D3- Eunice
1222 Words
Isang tapik sa balikat ang nagpaggising kay Eunice kinaumagahan.
"Hija, gising na aba'y tanghali na, wala ka bang lakad ngayon?" malambing na turan ni Nana Lucing kay Eunice.
Napabalikwas siya ng bangon at naalala na kailangan niya palang sagutin ang email na natanggap niya kahapon. It is due today today kailangan niya ng madesisyun kung tatanggapin o hindi ang scholarship.
It's now or never.Her heart says she should follow her dreams of becoming an interior designer but her mind also contradicts of what she feels.
"Hmp, anong oras na po nana?" nakapikit pa rin niyang wika kahit pilit niyang idinidilat ang mga mata ay kusa pa rin itong tumitiklop.
"Aba'y magaalas diyes na ng umaga bata ka, ano bang nangyari at para kang latang lata kahit sobra na ang tulog mo?," nag-alalang tanong ni Nana Lucing sa kanya.
"Wala po, nana, nalingaw ra jud ko tan-aw og koreanovela niha mao kadlawon nako nakatulog," pagdadahilan niya ginamit niya pa ang wikang sinugbuanong bisaya na ibig sabihin kay napuyat siya kakatingin ng koreanovela.
Isa kasing bisaya si Nana Lucing na halos nagsilbi niya na ng ina sa mahabang panahon na paninilbihan sa kanila ng daddy niya.Limang taon pa lamang siya ay ito na ang nag-alaga sa kanya at nagpuno ng pagmamahal sa hungkag niyang buhay.
"Ai,sus, unsa pod ni bata-a, dili jud na maayo sa lawas ang magsige og kabilar, hala kaligo na digto kay andamon nako imuha pamahaw, bangon na diha," palatak sa kanya ni Nana Lucing na tila isang ina na pinaaalahanan siya sa masamang epekto sa katawan ng hindi nakakatulog
sa tamang oras na sa huli ay mangingibabaw pa rin ang pagiging ina nito sa kanya na inuwestra na siyang maligo dahil maghahanda na ito ng makakain niya.
"Opo, nana, salamat po," maikli niyang sabi bago tumayo na higaan at wala sa loob na tinungo ang banyo.
She went straight to the bathroom and looked at herself in the body length mirror. Her eyes were red and puffy because of crying last night till dawn.
She just bursted out in tears of agony and desperation last night. Nawaglit na sa kanyang isipan ang magbihis pa dahil sa sobrang bigat ng kanyang nararamdaman.
She hurriedly took a shower and felt the dripping cold water in her skin. It felt relaxing, calming and soothing. Somehow the cold shower brought easeness to her weary heart and mind.
Nang mahimasmasan at nang pakiramdam niya ay gising na gising na ang kanyang diwa ay pinatay niya na ang shower at kumuha ng malinis na roba at isinuot na sa kanyang basang katawan.
Paglabas niya ng banyo ay naabutan niyang malinis na ang kanyang higaan.Napalitan na ni Nana Lucing an kobre kama.Tuwing sabado ito naglilinis ng kanyang kuwarto.Tinitiyak niting lageng malinis at mabango ang mga kagamitan niya sa loob.
Napapangiti na lang siya sa pagiging masinop at maalaga ni Nana Lucing sa kanya.Hindi man siya nabiyayaan ng tunay na ina dahil maaga itong pumanaw ay may isang Nana Lucing na hindi man niya kadugo at kasambahay lamang nila, pero buong pagmamahal siyang inalagaan.
She went straight to her cabinet. Pumili siya ng susuotin, sabado naman at wala siyang lakad kaya't napili niyang suotin ang kanyang paboritong hello kitty pajama and top.She lazily combed her wet brown hair.
She did not put any skincare on her face and lotion to her body. She just don't feel being vain today. She don't have any plans for today but to lock up herself here in her bedroom and sleep the whole day.
Ngunit alam niyang kahit magkulong siya maghapunan ay kukulitin ng kukulitin siya ni Nana Lucing para kumain.She suddenly feel hunger pangs in her stomach. She remembered she had not eaten her dinner last night. Her mind was too preoccupied with so much emotions.
