Kung inaakala ni Irene na makukuha niya ako sa pagmamakaawa niya ay nagkakamali siya.
Wala na akong awa.
Kahit lumuhod pa at maglulupasay ay hindi niya na mababago ang anuman na naging desisyon ko.
At kung may awa pa akong nararamdaman ay nakakasiguro akong hindi ako maaawa sa mga gaya niyang handang gawin ang lahat para lang sa yaman at kaginhawahan ng buhay.
At isa pa, kasalanan niya.
Kung hindi naman siya istupida ay bakit agad na lang siyang pumipirma sa mga papeles ng hindi muna inaalam at binabasa ang nilalaman.
Masyado kasi siyang gahaman.
Ganid
Swapang.
Anong akala niya na kapag nakaligtas sa kamatayan ang kanyang Senyora ay mababawi pa ang lahat ng mga pag-aari niyang nasa ilalim na ng pangalan ko?
Hindi na.
Hindi na nila makukuha kung anuman ang nasa akin na.
Kinuha
