แฟนเขาเราเขิน
1299 Words
หลายวันเป็น เป็นสัปดาห์ จากสัปดาห์เป็นเดือน ที่เธอและนนท์ไม่ได้เจอกันเลย เธอทำงานหนัก สลับเวรไปมาส่วนมากจึงนอนที่โรงพยาบาล ส่วนนนท์ รายนั้นก็คงทำงานหนักไม่แพ้กัน เธอรู้นิสัยอีกฝ่ายดี ถึงแม้อีกฝ่ายจะดูเกเรและพูดน้อย แต่เวลาที่เอาจริงเอาจังนั้น ฝ่ายนั้นก็ทำได้ดี เผลอๆอาจจะดีกว่าเธอซะด้วยซ้ำ หมอสาว ขยับแว่นตาทรงกลม ของตัวเองเล็กน้อย ขยับมือสางผม มัดเป็นก้อนกลมๆแบบลวกๆ ก่อนจะคว้ากระเป๋าเดินออกนอกห้อง เสียงก้าวเท้าที่สม่ำเสมอกัน อด ที่จะให้หมอหนุ่มและบุรุษพยาบาลหรือคนไข้มองตามไม่ได้ หมอแพรมีร่างกายที่สูงโปร่งเพียวละหงส์ น่องขานวลเนียนขาว ยามที่เธอใส่กระโปรง สีครีมพอดีตัวนั้นชั่งกลมกลึงน่ามอง ช่วงอกเอวที่สวยได้รูป หมอแพรชอบใส่เป็นเชิ้ตผ้าซาติน สีโทนนู้ดอ่อนหวาน ยิ่งขับให้ผิวของเธอขาวผ่อง ประกอบกับผมสีน้ำตาลคาราเมล มัดลวกลุ่ยทำให้ยิ่งดู อ่อนหวานและเซ็กซี่ไปในตัว แต่ละก้าวเดินของหมอแพรมั่นคง เชิดหน้างาม ปลายสุดสายตามีกลุ่มชายชุดดำ คล้ายกับคนที่เธอเคยเจอ วันที่ได้เจออดีตเพื่อนเคยสนิท
หมอสาวขยับแว่นตากลมโตทรงแฟชั่นอีกครั้ง เพื่อมองให้แน่ใจ ก็เห็นเป็นชายชุดดำคนที่เคยรักษา ปากบางเรียวพึมพำ
วันนี้เป็นลูกน้องแฮะ หรือว่าวันนี้จะเป็นหัวหน้าที่บาดเจ็บ ไปดูสักหน่อยดีไหมนะ
ท้าวเรียวสวยค่อยๆเดินตรงไป หมอแพรเดินยังไม่ทันถึง นายตำรวจหนุ่มที่เคยได้รับการรักษาจากหมอแพรครั้งที่แล้วก็เกิดจำได้ จึงเอ่ยเรียกหมอด้วยน้ำเสียงที่สั่นรัว
"หมอ หมอครับ หมอช่วยทีครับ สารวัตรไม่ยอมเข้ารับการรักษาครับ สารวัตรไม่ยอมทำแผล หมอช่วยกล่อมสารวัตรทีครับ"
นายตำรวจชั้นอะไรเธอไม่ทราบได้ แต่คงจะน้อยกว่าอดีตเพื่อนของเธอแน่ ถึงได้มีท่าทีเกรงกลัวเขาเช่นนั้น นี่เขาใช้ชีวิตยังไงกันแน่ คนในบังคับบัญชาถึงได้เกรงใจกันขนาดนี้
หมอสาวตรงไปรูดม่าน เตียงที่มีเสียงโวยวายโครมคราม พยาบาลสาวเห็นหน้าคุณหมอ ก้อรู้สึกเหมือนพระมาโปรดตะลีตะลานมาฟ้องหมอสาว
"หมอแพรคะจัดการทีเถอะค่ะคนใช้ไม่ยอมทำแผล โดนแทง ลึกอยู่เหมือนกันค่ะเอาแต่โวยวายจะไปทำร้ายเตียงข้างๆ"
