“นั่นสิ พี่ลืมไปว่าตอนนี้คุณอาให้เธอคุมสำนักพิมพ์ด้วยนี่นา ตกลงหนังสือนิยายที่พูดถึงอยู่ตีพิมพ์ที่สำนักพิมพ์เธอเองหรือ”
“ครับพี่แจง คุณพ่อให้ผมมาดูแลการตลาดของสำนักพิมพ์ด้วย”
“แล้วในหนังสือไม่มีประวัติของผู้เขียนหรือจ๊ะ ปกติหนังสือเกือบทุกเล่มต้องลงประวัติไว้ด้วยนี่นา” อภิรดีถามน้องชายอย่างสงสัย เพราะเธอเองก็ชอบอ่านหนังสือนิยายอยู่เหมือนกัน
“มีนิดเดียวเองครับ แค่บอกแรงบันดาลใจในการเขียนหนังสือเท่านั้น ไม่ได้ระบุว่าเป็นเพศหญิงหรือเพศชาย แล้วเท่าที่ทราบจากเด็กที่สำนักพิมพ์ บอกว่าส่วนใหญ่นักเขียนเดี๋ยวนี้บางคนไม่อยากเปิดเผยตัวครับ แล้วเราก็ไปบังคับเขาไม่ได้ด้วย”
“ที่ไม่กล้าเปิดเผยตัว เพราะเป็นหนังสือประเภทสิบแปดบวกอย่างที่ลงไว้หรือเปล่าวะ” ลอราชถามยิ้มๆ
“ไม่เห็นจะน่าอายตรงไหนเลยว่ะ ในเมื่อกล้าเขียนออกมาจะต้องกลัวทำไมกับเรื่องแค่นี้” ภูวดลพูดเป็นเชิงสบประมาท
เจ้าของหนังสือฟังแล้วก็รำพึงบ
