ทางด้านชนัต ตั้งแต่พ่อไม่อยู่ ก็เปลี่ยนไปเป็นคนละคน จากที่เป็นคนคุยจ้อ เอาแต่สนุกไปวันๆ กลับเงียบขรึมจนน่าตกใจ ตั้งใจทำงานไม่พูดไม่จา สาธิตก็แอบรายงานความคืบหน้าให้ชนกันต์ฟังอยู่เรื่อยๆ
"นี่เที่ยงแล้ว นายไม่ไปกินอะไรหน่อยล่ะ"น้ำมนต์เห็นท่าทีชนัตแล้วสงสาร จนอดห่วงไม่ได้
"อ้อ"ชนัตรับคำ พยายามทำตัวเป็นปกติที่สุด แต่ไม่เนียนเอาเสียเลย
"ป่ะ"น้ำมนต์จับข้อมือคนน้องตัวโตให้ลุกเดินตามไปหลังร้าน จัดแจงหามื้อเที่ยงมาวางตรงหน้า แถมยังนั่งกินเป็นเพื่อนชนัตอีกด้วย หลังเที่ยงอย่างนี้ ลูกค้าเริ่มบางตา สาธิตคนเดียวก็น่าจะเอาอยู่
"นายต้องมาเช้าขึ้นนะ"น้ำมนต์บอก พร้อมตักแกงพะแนงหนูคำโตใส่ให้ในจานอีกคน
ชนัตนั่งหน้าหงอย คงวางใจไม่ลงถ้าการผ่าตัดของพ่อยังไม่ผ่านพ้นไปได้
"ต้องเตรียมของหลายอย่าง ต้มไข่มุก ทำขนม และตอนเย็นก็ต้องเตรียมแป้งนวดสำหรับของพรุ่งนี้ด้วย"น้ำมนต์ยังว่าถึงแผนในแต่ละวันให้ชนัตฟัง
"อ้อ"