พยาบาลสาวรีบฟ้องหมอ ก่อนหันไปแยกเขี้ยวใส่คนไข้ พลางบ่นไปด้วย
เดี๋ยวคุณจะเจอดี หมอแพรดุที่สุดแล้วเดี๋ยวคุณจะเจอหมอดุ
สารวัตรนนท์ที่ตอนนี้หน้าเหมือนยักษ์ เงยหน้ามองหมอสาวที่มาใหม่ แล้วแค่นหัวเราะในใจ แพรเนี่ยนะดุ อารมณ์ที่คุกรุ่นตอนแรก เกือบจะหายไปสิ้นแล้ว ตอนที่ได้ยินพยาบาลสาวบอกว่าหมอแพรดุมาก
เสียงทุ้มที่ติดจากเกรี้ยวกราดรีบเอ่ยออกมาทันทีที่เห็นอดีตเพื่อนสนิทสาว
"ปล่อยเราก่อน เราจะไปกระทืบมัน"
สารวัตรหนุ่มยังคงโวยวาย หมอสาวถึงแม้จะไม่ได้อยู่ด้วยกันนานแต่เธอยังคงจำอารมณ์เกรี้ยวกราดของอดีตเพื่อนเคยสนิทคนนี้ได้ว่าถ้าเกิดเพื่อนคนนี้โมโหแล้วไม่มีอะไรที่จะหยุดเขาได้เลย
มือเรียวบางนุ่มค่อยๆยื่นไปแตะแขน แล้วพูดด้วยเสียงแผ่วเบาละมุนละไม
นนท์ใจเย็นๆก่อนนะ มีอะไรบอกแพรได้ไหม
สารวัตรหนุ่มชะงัก อารมณ์เบาบางลงเล็กน้อย น้ำเสียงยังคงคุกรุ่นอยู่บ้าง เอ่ยกับเพื่อนสาว
เตียงฝั่งตรงข้าม มันข่มขืนนักเรียน มีคนแจ้งความมา มันข่มขืนแล้วยังไม่พอ มันจะเชือดน้องเขาทิ้ง เราเข้าไปช่วย ก็ได้แผลมาอย่างที่เห็น แต่แพรไม่ต้องห่วงหรอก มันเจ็บมากกว่าเราแน่นอน
หมอสาว ชะงักมือแข็งค้างรีบละมือจากแขนสารวัตรหนุ่ม กูลีกูจอรีบไปดูเตียงฝั่งตรงข้ามทันที เธอมั่นใจแน่แล้ว ว่าฝั่งตรงข้ามต้องเจ็บกว่าสารวัตรหนุ่มแน่ เธอรู้ดีว่าเวลาเพื่อนคนนี้โมโหนั้น ฝั่งตรงข้ามจะบาดเจ็บแค่ไหน มือเรียวบางรูดม่านออกถึงกับตกใจ คนร้ายเจ็บกว่าสารวัตรหนุ่มมากจริงๆ เจ็บจนชนิดที่ว่าเธอไม่สามารถมั่นใจได้ว่าจะกลับมาเป็นคนปกติได้ไหม มือเรียวบางสั่นรัวรีบตะโกนเรียกหมอคนอื่นให้วุ่นวาย สารวัตร หนุ่มที่เห็นการกระทำของ อดีต เพื่อนสาว ก็ยิ่งโมโห กระชากสายน้ำเกลือที่มือออก ตรงมาคว้าแขนเพื่อนสาวไว้แน่น พราง บีบต้นแขนเขย่าไปมา
"แพร มันเป็นคนร้ายจะไปรักษามันทำไม ให้มันตายห่า ไปนั่นแหละดีแล้ว คนอย่างมันอยู่ไปก็รกโลก "
เสียงทุ้มตะคอกลั่น
ทำให้คนที่มาเข้ารับการรักษา และแพทย์เวร ถึงกับสะดุ้งตัวโยน หมอสาว ที่ติดอารมณ์คุกรุ่นเหมือนกัน จึงเอ่ยเสียงดังออกไป
