บทที่ 5 ปากกับใจไม่ตรงกัน EP.3
1035 Words
“แกไม่ต้องไปด่าศักดิ์มันเลยนะตาลาภ” นวลตองด่าน้องชายเสียงขุ่นเขียว “ฉันเองก็ไม่ชอบหรอกนะยายกระดังงาลนไฟอะไรนั่น แกจำใส่หัวไว้เลยว่าฉันมีน้องสะใภ้แค่เจ้าสร้อยเพียงคนเดียวเท่านั้น จะไม่มีคนอื่นอีกเป็นอันขาด”
“พี่นวล ผมไม่เคยคิดอะไรกับคุณนงผงานั่นเลยนะครับ” พ่อเลี้ยงพูนลาภพูดพลางกลอกตามองเพดานอย่างเหนื่อยหน่าย
“แกไม่คิดแต่ยายนมผงาดนั่นน่ะคิด ฉันดูก็รู้” นวลตองเถียงเสียงเกรี้ยวอย่างไม่ยอมแพ้ พลางค้อนน้องชายจนตาคว่ำ
“เขาชื่อนงผงาครับคุณนวล” ดำรงศักดิ์ท้วงหน้าตาเฉย แต่แววตาไหวระริกอย่างขำขัน แม้แต่ภูวดลที่นั่งฟังอยู่เงียบๆ ก็ยังอดยิ้มขำออกมาไม่ได้
“นั่นแหละ จะนมหรือนงมันก็คล้ายๆ กัน ตาเรน ตาเคน ไปกินข้าวกันได้แล้ว ป้าทำของโปรดไว้ให้หลายอย่างเชียว แล้วเรียกลูกชายแฝดของแกมากินด้วยนะศักดิ์” นวลตองพูดจบก็จูงมือหลานชายคนโปรดตรงไปยังระเบียงกว้างอีกด้าน ที่สั่งให้คนตั้งโต๊ะอาหารไว้ตรงนั้น เพราะจะได้มองดูทิวทัศน์ของภูเขาสูงยามเย็นไปด้วย
เสียงรถยนต์ที่แล่นมาจอดริมรั้วตามมาด้วยเสียงเบรกดังเอี๊ยด ไม่ได้ทำให้อิงลดาที่นั่งอยู่บนชิงช้าละสายตาจากหนังสือที่กำลังอ่านหันไปมองแต่อย่างใด เพราะรู้ว่าเสียงจอดรถแบบนี้ไม่มีใครที่ไหน นอกจากอาชวินผู้เป็นเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวเท่านั้น ไม่นานก็เห็นร่างสูงๆ ของอาชวินในชุดออกกำลังกายเดินผิวปากตรงมาอย่างอารมณ์ดี
“หวังว่าแกคงไม่ใช้ประตูรั้วบ้านฉันเป็นที่เบรกรถแกนะนิก”
คนถูกค่อนหัวเราะเสียงดัง “ฝีมือฉันไม่ห่วยขนาดนั้นหรอกน่า” พูดพลางทรุดนั่งลงข้างๆ ยื่นมือหยิบหนังสือในมือของเพื่อนที่กำลังอ่านมาถือไว้ จนเจ้าของต้องส่งเสียงโวยวาย
“ฉันกำลังอ่านอยู่นะนิก”
อาชวินส่ายหน้าแต่ไม่ยอมคืนหนังสือให้ “ฉันอุตส่าห์มาหา แต่แกดันสนใจหนังสือมากกว่าเพื่อนนะน้ำอิง”
คนถูกต่อว่าส่งค้อนให้ “แกมาหาฉันแทบจะทุกวันนะนิก แล้วมีธุระอะไร”
“วันหยุดสามวันที่จะถึงนี้ไปเที่ยวเขาใหญ่กันไหม ตอนนี้อากาศเริ่มหนาวแล้ว เพื่อนฉันเพิ่งกลับมาจากที่นั่น บอกว่าบรรยากาศราวกับต่างประเทศก็ไม่ปาน” อาชวินใช้คำพูดของเพื่อนมาโน้มน้าว
ดวงหน้าสวยของคนถูกชวนนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจุดรอยยิ้มออกมาเมื่อนึกอะไรขึ้นมาได้
“ก็ดีเหมือนกัน” ก่อนจะก้มลงกระซิบกระซาบเบาๆ ข้างหูผู้เป็นเพื่อน ซึ่งฟังจบก็ยิ้มกว้างอย่างเห็นด้วย
“อย่างนั้นก็ดีเลยสิ เดี๋ยวฉันเอาเต็นท์ไปเผื่อแกด้วยแล้วกัน”
