สตรีเอยจงแย่งชิง

ท่านผู้ดูแลหยางลู่

หลังจากตงฝานกลับออกไปได้ไม่นาน หน้าห้องซูซิ่วหลานมีร่างบุรุษอีกหนึ่งมาเยือน

“เสี่ยวซิ่วเจ้าอยู่ข้างในใช่หรือไม่”

น้ำเสียงอ่อนโยนดังแว่วมาจากด้านหน้าประตู เป็นเสียงของหยางลู่หนึ่งในผู้ดูแลใหญ่ เขาคงแวะมาดูความเรียบร้อยของนางเช่นกันกระมัง

“..เจ้าค่ะ...เสี่ยวซิ่วอยู่นี่เจ้าค่ะ”

ใบหน้าน้อยแย้มหน้าออกมาจากด้านหลังฉากกั้น เรือนร่างอ้อนแอ้นอรชรกับชาดสีแดงที่หางตานั้น ช่างล่อลวงบุรุษอยู่มือนัก

“วันนี้เจ้างามเหลือเกิน”

หยางลู่เดินเข้ามาหาซูซิ่วหลาน ใบหน้าของหยางลู่นั้นงดงามราวกับสตรี ผิดกับของลับของเขาที่คมเข้มดุดันทั้งยังป่าเถื่อน

“ข้าเอาไขผึ้งมาส่งให้เจ้า”

“มาเถอะข้าจะทาให้”

หยางลู่วางตลับไขผึ้งลงไปบนโต๊ะ พลางผายมือเรียกให้ซูซิ่วหลานเดินมาหา ร่างน้อยเคลื่อนมาใกล้เขาอย่างว่าง่าย

“หันหลังมาหาข้า แล้วเจ้าจับไว้เช่นนี้”

ซูซิ่วหลานถูกหยางลู่พลิกร่างให้หันหลังพลางคว้ามือนางค้ำยันขอบโต๊ะไว้ อีกเดี๋ยวนางจะต้องออกไปปรากฏตัว เรือนร่างของนางก็ต้องเตรียมพร้อมเช่นกัน

“ข้าจะเบามือกับเจ้า”

หยางลู่ตลบชายกระโปรงยาวของซูซิ่วหลานขึ้นพลางระวังไม่ให้เป็นรอยยับ กลีบบุปผาสีน้ำนมของนางเปิดอ้าเชื้อเชิญให้ดอมดม หยางลู่อยากโลมเลียปรนเปรอราคะให้ซูซิ่วหลานจำต้องยั้งใจไว้ นิ้วมือเรียวยาวเปิดตลับไขผึ้งควักเอาเนื้อไขสีอำพันออกมาบางส่วน ไขผึ้งพิเศษชนิดนี้ผสมยากำหนัดอย่างอ่อน มีไว้ใช้ชโลมรูจีบโดยเฉพาะ ซูซิ่วหลานนิ่วหน้า

“คืนนี้ราคาของข้าสูงมากหรือเจ้าคะ”

เขาเอาไขผึ้งพิเศษมาให้นางเช่นนี้ หรือว่าคืนนี้จะมีบุรุษมากกว่าสองคนให้นางปรนนิบัติ นึกถึงค่ำคืนของนางเมื่อชาติก่อนยามถูกท่านแม่ทัพทั้งสามปรนเปรอรูสวาทพร้อมกัน ซูซิ่วหลานใบหน้าแดงเรื่อ

“แล้วแท่งชำเราล่ะเจ้าคะ ท่านหยางลู่ไม่เอามาด้วยหรือเจ้าคะ”

ไขผึ้งนี้ต้องสอดใส่ถูไถเข้าไปในรูจีบให้ลึกที่สุดจึงจะได้ผลดี นางเคยเห็นขั้นตอนมาแล้วว่าต้องใช้แท่งชำเราที่แกะสลักเลียนแบบของลับบุรุษช่วยเบิกทาง

“...อึก!!!......ท่านหยางลู่!!!”

