ตอนที่ 1 เข้าใจผิด
877 Words
ตอนที่ 1 เข้าใจผิด
นินรยาเดินตามเจ้าของร้านมาที่ห้องครัวก่อนจะจัดแจงจัดเครื่องดื่มแอลกอฮอล์อาหารทานเล่น โดยการกระทำของอีกฝ่ายทำให้สาวสองทำสีหน้าวิตกออกมา
"นินอยู่กับเจ้ที่นี้มานาน เจ้เห็นเหมือนน้องคนนึงถ้าวันนึงเจ้ทำไม่ดีกับนิน นินจะโกรธเกลียดเจ้ไหม? "คำถามของอีกฝ่ายทำเอาสีหน้าหญิงสาวคิ้วขมวดอย่างสงสัย ก่อนที่เจ้จินนี่จะยิ้มให้
"เจ้แค่สงสัยว่าคนอย่างนินโกรธใครเป็นรึเปล่า"
"ถ้าเจ้มีเหตุผลบางทีนินก็อาจจะไม่โกรธแต่คงเสียใจอยู่บ้าง เจ้ก็เหมือนพี่สาวคนนึงที่นินนับถือเพราะฉะนั้นมีอะไรบอกนินตรงๆ เลยก็ได้ค่ะ"
"มะ ไม่มีอะไรหรอก"รอยยิ้มสวยเผยออกมาเล็กน้อยก่อนจะจัดเสื้อผ้าให้ดูเรียบร้อย
"เครื่องดื่มโต๊ะไหนค่ะเจ้"
"ชั้น2 ห้องวีไอพี"นินรยาทำหน้าแปลกใจปกติถ้าจะเสิร์ฟในห้องต้องให้พนักงานที่ดูแลแขกสิเป็นคนมาจัดการทำไมครั้งนี้ถึงไม่เป็นอย่างนั้น
"พอดีวันนี้ยัยเชอรี่ลืม วานนินไปส่งให้แขกหน่อยนะ"เธอพยักหน้าแขกของพี่เชอรี่นี่เอง สาวสวยที่มีผู้ชายหลายต่อหลายคนมาติดพัน แถมวันนี้ห้องวีไอพีอีกด้วยคงเป็นคนมีตังมาเที่ยวที่นี้แน่เลย
นินรยาสลัดความคิดก่อนจะรีบขึ้นตรงไปยังห้องดังกล่าว เธอหยุดตรงหน้าประตูก่อนจะเคาะสองสามครั้งแล้วเปิดเข้าไปในห้อง
"ขออนุญาตเสิร์ฟครื่องดื่มค่ะ"เธอเอ่ยเสียงหวานแต่กลับไม่มีเสียงตอบรับ ไม่มีพี่เชอรี่ที่รับแขกอยู่สีหน้าแปลกใจจึงแสดงออกมา ภายในห้องเปิดไฟสลัวๆ มองอะไรแทบไม่เห็นเลย
"ทำไมเงียบจัง? "หญิงสาวเอ่ยอย่างสงสัยก่อนจะจัดวางเครื่องดื่มไว้บนโต๊ะ ที่ห้องนี้กว้างขวางแถมมีอะไรต่ออะไรที่หญิงสาวไม่เคยเห็นมาก่อน
"มาช้านะ! "น้ำเสียงเข้มดังขึ้นจนหญิงสาวตกใจ
"ขะ ขออภัยค่ะคุณลูกค้า"
