CHESCA:
"A-ANO?" halos pabulong kong anas na ikinangisi nitong napataas ng kilay.
Napahalukipkip ito na pinasadaan pa ako ng tingin mula ulo hanggang paa sabay iling.
"Bakit ba ang hirap-hirap mong mamatay, Chesca? Anong meron ka at hanggang ngayon ay himihinga ka pa rin?" nang-uuyam nitong tanong.
Napalunok ako at aminadong nasaktan sa sinaad nito. Mahigit dalawang dekada akong nawala sa landas nila dahil sa kagagawan niya. Pero hanggang ngayon pala ay galit pa rin ito sa akin. Na dapat ay ako ang galit sa aming dalawa. Paano ko ba siya naging kapatid? Paano niya naaatim na gugustuhin akong mamatay? Sa natatandaan ko ay wala naman akong ginagawang masama sa kanya. Pero heto at abot langit ang galit at pagkasuklam niya sa akin.
"Are you deaf? Nalunok mo na ba ang dila mo?" saad nit
