“ ยังจำได้ด้วยหรอ นึกว่าจะอยู่กับยัยมะนาวเปรี้ยวจี๊ดจนลืมไปแล้ว ”
น่านน้ำยิ้มแล้วยื่นมือไปยีหัวพระพายเบาๆเมื่อเห็นท่าทางของเธอ มันเหมือนเธอกำลังงอนที่เขาไปดูแล มะนาวเลย ก่อนจะดึงพระพายเข้ามากอด
“ คิดอะไรของมึงเนี่ย มะนาวไม่สบายปวดท้องกูต้องพาเธอไปโรงพยาบาลไม่มีอะไรเลย ”
“ นายบอกภาคินไปแล้ว ”
“ อันนั้นบอกภาคิน แต่นี่กำลังบอกคู่หมั้นอยู่มันไม่เหมือนกัน ”
พระพายดันน้ำน้ำออกจากการกอดรัดตัวเธอ
“ พระพาย！งอนพี่หรอ？”
“ ใครงอน？นายบอกเองว่าเราเป็นแค่คู่นอนจะมาคู่หมั้นอะไร แล้วนายบอกภาคินเองว่าถ้านายจะคิดอะไรกับมะนาวผิดด้วยหรอ แล้วบอกยังบอกอีกว่าจะใจอ่อนยอมถอนหมั้นกับฉันด้วย ไปบอกป๊าถอนตอนนี้เลยสิ”
“ พระพาย！จะพูดกันดีๆให้พ้นวันไม่ได้ใช่มั้ย ”
น่านน้ำจับพระพายกดนอนลงบนเตียงแล้วขึ้นคร่อมร่างเธอ
“ นายเป็นคนตั้งกฏเองห้ามโกหก ให้ซื่อสัตย์ ห้ามนอกใจ แล้วห้ามเปลี่ยนคู่นอน ฉันก็ต้องรักษาสิทธิ์ของฉั
