EP.8 ติวเตอร์สาวพราวเสน่ห์

1228 Words

หลายวันต่อมา ด้านฟรอสต์หลังจากที่วันนี้เลิกเรียน ร่างสูงกลับถึงหอ ทว่านี้ผ่านไปหลายวันแล้ว แต่คนที่รับปากจะติวให้ผมยังไม่ติดต่อมา !! ฟู่...!! ร่างสูงในชุดเสื้อยืดสีฟ้าอ่อนๆ กางเกงยีนส์สีเข้ม ยืนอัดบุหรี่ที่ชั้น 8 ระเบียงหน้าห้องพักของตน นัยน์ตาคมเข้มเหลือบมองหน้าจอสมาร์ทโฟน “จะไม่สน จริงเหรอวะ” ฟรอสต์พึมพำเสียงทุ่มออกมา ขณะที่ปากพ่นควันบุหรี่เพื่อคลายอากาศที่เย็นสบายอุณภูมิสิบต้นๆ อากาศกำลังดี แต่ตอนนี้ผมแม่งเหงาชิบหาย ต้องการใครสักคนที่ทำให้หายเหงา เรื่องหน้าตาใช่ว่าจะเป็นสองรองใคร “ไม่สนจริงๆ เหรอวะ” ฟรอสต์เฝ้ารอใครบางคน ตั้งแต่เจอปาลินที่โรงอาหารมหาลัยวันนั้น นี้ก็ผ่านมา 7 วันแล้ว ไม่มีท่าทีว่าเธอจะติดต่อเขามา “เขา ไม่ชอบมึงเปล่า” มาคัส ที่พอจะเดาอาการกระวนกระวายใจ อยู่ไม่ติดของฟรอสต์ออก ดูเหมือนว่าไอ้ตัวดีของน้าเจนิส จะหลงเสน่ห์แพรวพราวของสาวแห่งลุ่มน้ำแม่น้ำเมืองซิดนีย์เสียแล้วสิ “มึง รู้เหรอว่ากูคิดอะไร” ฟรอสต์ถามไอ้คนแสนรู้ รู้มากพอๆกับไอ้ลาเต้ เจ้าสี่ขาที่เมืองไทยของผมซะอีก “หึ...ท่าทีอยู่ไม่ติดอย่างมึง จะเป็นเรื่องอะไรได้ มึงกำลังอยากเดทกับติวเตอร์คนสวย อย่างปาลิน” มาคัส ที่ตอบมาเช่นนั้น ฟรอสต์ถึงกับสะอึก “ใช่ไหมละ กูเดาถูกไหม...” ใครจะคิดว่า ติวเตอร์สาวสวยอย่างปาลิน จะทำเอาหนุ่มเพลย์บอยท่ามากจอมทะเล้นปั่นหัวสาวๆ ที่เมืองไทยมีเรื่องตบตีแย่งมัน แต่ละวัน จะเสียอาการกับสาวสวยเมืองออสซี่แบบนี้ ก็หน้ามันออกอาการหนักคิดถึงเขาซะขนาดนั้น ฟรอสต์ที่โดนมาคัสจี้จุด โดนใจไม่เถียงสักแอะ ปกติใช่ว่าไอ้ฟรอสต์มันจะยอมรับเช่นนั้น เถียงผมกับไอ้ไทม์คอขึ้นเอ็น “เอาจริงเหรอว่ะ ที่เขาไม่ติดต่อมึงมา ใช่ว่าเขามีผัวแล้วเปล่า” “สัสมาคัส ไอ้เพื่อนเวร มีที่ไหนละ สายกูรายงานมา ปาลินยังโสด” ฟรอสต์ใบหน้าหล่อเหลาหลุดยิ้มร้าย “ยิ้มแบบนี้ละ น่ากลัวชิบหาย” มาคัสว่าให้ฟรอสต์มาหนึ่งดอก ตั้งแต่เจอปาลินที่โรงอาหารวันนั้น ไอ้ฟรอสต์มันก็เป็นอย่างที่เห็นนี้แหละ อยากจีบสาวแต่แม่งป๊อดชิบหาย เป็นเพื่อนมันมาตั้งแต่ 5 ขวบ พึ่งจะเห็นมันกลัวก็งานนี้แหละ “โธ่...