กลิ่นหอมเครื่องเทศคละคลุ้งทั่วบ้านในเวลาสายของวัน คุณนิตย์รดีที่ทำธุระกลับจากข้างนอกกับคุณฐากูรแง้มหน้าเข้ามาในห้องครัว เห็นบุตรสาวกำลังง่วนอยู่บริเวณหน้าเตาก็นึกแปลกใจว่าทำไมบุตรสาวถึงกลับมาที่บ้านแทนที่วันนี้น่าจะอยู่ที่เรือนหอกับเจ้าบ่าวป้ายแดงเสียอีก
“ทำอะไรจ๊ะ กลิ่นหอมเชียว”
“ทำหมูตุ๋นค่ะแม่ ตั้งใจจะเอาไปให้พี่ภาคย์ทานที่ทำงานค่ะ”
“อ้าวแล้วทำไมหมอภาคยุ์ถึงไปทำงานล่ะ เพิ่งจะแต่งงานเมื่อคืน ไม่ไปเที่ยวพักผ่อนกันเหรอลูก แล้วนี่ใกล้เสร็จยังจ๊ะ จะสิบโมงกว่าแล้วนะเดี๋ยวจะไม่ทันกินตอนเที่ยง”
“ใกล้แล้วค่ะ หนูตุ๋นจนได้ที่แล้ว เมื่อคืนพอดีมีเคสด่วนค่ะ พี่ภาคย์เลยต้องไปทำงาน” เธอบอกโดยพยายามหลบสายตาของคนเป็นแม่
“อะไรนะ! นี่หมอภาคย์ทิ้งให้หนูอยู่คนเดียวทั้งคืนเลยเหรอลูก” หญิงสาวชะงักมือที่กำลังคนอาหารในหม้อ เมื่อมารดาเอ่ยทักในสิ่งที่กำลังเป็นจุดอ่อนไหวสำหรับเธอในตอนนี้ ความตั้งใจแรกเธอไม่ได้
