Mind Games 1 (ไลอ้อน & แรบบิท) Season 2 (อาณาเขตหัวใจ ของนายสิงโต!)

บทที่ 1 ข่าวลือ

Mind Games Season 2

(อาณาเขตหัวใจ ของนายสิงโต!)

บทที่ 1

ข่าวลือ

..................................

(สุวรรณภูมิ ประเทศไทย)

ครึก ครึก ครึก

ตึก ตึก ตึก

แรบบิทเดินลากกระเป๋าเสื้อผ้าออกมาจากสนามบินด้วยท่าทางหมดอาลัยตายอยาก ทั้งๆ ที่ตามจริงตอนนี้ เธอน่าจะต้องกำลังเรียนอยู่ที่ประเทศอเมริกาแท้ๆ เพราะหลักสูตรแลกเปลี่ยนที่ได้รับคัดเลือกไป คือหนึ่งปี แต่ทว่า ไม่รู้ว่าเพราะสาเหตุอะไร ทางมหาลัยจึงรีบร้อนติดต่อมาแจ้งว่ามีปัญหาเรื่องเอกสารที่ยื่นไป จึงทำให้ถูกส่งตัวกลับ ทั้งๆ ที่เรียนไปตั้งครึ่งปีแล้วก็ตาม และถึงแม้ว่าทุกอย่างมันจะดูแปลกๆ แต่ทว่า เธอเองก็ทำอะไรไม่ได้ จึงทำได้แค่เก็บของกลับไทย แต่สาเหตุที่ทำให้เธอรู้สึกห่อเหี่ยวแบบนี้ ก็ไม่ใช่สาเหตุเพราะเรื่องเรียนอย่างเดียว แต่เป็นเพราะใครบางคนต่างหาก คนที่เธอพยายามหนีมาตลอดครึ่งปีนี้ ทั้งๆ ที่คิดว่าจะใช้ระยะเวลาตลอดหนึ่งปีในการทำใจแท้ๆ แต่กลับเกิดเหตุไม่คาดคิดขึ้นซะได้

ตึก ตัก!

เพียงแค่คิดถึงเรื่องเมื่อครึ่งปีที่ผ่านมา จู่ๆ ก็รู้สึกจุกแน่นขึ้นมาในอก

"ยังคงไม่หายดีสินะ" แรบบิทพึมพำเบาๆ ก่อนจะใช้มือลูบวนไปมาที่หน้าอกตัวเองเบาๆ

"จะเอายังไงกับครึ่งปีที่เหลืออยู่ดีล่ะ หรือ จะดร็อปก่อนดีมั้ยนะ"

สองวันต่อมา

U UNIVERSITY

(สำนักทะเบียนนักศึกษา)

"ทำไมไม่ได้ล่ะคะ?" แรบบิททวนคำถามกับเจ้าหน้าที่ของมหาลัยด้วยความไม่เข้าใจ เพราะวันนี้เธอตั้งใจมาทำเรื่องขอดร็อปการเรียน แต่ทว่า ทางเจ้าหน้าที่กลับแจ้งว่าไม่สามารถทำเรื่องให้ได้

"คะ คือ" เจ้าหน้าที่สาวดูมีสีหน้าลำบากใจ ก่อนจะหันไปซุบซิบอะไรบางอย่างกับเจ้าหน้าที่ข้างๆ แต่ก็ยังมีสีหน้าลำบากใจเหมือนเดิม

"...................." แรบบิทได้แต่งุนงงกับสถานการณ์ตรงหน้า

'แปลก'

'นี่มันแปลกเกินไปแล้ว'

(บ้านของแรบบิท)

ฟุ่บ

"เฮ้ออออ" ร่างเล็กทิ้งตัวลงบนที่นอน ก่อนจะถอนหายใจยาวออกมา เพราะแผนการดร็อปเรียนที่วางไว้ เป็นอันต้องพับเก็บไป เพราะทางมหาลัย ไม่ยอมให้ทำเรื่องดร็อป

"ไม่อยากไปเรียนเลย"

"ฮืออ ไม่รู้แล้วๆๆๆๆๆ เอาไว้เปิดเทอมค่อยคิดแล้วกัน" คนตัวเล็กพึมพำ ก่อนจะซบหน้าลงกับหมอนด้วยความอ่อนล้า เมื่อคิดว่าอาจจะต้องเผชิญหน้ากับใคร แค่นี้ก็รู้สึกหนักใจขึ้นมาแล้ว

สองอาทิตย์ต่อมา

วันเปิดเทอม

ตึก ตึก ตึก

แรบบิทค่อยๆ เดินเข้ามาในมหาลัย วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกของเทอมสอง บรรยากาศจึงดูคึกคักเป็นพิเศษ หนำซ้ำ เหล่าสายตาแปลกๆ ก็ถูกส่งมาที่คนตัวเล็กอีกต่างหาก

"จริงปะ ที่น้องหมอโสดแล้ว"

เสียงซุบซิบของเหล่าหนุ่มๆ ดังขึ้น ในยามที่คนตัวเล็กเดินผ่าน

ตึก ตึก ตึก

คนตัวเล็กรีบเร่งฝีเท้า เพราะไม่ว่าจะถูกแซวกี่ครั้ง เธอก็ไม่เคยชินสักที

ทว่า ในขณะที่คนตัวเล็กกำลังรีบเดิน จู่ๆ ที่ด้านหลัง ก็เหมือนมีใครบางคนกำลังวิ่งมาทางนี้

ตึกๆๆๆๆๆๆๆ

หมับ!