"นนท์เราเป็นหมอ จะเป็นคนร้ายหรือเป็นตำรวจเราก็ต้องรักษา นนท์เป็นผู้รักษากฎหมาย ทำไมนนท์ถึงไม่รู้ นนท์เป็นผู้รักษากฎหมาย ก็ต้องทำหน้าที่ตามกฎหมาย ไม่ใช่กระทืบคนร้ายซะเกือบตายห่าแบบนี้"
สารวัตรหนุ่มฉงักกึก ใบหน้าแดงคล้ำดวงตาวาวโรจน์ ฟันกัดฟันแน่นจนขึ้นเป็นสันกรามนูน ยังไม่ทันพี่จะได้เกิดเหตุการณ์อะไรต่อ โทรศัพท์ของสารวัตรหนุ่ม ก็ดังขัดจังหวะขึ้นมา พร้อมกับปรากฏร่างสาวสวย เอ่ยเรียกสารวัตรหนุ่มจนดังลั่นเข้ามา
"พี่นนท์ พี่นนท์เป็นอย่างไรบ้างคะ มาให้น้องดาดูหน่อย"
ดาริน เอ่ยด้วยเสียงหวานหยดเยิ้ม บวกกับสไตล์ฉอเลาะที่เธอชอบทำประจำ เธอรู้อยู่แก่ใจ ว่าพี่นนท์ของเธอคนนี้ ต้องเอาใจอย่างไร ดวงตากลมโต กวาดมองไปทั่ว ยังแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ หยุดมองที่หมอแพร แพรหยก ดารัณ พึมพำ เธอจำได้ดี เพื่อนของพี่นนท์คนนี้เพื่อนที่เธอตะขิดตะขวงใจ ใครๆก้อบอกว่าถ้าพี่นนท์มีแฟน ต้องเป็นพี่แพร แพรหยกคนนี้แน่ ไม่รู้สิ เห็นแล้ว มันอยากแย่ง! แล้วเธอก้อแย่งได้
อ้าว พี่แพร เดี๋ยวนี้ เป็นหมอหรอคะ รักษา อะไร คงไม่ใช่หัวใจใช่ไหม
เสียงหวานเสียดแทงเอ่ยถาม หมอแพรเหลือบมองนิ่ง ก่อนหันไปดุบุรุษพยาบาล
"ทำงานกันดีๆหน่อยสิคะ ปล่อยให้ญาติคนไข้เข้ามาได้ยังไง รบกวนมาเชิญออกไปด้วยค่ะ คนข้างใน เขาจะได้ทำงานกันต่อ "
เสียงหวานนิ่มที่ติดแนวออกจะดุ เอ่ยขึ้นพลางก้มตัวราดแอลกอฮอล์ ลงที่แผลสารวัตรหนุ่ม
"ซี้ดดด แพร เบาหน่อย! "
สารวัตรนนท์ ตะคอก
แต่หมอสาวยังก้มหน้าก้มตากด นี่สินะ ที่ว่าหมอแพรดุ
ทางด้านหนึ่งหน้าห้องฉุกเฉิน กลุ่มพยาบาลสาวต่างยืนเม้าท์มอยกัน เรื่องสารวัตรหนุ่มหล่อ
"คนหล่อยิ่งดุยิ่งกล้าวใจนะแกว่าไหม คิกๆๆ"
"จริง ยิ่งดุ ยิ่งกร้าวใจ อยากจะโดนดุสะเอง "
2สาวพูดไปหัวเรากันไปคิกคัก ดาริน ที่นั่งฟังอยู่จริงเปรยขึ้นมาเสียงดัง
" จะกินอะไรก้อดูดีๆนะ บางอย่างมันมีเจ้าของ แล้วก้อ...เจ้าที่แรง!"
2พยาบาลสาวหน้าเหวอ นั่นสินะ น่าเสียดาย แฟนเราเราเขินดีๆนี่เองเฮ้อออ
- Writer
