“พระอาทิตย์ยังมีขึ้นตอนเช้าตกตอนเย็นเลย คนเราก็คงเหมือนกัน มีทั้งดวงขึ้นดวงตก คาดว่าช่วงนี้ดวงเราคงกำลังตกเป็นแน่ มาเที่ยวครั้งนี้ถึงได้ทำแต่เรื่องขายหน้า” อิงลดารำพึงกับตัวเองอยู่ในใจ
โดยที่เจ้าตัวไม่รู้เลยว่ากำลังตกเป็นจุดโฟกัสให้ลอราช ซึ่งยืนอยู่อีกด้านหนึ่งกดชัตเตอร์ไม่ยั้งเพื่อถ่ายภาพอิริยาบถน่ารักๆ ของหญิงสาวไปพร้อมๆ กับภาพของอาทิตย์ที่กำลังจะลาลับขอบฟ้า
“แอบถ่ายรูปสาวหรือวะ”
เสียงแซวของเพื่อนสนิทไม่ได้ทำให้ลอราชสะดุ้ง หรือละสายตาจากจุดโฟกัสเดิมแต่อย่างใด มีเพียงเรียวปากได้รูปที่ตอบกลับมาเบาๆ “มึงจะให้กูถ่ายรูปหนุ่มๆ หรือไงวะ”
ภูวดลไม่สนใจคำตอบกวนๆ ของเพื่อน ทั้งยังไม่เลิกเซ้าซี้ถาม “ชอบก็บอกมาตรงๆ สิวะ”
“กูไม่ได้เกลียดนี่หว่า” คนตอบก็ตอบเล่นลิ้นเสียอีก
“ไอ้เรน มึงตอบให้มันตรงคำถามหน่อยสิวะ” คราวนี้คนถามชักเริ่มยัวะ
“คำว่าชอบหรือรักเป็นคำจำกัดความที่ค่อนข้างอ่อนไหวต่อคนฟังนะไอ