ข้อมือเล็กถูกคว้าเอาไว้ด้วยมือหนาของใครบางคน จนเธอต้องเหลียวกลับไปมอง

"!?"

"เจอสักที.....หาตั้งนาน (^^)"

"เจย์ มาได้ยังไง?"

"มาตามหาหัวใจน่ะ"

" (⊙_⊙;) !?" สิ่งที่เพื่อนที่ได้รู้จักตอนไปแลกเปลี่ยนเอ่ยออกมา ทำเอาคนตัวเล็กนิ่งค้างไปราวกับถูกฟ้าผ่า และเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ ก็กลายเป็นประเด็นร้อนที่สุดในมหาลัยตอนนี้ ร้อนไปถึงหูใครบางคน

อีกด้าน ก่อนหน้านี้

(คอนโดไลอ้อน)

"ฮึมๆๆๆ" ร่างสูงฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดี วันนี้เขาตื่นเช้าเป็นพิเศษ จะเรียกว่าตื่นเช้าก็คงไม่ได้ เพราะอันที่จริงแล้ว เมื่อคืนเขาแทบจะไม่ได้นอนเลยต่างหาก เพราะมัวแต่ตื่นเต้นที่จะได้เจอกับคนที่เขาเอาแต่คิดถึงมาตลอดครึ่งปี หลายวันที่ผ่านมาเขาได้แต่ห้ามตัวเอง ไม่ให้ผลีผลามวิ่งแจ้นไปหาคนตัวเล็ก ทั้งที่ใจมันร้อนรนไปหมด เพราะกลัวว่าเธอจะเตลิดไปอีก เขาจึงได้แต่เฝ้ารออย่างใจเย็น เพื่อไม่ให้เธอหนีไปได้อีก

"ไง เจ้าอ้วน อีกไม่นานก็จะได้เจอแม่แล้ว ดีใจมั้ย" เขาเอ่ย ก่อนจะใช้มือลูบหัวเจ้ากระต่ายอ้วนอย่างอารมณ์ดี

ปัจจุบัน

ตึก ตึก ตึก

ร่างสูงก้าวเดินไปอย่างอารมณ์ดี ในขณะที่กำลังจะไปที่คณะสัตวแพทย์ ที่มีใครบางคนอยู่ แต่ทว่า บทสนทนาบางอย่างกลับเรียกความสนใจให้เขาหยุดฟัง

"นี่ๆ ดูเหมือน ยัยหมอคณะสัตวแพทย์ กับพี่ไลอ้อนจะเลิกกันแล้วนะ"

"เหมือนว่ายัยนั่น จะถูกพี่ไลอ้อนเขี่ยทิ้งด้วยแหละ เพราะงั้นก็เลยหนีไปแลกเปลี่ยนละมั้ง"

"แต่ทำไม? ยัยนั่นถึงถูกเรียกตัวกลับมากลางคันกันล่ะ ตามจริงนางต้องไปปีนึงไม่ใช่หรอ?"

"ก็คงจะไปสร้างเรื่องเอาไว้ละมั้ง อ้อ! แล้วก็เห็นว่า มีลูกชายเศรษฐีตามกลับมาด้วยนะ"

"ร้ายจริงๆ เลย ดีแล้วที่พี่ไลอ้อนเลิกกับยัยนั่นไปได้"

"ฉันไม่เคยเลิกกับยัยนั่น"

"พะ พี่ ไลอ้อน!?" เมื่อเห็นว่าคนด้านหลังเป็นใคร ทุกคนก็ต่างแยกย้ายกันไปคนละทิศละทางทันที เพราะท่าทางของไลอ้อนตอนนี้ช่างน่ากลัว จนไม่มีใครสามารถเข้าหน้าเขาได้ทั้งนั้น

กึด!

มือหนากำกันจนแน่น เมื่อคิดถึงสิ่งที่ได้ยินเมื่อครู่ ภายในใจมันร้อนรุ่มราวกับถูกไฟลนก็ไม่ปาน

"คิดจะนอกใจกันงั้นหรอ.....ฝันไปเถอะ"

"เธอไม่มีวันหหนีไปจากฉันได้อีกแล้ว"

ด้านแรบบิท

"ทำไมรู้สึกเสียวสันหลังแปลกๆนะ" คนตัวเล็กพึมพำ เพราะอยู่ๆ ก็รู้สึกแปลกๆ ขึ้นมา มันช่างเป็นความรู้สึกที่ทำให้ชวนขนลุกเกินบรรยาย