ไม่ทันซูซิ่วหลานจะเอ่ยจบประโยค ท่อนเอ็นใหญ่ยาวของหยางลู่กระแทกเข้าใส่รูจีบนางสุดลำ ความยาวของมันทำเอาซูซิ่วหลานจุกแน่น

“เจ้าคุ้นเคยกับของลับข้าที่สุด เหตุใดต้องใช้ของปลอมกันเล่า”

“อย่าขยับนะเจ้าคะ ขอท่านหยางลู่เมตตาข้าเถอะเจ้าค่ะ” ดวงหน้าน้อยปรือดวงตาเย้ายวน ริมฝีปากอิ่มแดงเผยอหอบหายใจ

“เช่นนั้นข้าจะเอาออกอย่างไรเล่า”

“....อาาาส์!!...เสี่ยวซิ่วรูจีบเจ้ายั่วยวนข้าแล้ว”

“คืนนี้มีบุรุษสองคนแย่งกันประมูลเจ้า ข้าได้ยินมาว่าพวกเขากำลังตกลงกันว่าจะแบ่งให้เจ้ารับใช้ด้วยกัน”

“...ซี้ดสสส์!!!...”

หยางลู่แช่แก่นกายแข็งชันในรูจีบของซูซิ่วหลานจนเริ่มเจ็บเกร็ง บั้นเอวสอบไม่อาจโยกขยับทะลวงปรนเปรอราคะให้นางได้เช่นเคย ได้ยินว่าคุณชายสองคนนั้นต่างก็เป็นแม่ทัพ เช่นนี้พวกเขาจึงไม่สะทกสะท้านหากจะครอบครองนางพร้อมกัน

“ให้ข้าทาไขผึ้งที่เม็ดบุปผาให้เจ้าด้วย...ดีหรือไม่..”

หยางลู่ไม่รอให้ซูซิ่วหลานตอบรับ ปลายนิ้วเรียวยาวเอื้อมไปลูบไล้เม็ดติ่งบุปผาของนางทันที เศษไขผึ้งที่ปลายนิ้วซึมกระจายไปทั่วติ่งกระสัน ซูซิ่วหลานส่งเสียงครางหวานหู

“ขอข้าอีกสักหน่อยเถิดเสี่ยวซิ่ว ข้าทนไม่ไหวแล้ว”

“...อ๊ะ!!!...อย่าเจ้าค่ะ”

“...ซี้ดสส์!!!...”

“อัค!!!”

หยางลู่กระแทกบั้นเอวเข้าใส่รูจีบซูซิ่วหลานไม่กี่ครั้งพลันปลดปล่อย แต่ละครั้งนั้นท่อนเอ็นเขาถูไถครูดโพรงเนื้อของซูซิ่วหลานจนสุดลำ ของลับบุรุษหน้าสำอางผู้นี้ทำนางจุกแน่นแทบหายใจไม่ออก

"คืนนี้เจ้าไม่จำเป็นต้องออกไปปรากฏกาย”

“อีกเดี๋ยวท่านเหอเล่ยจะมารับเจ้าด้วยตัวเอง”

เอ่ยจบหยางลู่เพ่งมองรูจีบสีชมพู กับรูสวาทสีน้ำนมเล็กจ้อยอีกครั้ง คืนนี้นับว่าเขาได้กำไร เมื่อครู่หยางลู่ทันเห็นตงฝานออกจากห้องซูซิ่วหลานไป หากแต่ของลับนางไม่มีร่องรอยถูกชำเรา

‘เขาเป็นบุรุษคนแรกของนาง คืนสำคัญเช่นนี้ย่อมต้องเป็นเขาที่ได้แตะต้องนางบ้าง’

………………………………………

หากชื่นชอบโปรดติดตาม +

จะได้ไม่พลาดตอนสำคัญนะคะ