หลายชั่วโมงต่อมา
@Thailand
ด้านปาลินหลังจากเครื่องดีเลย์ใช้เวลาเดินทางมา 11 ชั่วโมงกว่าๆ ในที่สุดฉันก็มาถึงเมืองไทย บ้านเกิดของคุณแม่ของฉัน แต่ตอนนี้ที่บ้านของคุณแม่ไม่เหลือใครแล้ว คุณตาคุณยายเจอกับคุณแม่ของฉันบนสวรรค์แล้ว ปาลินหยิบนามบัตรออกจากกระเป๋า ขณะที่เท้าฉันแตะแผ่นดินไทย
“ฟู่...” กี่ปีแล้วเนี่ย ที่ฉันไม่ได้มาที่นี่ จำได้ล่าสุดกลับมาเมื่ออายุ 10 ขวบ มือเรียวพลิกนามบัตรในมือไปมา ใช้สายตาไล่อ่านข้อความบนแผ่นนามบัตร
“เจนิตา” น้าเจงั้นเหรอ คนที่จะช่วยเหลือฉัน ขณะที่อยู่ที่นี่ ใช่ฉันรู้จัก น้าเจเป็นเพื่อนสนิทของคุณแม่ฉันเอง
“น้าเจ จะจำฉันได้ไหม เจอล่าสุดเมื่อฉันอายุ 10 ขวบ” ซึ่งนานมากแล้ว และเป็นคนเดียวที่ฉันพึ่งได้ในตอนนี้ ทว่าคำพูดของคุณพ่อกับดังขึ้นมาในหัว
“ถึงไทย เมื่อไหร่ หนูโทรหาเพื่อนของแม่นะลูก พ่อเชื่อเขาจะปกป้องหนูได้” เมื่อเป็นเช่นนั้นปาลินก็ไม่รอช้า ร่างบางต่อสา