"พนักงานที่นี่บริการแขกแบบนี้หรอ ชักช้า! "นินรยาทำหน้าไม่ถูกสงสัยเธอคงบริการไม่ดีแน่ๆ คนตัวเล็กจึงรีบหยิบแก้วชงเหล้าให้ชายหนุ่มที่เพิ่งมานั่งบนโซฟาหนังราคาแพง สายตาคมเข้มจ้องมองไม่ลดละ เขาพินิจพิจารณาสาวน้อยตรงหน้าอย่างดูถูกใจหน้าตาเธอก็ดีทำไมถึงมาขายตัวกันนะผู้หญิงสมัยนี้ชอบความสบายเสียจริง ไม่ต้องทำอะไรมากแค่ใช้ร่างกายหาเงิน สีหน้าหงุดหงิดของอีกฝ่ายทำเอาหญิงสาวไม่กล้าที่จะมองหน้าเธอรีบชงเหล้าก่อนจะวางตรงหน้าชายหนุ่มเพราะอีกเดี๋ยวพี่เชอรี่ก็คงมาคงหมดหน้าที่ของเธอ
"งั้นดิฉันขอตัวก่อนนะคะ เชิญคุณลูกค้าตามสบายเดี๋ยวพี่เชอรี่ก็คงมาแล้วค่ะ"
"หึ! อะไรกันไม่คุ้มกับที่ฉันจ่ายไปเลยนะคนสวยฉันไม่ได้ซื้อตัวเธอเพื่อมาให้ชงเหล้าเฉยๆ หรอกนะ"
"คุณคงเข้าใจอะไรผิดแล้วค่ะ ดิฉันขอตัวก่อนนะคะ"นินรยาทำสีหน้าไม่ถูกเธอไม่เข้าใจความหมายที่ชายหนุ่มพูดออกมา แต่ท่าทางของเขามันทำให้เธอกลัวไม่น้อยเท่าความคิดนินรยารีบหันตัวจะออกไปจากห้องนี้แต่ว่าไม่ทันได้ก้าวเท้าแขนแกร่งก็มารวบเอวเธอเสียก่อน
"กรี๊ด คุณจะทำอะไรค่ะปล่อยนะ"
"นี่คือวิธีการทำให้แขกติดพันธุ์เธอรึไงคนสวย แสร้งเล่นตัวเพื่อให้บทรักเร่าร้อนขึ้นสินะ! "อนุวัฒน์กระซิบข้างใบหูก่อนจะซุกใบหน้าไซ้ซอกคอขาวผ่องของอีกฝ่าย กลิ่นกายของเธอมันหอมอย่างบอกไม่ถูกยิ่งได้ดอมดมร่างกายของเขาก็ยิ่งต้องการ
"อย่านะ อย่าทำอะไรฉันนะคะคุณคงเข้าใจผิด ฉันไม่ได้ขายตัวนะคะ"
"ตอแหล ผู้หญิงทุกคนมันตอแหลหมดนั่นละ ปากบอกไม่รักไม่ได้ทำอะไรผิดแต่ลับหลังฉันก็ไปเอากับญาติฉันเอง ทำไมวะ! ทำไมต้องทำแบบนี้! " สีหน้านินรยางงงวยในคำพูดของอีกฝ่าย แต่ทว่าไม่ทันได้คิดร่างบางอรชรก็ดิ้นไม่เป็นท่าเมื่อชายหนุ่มผลักเธอลงบนเตียงคิงไซส์ก่อนจะขึ้นคร่อม
"ขอร้องอย่าทำอะไรดิฉันเลยนะคะ คุณเข้าใจผิดได้โปรดฟังดิฉันก่อน อื้อออ! "คนตัวโตก้มลงมาจูบกระแทกปากอวบอิ่มอย่างแรงจนอีกฝ่ายรับรู้ถึงกลิ่นคาวเลือด เธอเจ็บ เจ็บทุกอย่างที่เขามอบให้ มือหนากระชากเสื้อผ้าของนินรยาจนขาดไม่เป็นชิ้นไม่เป็นอัน ก่อนจะสำรวจร่างกายสวยอย่างพอใจ
มือน้อยๆ พยายามปกปิดกายพร้อมดิ้นหนีเขา แววตาคมดุจ้องมองอย่างไม่พอใจเขากระชากเรียวแขนไว้เหนือหัวก่อนจะจ้องหน้าอีกฝ่ายอย่างข่มๆ
"จะเล่นตัวอะไรนักหนาเงินก็ได้ไปแล้ว! "
- Writer