“กำลังจะบอกแกอยู่เชียวว่าให้เตรียมเต็นท์ไปเผื่อด้วย เวลาไปเที่ยวฉันไม่เคยนึกอยากจะนอนตามรีสอร์ตเลยนะ มันไม่ได้สัมผัสกับกลิ่นอายของธรรมชาติ”
อิงลดายิ้มถูกใจ อดนึกถึงสมัยตอนเรียนมหาวิทยาลัยไม่ได้ เวลาไปเที่ยวพักแรมต่างจังหวัดกับกลุ่มเพื่อนๆ อดีตแฟนหนุ่มของเธอมักจะเสนอความเห็นให้นอนตามรีสอร์ตทุกครั้ง ทั้งๆ ที่ตัวเธอเองชอบนอนเต็นท์มากกว่า
“แกอย่าบอกนะว่ากำลังนึกถึงไอ้แจ๊คอยู่” อาชวินพูดดักคอเพื่อน
“เออ ตอนไปเที่ยวกันทีไร มันมักจะออกความเห็นให้นอนรีสอร์ตทุกครั้ง” หญิงสาวพูดเน้นคำว่ามันเสียงหนักแน่น ดวงตาคู่สวยไม่มีแววเจ็บช้ำหลงเหลือให้เห็นอีกแล้ว
“แกน่าจะดูมันออกตั้งแต่ตอนนั้นนะน้ำอิง ว่ามันเป็นคนรักความสุขสบาย ฉันได้ข่าวว่าแฟนใหม่ของมันเป็นลูกเจ้าของไร่องุ่นหรือสตรอว์เบอร์รีนี่แหละ อยู่แถวๆ ปากช่อง”
“ดูเหมือนแกจะรู้เรื่องราวข่าวคราวของมันดีจังเลยนะนิก”
คนเป็นเพื่อนลอยหน้าตอบ “คนอย่างฉันมันพรรคพวกเยอะแยะ มีแอบแฝงแทบจะทุกวงการ ดังนั้นถ้าแกอยากจะรู้เรื่องของใครขอให้บอกเหอะ ฉันจะไปคาบมาบอกให้”
“เผอิญฉันไม่ได้เป็นคนสอดรู้สอดเห็นขนาดนั้นหรอกย่ะ แค่สงสัยว่าแกยังอุตส่าห์ไปได้ข่าวคราวของมันมาอีก ทั้งๆ ที่ฉันสาปส่งเรื่องราวที่เกี่ยวข้องกับมันไปหมดแล้ว” อิงลดาตอบน้ำเสียงจริงจัง
“เผอิญว่าแกเป็นเพื่อนรักของฉันโว้ย ดังนั้นเรื่องไหนที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับแก ฉันไม่ให้ผ่านไปง่ายๆ หรอก จำไว้” อาชวินเองก็ตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังไม่แพ้กัน ซึ่งเรียกน้ำตาให้คลอบนดวงตาคู่งามได้ทันควัน
“ขอบใจมากนะนิก แกเป็นเพื่อนที่ดีของฉันมาตลอด”
อิงลดายังพูดไม่จบประโยค นายแบบคนดังรีบโบกไม้โบกมือ “แกไม่ต้องทำเป็นซาบซึ้ง”
ก่อนจะเปิดหนังสือในมือที่ยึดมาจากเพื่อนดูแล้วพูดเสียงแกมหัวเราะ “เดี๋ยวนี้แกอ่านหนังสือพวกซุบซิบนินทาพวกนี้ด้วยหรือน้ำอิง”
“ของอาแหนม ฉันหยิบมาอ่านฆ่าเวลาไปอย่างนั้นแหละ”
“เฮ้ย!” เสียงอุทานของผู้เป็นเพื่อนทำให้คนที่กำลังอยู่ในอารมณ์ซึ้งตกใจ
“แกเป็นอะไรไป”
“นี่มันคุณเรนนี่หว่า”
คำพูดของเพื่อนทำให้หญิงสาวคว้าหนังสือในมือของอีกฝ่ายมาดูโดยเร็ว
‘วงการช่างภาพคงได้ฮือฮากันอีกครั้ง เมื่อช่างภาพคนดัง เรน อังคะกุล เหินฟ้าจากต่างประเทศกลับมาเมืองไทยซะที ข่าววงในแย้มมาว่า น่าจะกลับมาอยู่อย่างเป็นการถาวร มีเสียงกระซิบมาว่า นางแบบหรือนายแบบคนไหนได้เขาถ่ายรูปให้ละก็รับรองดังทะลุฟ้าอย่างแน่นอน’
ภาพประกอบของช่างภาพคนดัง ทำให้น้ำตาที่กำลังคลออยู่หยุดไหลราวกับสั่งได้
“นายหนวดนี่เอง”
- Writer