ลูกพี่ฟรอสต์ ไม่ทันไรดูเหมือนว่า มึงจะหมาเสียแล้ว” มาคัสเบนสายตามายังฟรอสต์ที่เอาแต่จับสมาร์ทโฟน จะโทร จะไลน์มันยังฟอร์มจัด อยากให้ลูกพี่ไทม์ ไอ้หมอมาเห็นสีหน้าของไอ้ฟรอสต์ ตอนนี้นักหมดกัน ไอ้กร่างแห่งรั้วมอ Bxmax ไอ้ฟรอสต์ที่มันชอบมีเรื่องกับไอ้พาทิศ หายไปไหน สองวันที่แล้ว ขณะที่ฟร้อนท์มาเล่นที่ห้องของเขานั้น “พี่ชาย พี่ชายชอบพี่ปาลิน เหรอคะ” คำถามของฟร้อนท์ยังคงวนเวียนในหัวเขา “ทำไม เราคิดแบบนั้นละ” ฟรอสต์ถาม “เพราะฟร้อนท์ ไม่เคยเห็นสายตาหวานๆ ของพี่ชายมองใคร เหมือนพี่ปาลินยังไงละคะ” ฟรอสต์หลุดยิ้มให้คนขี้สงสัย “ไม่รู้สิ...” “ฟร้อนท์พึ่งรู้นะคะ ว่าพี่ชายฟร้อนท์นอกจากจะชอบเก๊กหล่อไปวันๆแล้ว ยังปากแข็งอีก” ฟร้อนท์เอ่ยหน้ามุ้ยให้พี่ชาย “ว่าแต่พี่ชาย ไม่รู้จักพี่ปาลิน เหรอคะ” “ปาลิน คืออะไร” ใบหน้าหล่อเหลาขมวดคิ้วถามน้อง “ถ้าไม่รู้ งั้นฟร้อนท์ไม่เล่าดีกว่า” ฟร้อนท์เอ่ยมาแค่นั้น ปาลินคือไรหว่า ยัยฟร้อนท์ ยัยเด็กแสบทำให้อยากรู้แล้วไม่เล่าต่อ น่าตีจริงๆ ฟรอสต์ได้แต่คาดโทษน้องสาว ด้านปาลิน เมื่อพรุ่งนี้ถึงคิวที่ต้องติวให้กับฟรอสต์หนุ่มใบหน้าหล่อเหลาเต็มไปด้วยเสน่ห์ ที่ทำให้ฉันลืมไม่ลง ร่างบางในชุดนอน สายตาจับจ้องไปยังหน้าจอสมาร์ทโฟน ใจเต้นตุบๆ ตับๆ หวิวๆ ยังไงชอบกล “แค่ติวคงไม่มีอะไร หรอกมั้ง” ฉันคิดในทางที่ดี อีกอย่างเขาก็เป็นพี่ชายฟร้อนท์ รุ่นน้องคนสนิทของเธอ ลืมบอกไปฉันเป็นนักศึกษาปี 2 ที่ทำหน้าที่เป็นติวเตอร์ หาตังค่าเทอมเพื่อส่งเสียตัวเองเรียน คุณพ่อก็ส่งเสียช่วยบ้าง แต่ค่าเทอมที่เมืองนอกไม่เหมือนกับที่ไทย ค่าใช้จ่ายค่อนข้างสูง ฉันจึงทำงานทุกอย่าง รวมเป็นติวเตอร์เพื่อให้ได้เงินมา “เอาวะ เพื่อเงิน” คนสู้ชีวิตอย่างฉัน จะเลือกงานก็ไม่ได้ อีกอย่างที่ติวครั้งนี้ เงินหนาเป็นที่น่าพอใจ เมื่อเป็นเช่นนั้น มือเรียวหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาเพื่อต่อสายหานักเรียนของตน