ชนัตกลับมาถึงบ้านตอนเกือบมืด ด้วยอาการเหมือนคนเมาก***าแมว
"เป็นไรวะ!?"เอเดนถามสงสัย
"เป็นคนจะมีเมีย"ว่าแล้วก็ยิ้มเขินบิดซ้ายขวา
"โม้"เอเดนไม่เชื่อ
"กูได้กอดด้วย"
"แค่กอดทำมาคุย พื้นๆมาก กูอุ้มกันต์ไปนอนยังไม่พูด"เอเดนสบประมาท ชนัตมองเพื่อนตาขวาง แน่นอนเขาไม่ยอมแพ้การเกทับนี้ง่ายๆ
"กูได้จูบด้วย"ก็ในไม่ช้าล่ะนะ ชนัตคิด
"จูบ? กับน้ำมนต์เนี่ยนะ?"ใครจะไปเชื่อมัน เห็นเขาเกลียดขี้หน้ามันขนาดนั้น "เป็นไงไหนเล่า"ฟังมันโม้สักหน่อย
"ระดับชนัตนะเว้ย ได้รุกเมื่อไหร่ ใจแข็งเหมือนหินยังละลายเป็นไอติม"ชนัตวางท่าว่าเหนือชั้นกว่า ก่อนจะรีบเล่าต่อ เพราะนอกจากเพื่อนจะทำหน้าไม่เชื่อ มันยังทำหน้าเบื่อและกำลังจะเดินหนี
"ของอย่างนี้มันต้องอาศัยจังหวะ ได้อยู่กันตามลำพัง เขาก็กล้าที่จะพูดเปิดใจ แสดงออกมากว่า"
"แต่กูก็ยังไม่เชื่อว่ามึงได้จูบ"
ชนัตไหวไหล่
"ไม่เชื่อก็ช่าง มึงคอยดูต่อไปแล้วกัน ไม่แน่ ไม่เกิ
