ชนัตซึมไปเลยเมื่อรู้ข่าว แต่ก็เบาใจได้เบาะหนึ่งว่าพ่อจะได้รับการรักษา
"กันต์ไม่อยากให้มึงรู้ คงไม่อยากให้มึงเป็นห่วง เลยจะหลอกว่าไปเที่ยวพักผ่อน มึงก็แกล้งทำเป็นไม่รู้ซะ"เอเดนซ้อนแผน หลอกในหลอก
"เออ ฝากมึงดูแลเขาด้วย"
"มึงอยู่ทางนี้ ก็ดูแลร้านให้ดีๆล่ะ รู้นะว่าพ่อมึงรักร่านนี้มาก"
"รู้แล้ว หมอว่าไงมึงคอยส่งข่าวมาด้วย"
ในวันรุ่งขึ้น ทุกคนมาส่งชนกันต์และเอเดนที่สนามบิน และเพื่อความสมจริง สาธิตจึงรองพื้นให้เพื่อนดูหน้าซีดเซียวสมบทบาท
"พ่อไปเดือนเดียว คงกลับมาทันมึงเปิดเทอม ดูร้านดีๆล่ะ"ชนกันต์ร่ำลาลูก
"ไม่ต้องรีบหรอก อยู่เท่าที่ควรอยู่ แค่ร้านเอง นัตดูแลได้" ชนัตพยักหน้าหงึก ก้มหน้าตอบหงอยๆ แววดื้อซนคนก่อนหายไปไหนไม่รู้ จนทุกคนเกือบหลุดขำ จนต้องเฉสายตาไปมองทางอื่น ยกเว้นน้ำมนต์ที่ไม่รู้เรื่องโจ๊กนี่ เลยพลอยซึมไปกับชนัตด้วย
"ไปดีมาดีนะครับคุณกันต์"
"อือ ขอบใจนะน้ำมนต์ ฉันฝากดูไอ้นัตให
