เมื่อ 5 นาทีที่แล้ว
ปาลินที่เข้าร่วมกิจกรรมที่ทางมหาลัยจัดขึ้นนั้น ทว่าสายตาฉันกับสะดุดเข้ากับร่างสูงของฟรอสต์เดินออกจากงาน ปาลินขมวดคิ้วด้วยสีหน้าสงสัย วันนี้ฉันไม่มีนัดกับฟรอสต์นี่น่า
“เขามาที่นี่ทำไม” เมื่อเป็นเช่นนั้น ฉันจึงเดินตามสองหนุ่ม ทว่าเขากับไม่รู้ตัว จนกระทั่งถึงหลังหอสมุด ฉันเห็นฟรอสต์แย่งบุหรี่มาคัส ขึ้นมาดูด
‘ไหน บอกเลิกแล้ว’ ทว่าขณะที่ฉันจะเรียกฟรอสต์นั้น ฉันกับได้ฟังสิ่งที่เขาระบายมันออกมากับเพื่อนของเขา
“หลอกกินค่าเวลาที่อยู่ที่นี่ งั้นเหรอ” ตลกสิ้นดี ปาลิน มือเรียวกำแน่นด้วยท่าทีโกรธจัด กับฟรอสต์นั้นฉันคิดกับเขามากแค่ไหนกันเชียว ขาจะก้าวเดินไปข้างหน้าแต่ละก้าวนั้นแทบก้าวไม่ออก เหมือนมีก้อนอะไรแข็งๆ วิ่งมาจุกที่ลำคอของฉัน มันจุกแน่นไปหมดทั้งหัวใจ
“หลอกกิน” คำนี้มันดังแว่วเข้ามาในหูของฉัน ระหว่างเรา มันเป็นไปไม่ได้ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว เขามาที่นี่แค่ช่วงซัมเมอร์ จ
