กูพ่อเพื่อนมึงนะ

ตอนที่3

"เพื่อนนัต ผู้ชายที่น่ารักคนนี้เป็นใครกัน"

"พ่อกูเอง"

"ทำไมนัตถึงมีแด๊ดดี้ที่น่ารักแบบนี้"

"อยากได้ไหมล่ะ"

"อยาก"

"กูให้ยืม คิดชั่วโมงล่ะ500"

"เอา"

ป๊าบ!!!!ป๊าบ!!!!

คนถูกพูดถึงต่อหน้าต่อตา อดรนทนไม่ไหว จึงเอาทัพพีฟาดหัวเข้าให้ทั้งสองคน

"โอ๊ย เจ็บนะเตี้ย" ชนัตโวยวาย เอามือถูกบริเวณที่ถูกของแข็งฟาดเพื่อบรรเทาอาการ ก็ชนกันต์ตีทีเบามือซะที่ไหน

"เอเดนถูกแด๊ดดี้กันต์ตีด้วยล่ะ"ส่วนอีกคนดูระริกระรี้ ดีใจที่ถูกคนที่ชอบสนใจราวกับถูกจูบ

"มึงเต็มป่ะเนี่ย"ชนกันต์แว๊ดใส่ไอ้เด็กตัวโต คนห่าอะไร แดกเสาหลักเมืองเข้าไปหรอ ถึงสูงกำยำล่ำบึ๊กได้ขนาดนั้น

ใบหน้าหล่อคมยังส่งยิ้มใจดีราวกับน้องหมาที่รอคอยปฏิสัมพันธ์กับเจ้านาย

เอาอีกด่าอีกเลยครับ คุณสนใจผมแล้ว

เอเดน เป็นลูกเสี้ยวหลายเชื้อชาติ เพราะพ่อแม่เองก็ล้วนได้เสี้ยวมาจากบรรพบุรุษของตนกันคนละหลายส่วนอยู่ ส่วนที่ดีทั้งหมดจึงผสมผสานกันออกมาเป็นเอเดน หนุ่มน้อยวัย19ปีคนนี้

คร่าวๆฟังจากที่ไอ้ลูกชายแนะนำเพื่อน คือไปรู้จักกันที่สนามสอบ และด้วยความเฟรนลี่เข้ากับคนง่ายตามสไตล์คนเมืองนอกของเอเดน พวกเขาจึงสนิทกันได้อย่างรวดเร็ว ราวกับเป็นเพื่อนข้างบ้านกันมาแต่เด็กก็ไม่ปาน

"ไปล้างผัก!"ชนกันต์มอบหน้าที่เล็กๆ แบ่งให้พวกเด็กหนุ่มมีส่วนร่วมมื้อเย็นนี้กันถ้วนหน้า ตอนแรกจะปล่อยให้ทำเองแล้วเชียว แต่ดูท่าหมูกระทะเขาจะไม่เหลือชิ้นดี ความคันมือคันไม้ทนไม่ไหว ชนกันต์จึงต้องลงมือทำทุกอย่างด้วยตัวเอง 

"พวกมึงไปเตรียมถ้วยเตรียมจาน"

"ครับๆ"

"กามังนั้นยกออกไปเลย หมักแล้ว"

วุ่นกันอยู่ครู่ใหญ่ ในที่สุดเวลาที่รอคอยก็มาถึง เด็กหนุ่มวัยเดียวกันนั่งสลอนอยู่รอบเตาย่าง ถ้วยน้ำจิ้มเล็กของแต่ละคนถูกเติมจนเต็ม เนื้อสัตว์ที่เพิ่งเอาลงย่างเริ่มดังฉู่ฉี่ ชายหนุ่มแต่ละคนจิ้มตะเกียบของตนจองที่เนื้อสัตว์สไลด์บางที่ตัวเองเป็นคนวางย่างไว้

"อันนี้ของกูไม่ใช่หรอ" อีกคนพยายามเถียงเอาหมูชิ้นใหญ่กว่าของเพื่อน

"ของมึงอยู่โน้น"

"ก็ตอนแรกกูเอาหมูลงตรงนี้"

"กูเขี่ยไปไง"

แย่งหมูไม่พอ พวกมันยังแย่งพื้นที่ย่างที่มีจำกัดกันอีก

ชนกันต์ส่ายหน้าระอา ก่อนจะหันหลังเดินขึ้นบ้านเลิกสนใจพวกเด็กตัวควายพวกนี้อีก

"ลิเติ้ลคิ้วแด๊ดดี๊ มาทานด้วยกันสิครับ" เอเดนกวักมือไหวๆชวน แน่นอนว่าชนกันต์รีบผละหนีไปให้ไวกว่าเดิมอีก