ด้านฟรอสต์ที่นั่งดูดบุหรี่ กระดกเบียร์เย็นๆ ท้ารับกับอากาศหนาวเย็น ในเวลา 3 ทุ่มกว่าๆ ทว่าเสียงเรียกเข้าจากปาลินที่ดังมาเช่นนั้น ทำเอาฟรอสต์กระตุกยิ้มขึ้นมาด้วยสีหน้าพอใจ [Hi ผมคิดว่า คุณจะใจร้าย ไม่ติวให้ผมแล้วซะอีก] เสียงทุ่มเอ่ยกับคนปลายสาย [ตารางงานฉัน พึ่งว่างน่ะค่ะ ต้องขอโทษด้วยนะที่ทำให้คุณรอ] [สำหรับคนสวยอย่างปาลิน นานแค่ไหนผมก็รอได้] ฟรอสต์หยอดคำหวานใส่ปาลินไม่หยุด ด้านมาคัสที่เห็นใบหน้าอันหล่อเหลายิ้มอ่อนๆ ใส่หน้าจอสมาร์ทโฟน อดหมั่นไส้เพื่อนไม่ได้ ดูท่าเสืออย่างไอ้ฟรอสต์จะออกลายแล้วล่ะ [คุณสะดวก ให้ฉันไปติวที่ไหนคะ] ปาลินถาม ทว่าในหัวของฟรอสต์กับคิดขึ้นได้ ‘ที่่ไหนงั้น‘ ให้ตายสิ ปกติเขาเคยติวกับสาวๆ สวยๆ ที่ไหน ติวๆ แล้วเขาติวกันที่ไหนละวะ [ว่าไงคะ คุณสะดวกให้ฉันไปเจอที่ไหน] เชี่ย...ฟรอสต์ หลุดเสียงด้วยสีหน้าตื่นเต้นสุดๆ [งั้นพรุ่งนี้ 10 โมงเจอกันที่หอสมุด ตึกดนตรีนะคะ] ปาลินที่อีกฝ่ายไม่ยอมเลือก เมื่อเป็นเช่นนั้น เธอจึงเลือกสถานที่เองอย่างเสร็จสรรพ [พรุ่งนี้ เจอกัน กู๊ดไนท์ครับ] [เช่นกันค่ะ] ปาลินหลุดยิ้ม ให้กับคนปลายสาย ด้านฟรอสต์พอวางสายกับปาลินแล้วนั้น ใบหน้าหล่อเหลาถึงกับยิ้มไม่หุบ “พรุ่งนี้ มึงไม่ต้องไปเป็นก้าง กู...” “เชี่ยฟรอสต์...” มาคัส ต่อว่าคนเจ้าแผนการอย่างรู้ทัน ดูท่าไอ้ตัวดีไม่ได้ไปติวแล้วละ ดูเหมือนว่ามันจะนัดสาวสวยไปทำอย่างอื่นมากกว่า ชักสงสารปาลินแล้วสิ คนเก่งหวานๆท่าทีทะนุถนอมของเธอ จะตามคนเหลี่ยมจัดอย่างไอ้ฟรอสต์ทันไหม ได้ข่าวว่า คนนี้มันรุกหนักเอาจริงเสียด้วยสิ มาคัสได้แต่ส่ายหัวให้กับฟรอสต์ ใบหน้าอันหล่อเหลาหลุดยิ้มด้วยท่าทีอารมณ์ดีสุดๆ “น้าเจ ส่งมันมาเสริมดนตรี แต่มันให้สาวติวเลข” หึ...สุดแล้ว ไอ้ฟรอสต์มึง มาคัสว่าฟรอสต์ด้วยท่าทีหมั่นไส้ “ไม่ไปก็ได้วะ ตามบาย จะไปเดทกับสาวที่ไหนก็เรื่องของมึงครับ” มาคัสยักไหล่ให้ฟรอสต์

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more