บทที่ 4 สิงโต ตกมัน! NC 18+

690 Words

*คำเตือน! ตอนนี้มีเนื้อหา รูปภาพ และ ความอ่อนไหวทางเพศที่ไม่เหมาะสม* ทุกอย่างเกิดขึ้นจากจินตนาการ มีวัตถุประสงค์เพื่อสร้างความบันเทิงเท่านั้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน เด็กต่ำกว่า 18 ปีควรได้รับคำแนะนำ *เตือนแล้วน๊า* ........................................ Mind Games Season 2 (อาณาเขตหัวใจ ของนายสิงโต!) บทที่ 4 สิงโต ตกมัน! NC 18+ .................................. ฟึ่บๆๆๆๆ "อึ่กๆ อ่อก!" "ห่อลิ้นดีๆ อย่ากัด" เสียงเรียบเอ่ย ในขณะที่ยังคงขยับสะโพกไปมาไม่หยุด ฟึ่บๆๆๆๆ "อึ่ก อื้อ!" ปึ่กๆๆๆ มือเล็กพยายามทุบตีหน้าท้องที่มีลอนมัดกล้ามขนาดพอดีของคนตรงหน้า ราวกับจะประท้วง ที่ถูกบังคับให้ทำเรื่องน่าอาย ซึ่งก่อนที่เธอจะมาอยู่ในสภาพนี้ ทั้งเธอและไลอ้อนก็ต่อสู้กันยกใหญ่ แต่ทว่า ผลสุดท้ายก็เป็นเธอที่พ่ายแพ้ เพราะสู้แรงคนตรงหน้าไม่ได้ หมับ! มือหนาจับรวบข้อมือเล็กทั้งสองข้างเอาไว้ เพราะรำคาญที่เธอเอาแต่ทุบตีไม่หยุด ฟึ่บๆๆๆๆๆ "อึ่กๆ อ่อก!" 'หะ หายใจ ไม่ออก' "อื้อๆๆ!" คนตัวเล็กส่งเสียงพึมพำออกมา เพราะเริ่มหายใจไม่ออก หนำซ้ำสิ่งอุ่นร้อนที่อยู่ภายในปากที่กำลังขยับเข้าออกในตอนนี้ ก็ทำเอาเจ็บช่องปากไปหมด ฟึ่บ! เมื่อเห็นอาการของคนตัวเล็ก ร่างสูงจึงยอมถอนแก่นกายออกมาจากริมฝีปากของเธอ "อุ้บ! แค่กๆ" ร่างเล็กมีอาการระคายคอ เธอส่งเสียงไอคอกแค่กออกมาไม่หยุด หมับ ร่างสูงไม่ปล่อยให้คนตัวเล็กมีเวลาทำใจนาน จู่ๆ เขาก็จับกดสะโพกเล็กเอาไว้ และจัดการถอดแพนตี้อันเป็นปราการด้านสุดท้ายของเธอออกไป และจับขาเรียวพาดบ่าตัวเองทันที ฟึ่บ! "อ๊ะ! อื้อ ปล่อยนะ" คนตัวเล็กร้องโวยวายอีกครั้ง ก่อนจะพยายามถดกายถอยหนี ทว่าก็ถูกมือหนาดึงให้กลับมาอยู่ที่เดิมอยู่ดี ฟึ่บๆ สิ่งอุ่นร้อนถูกจับให้ถูไถไปมาที่กลางกาย "มะ ไม่เอา" คนตัวเล็กร้องโวยวาย เมื่อคิดว่ากำลังจะโดนทำสิ่งที่ห่างหายไปนาน ความกลัวในใจก็ผุดขึ้นมาอีกครั้ง "เงียบๆ เถอะ" ร่างสูงเอ่ย ก่อนจะส่งนิ้วมือเข้าไปในปากคนตัวเล็ก ก่อนจะค่อยๆ ดันแก่นกายเข้าไปในกายเล็กอย่างช้าๆ "อึ่ก! อื้อ" ความปวดหนึบภายในกายทำเอาคนตัวเล็กถึงกับสะดุ้ง เพราะห่างหายจากเรื่องแบบนี้ไปนาน ซึ่งคนตัวสูงเองก็เช่นกัน งับ! คนตัวเล็กกัดนิ้วของร่างสูงที่แหย่เข้ามาในปาก ราวกับจะระบายความจุกแน่นในกายที่ได้รับ ความปวดหนึบในกายเล่นงานร่างสูงจนเขาไม่อาจทานทนไหว ความต้องการที่เขาสะกดกันเอาไว้มาเป็นเวลานาน ทำให้เขาไม่สามารถยับยั้งชั่งใจได้อีกต่อไป สวบ! ร่างสูงกดกระแทกแก่นกายใส่คนตัวเล็กจนสุดความยาว ความคับแน่นบีบรัดจนแก่นกายของเขาปวดหนึบราวกับจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ "อืม!" ร่างสูงส่งเสียงอื้ออึงออกมา ตอนนี้ใบหน้าหล่อดูเหยเกด้วยความทรมาน "เจ็บ อึ่ก! เอาออก" คนตัวเล็กร้องโวยวาย ก่อนจะดีดดิ้นไปมา "หยุดดิ้น" "เจ็บก็อยู่เฉยๆ ยิ่งดิ้นก็ยิ่งเจ็บ" "ก็เอาออกไปสิ เอาออกไป ฮึกๆๆ มันเจ็บ" "ทนเอา เดี๋ยวก็ชิน" สวบ! "อื้อ!" เอี๊ยดด ปึ่ก ๆ ๆ ๆ เอี๊ยดๆๆๆๆ พั่บๆๆๆๆๆๆ "อืมม อ่า!" ร่างสูงส่งเสียงครางฮึมฮัมออกมา แก่นกายของเขารู้สึกปวดหนึบเหมือนจะระเบิดออกมาให้ได้ เอี๊ยดๆๆๆๆ พั่บๆๆๆๆๆๆ "อ๊ะๆๆๆ อื้อ จุก หยุดนะ อื้อ!" กายเล็กโยกคลอนไปตามการขยับของร่างสูง เอี๊ยดๆๆๆๆๆๆๆๆๆ "อืม อ่าห์" ปึงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เอี๊ยดๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เตียงส่งเสียงร้องครวญครางดังลั่นไปทั่วห้อง ตามการขยับของร่างสูง เขาเอาแต่โถมกายใส่ร่างเล็กอย่างไม่หยุดยั้ง เขาไม่ปล่อยให้คนตัวเล็กพักหายใจเลยแม้แต่น้อย การกระทำของเขาในยามนี้ ทั้งดุดัน ทั้งป่าเถื่อน ราวกับสัตว์ป่า

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more