She felt being betrayed and manipulated by her own father, that she feels that she has no way out with this trap.
Although she don't want to go out but she had to, she is not yet crazy and frustrated to let herself die in hunger. She learned to be strong alone although nandiyan ang daddy niya at si Nana Lucing ay pakiramdam pa rin niya ay may kulang sa buhay niya.
She went out of her bedroom and silently walked down their grand staircase.Naabutan niyang nakahain na sa magara at mahaba nilang hapag na kung tutuusin ay walang kabuhay buhay para sa kanya.
Aanhin ang magarang kagamitan kung madalas ay nag-iisa lang siyang kumakain ng masasarap na pagkain na inihahain sa kanya ni Nana Lucing at ng iba pang mga katulong.
Kahit imbitahan niya ang mga ito na sabayan siya sa pagkain ay madalas itong tumatanggi at kahit si Nana Lucing ay nakamasid at nakaagapay lang sa kanya habang kumakain.
Malungkot na pabulosa ang kanyang buhay.Sa edad niyang dalawangpu't isa ay dapat nga ay puwede na siyang mamuhay at magsarili mag-isa ngunit mahigpit ang kanyang daddy na manatili siya sa puder nito at sundin lahat ang gusto nito para sa kanya.
Para siyang manyika na de susi na aalagaan, bibihisan at paandarin lang kung kailan ibig lang nito.Tulad ngayon na sabado, ay hindi niya naman ito makikita sa mansiyon nila.
Marahil ay nasa business trips naman ito o kung hindi naman ay nasa study room lang ng mansiyon nila ito pumipirmi kung walang biyahe.
Kagabi lang naman sila nagkasabay kumain dalawa at minalas pa at may masama pala itong balita para sa kanya.Excited pa naman siyang ibalita ang natanggap niyang scholarship ngunit hindi niya na nasabi sa daddy dahil agad siyang nalugmok sa narinig mula dito.
"Kain ng kain hija," masayang sabi sa kanya ni Nana Lucing habang inaasikaso siya.
Nasa ganoon silang ayos ng biglang pumasok ang daddy niya na may dala-dalang white envelop sa kamay at tila galit ito.
Magkasalubong ang mga kilay nito at kunot ang noo na humarap sa kanya.
"What's the meaning of this Eunice?" dumadagondong na boses ng daddy niya ang nagpatuwid ng upo niya sa kinauupuan.
"Dad, I can explain err...," agap niyang sabi na agad ding putol nito.
"I don't need your explanations, you are not going anywhere else but here, at ano ang tumakbo sa utak mo para mag apply ng scholarship na iyan, nakakahiya! ano na lang iisipin ng taong nakakakilala sa pamilya natin, dammit I am a f*****g billionaire I can afford to sent you to better university but hell I will not let you, you will marry Fred's son at kayong dalawa ang magpapatakbo ng mga negosyo namin, naiintindihan mo?," maotoridad na sabi at mando ng kanyang daddy sa na the tiyak niyang pinal na at hindi na mababali pa.
"No... no....no dad, fine I will not accept that scholarship but you can't force me to marry that bastard son of your friend," agad niyang ganti.
"You will be at wala ka ng magagawa pa doon!" pinal nitong sabi at pagkatapos ay lumakad palayo sa kanya.
Naiwan naman siyang tigalgal at lugmok sa kanyang kinauupuan.Naramdaman niya na lang ang paghagod ni Nana Lucing sa kanyang likod.Agad niyang niyakap at pinakawalan ang mga luhang kanina pa niyang pinipigilan.
Awang-awa siya sa kanyang sarili na walang kalaban laban sa pagkokontrola ng kanyang daddy na ang iniisip lamang ay ang mapalago ang kanilang negosyo.
Wala itong puso, hindi marunong maawa at walang pakiramdam sa kanya na dugo't laman pa naman siya at nag-iisang anak nito.
- Writer
