื้อผ้าของเร็นออกอย่างรวดเร็ว ถึงแม้ว่าคุณเร็นจะขัดขืนอยู่บ้างแต่ก็ไม่รอดพ้นมือแพรพลอยไปได้...

' ยิ้มหน่อยคะ ใช่ๆแบบนั้น... ว๊าววว สวยมาก ดูเหมือนรูปพ่อแม่ลูกเลยค่ะ เอาอีกนะคะ คุณเร็นช่วยไปโอบเอวไอรินจากทางด้านหลังได้ไหมคะ.. ใช่ๆแบบนั้น... ดีคะ ยิ้มหน่อยคะ'

แพรพลอยจับเร็นมาแต่งตัวใส่เสื้อผ้าของแบรนด์เธอ ดูสิตอนนี้เหมือนมาถ่ายรูปครอบครัวยังไงยังงั้น... ว๊ายยย รูปนี้คือได้มาก รูปที่น้องไอรินมองหน้าคุณเร็นแล้วคุณเร็นมองลงมาที่น้องไอริน แล้วน้องเดนก็ยืนจับมือน้องไอรินเอาไว้.....คือดีมาก...

' สวยค่ะ รูปนี้เหมือนคู่รักกันเลย...'

สิ้นคำของแพรพลอย ไอรินก็รีบถีบตัวเองออกมาจากอ้อมกอดของตาลุงทันที

0///0

ความเขินอายที่เกิดขึ้นกับไอรินมันทำให้เร็นถึงกับต้องอมยิ้มออกมา ดูสิเขินจนตัวแคระแล้วนั่น...ดูๆไปก็น่ารักดีนะ... เชี้ยไรครับเนี่ย... เขาชมยันแคระว่าน่ารักเหรอ? ให้ตายฟ้าฝ่าสิ....