บรรยากาศใน Tonic Bar ในช่วงหัวค่ำคนยังไม่เยอะมากนัก เพลงที่เปิดในร้านจึงยังเป็นจังหวะเบาๆ ทำให้ง่ายต่อการได้พูดคุยสนทนา เพราะความว้าวุ่น กลัดกลุ้มใจ ทำให้เขาต้องรีบนัดจรินทร์และสิงหาออกมากะทันหัน อย่างน้อยๆได้ดื่มได้พูดคุย ได้ระบายมันอาจจะทำให้ความรู้หนักหน่วงที่เขามีในตอนนี้บรรเทาเบาบางไปได้บ้าง
“ทำหน้าแบบนี้หมายความว่าไงวะ ยังกับจะแบกโลกไว้ทั้งใบอย่างนั้น” จรินทร์เอ่ยขึ้นเมื่อเห็นหน้าตาท่าทางของคนที่จะเป็นเจ้าบ่าวกลับมีสีหน้าอมทุกข์ เคร่งเครียด ดูไร้ชีวิตชีวาไม่เหมือนคนที่กำลังจะมีความสุขแต่งงานกับผู้หญิงที่ตนเองรักอย่างนั้น
“เหล้าเนี่ยก็กินเข้าไปอยู่นั่น แดกจนจะหมดขวดอยู่ล่ะ ไม่เอาไปอาบด้วยเลยล่ะ” สิงหาประชดคนเป็นเพื่อนเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายตั้งแต่เข้ามาในร้านก็เอาแต่รินเหล้าใส่แก้วกระดกดื่มเอาๆ ไม่ยอมพูดจากับใครทั้งที่ตนเองเป็นฝ่ายนัดพวกเขาออกมาแท้ๆ
สีหน้าอมทุกข์ แลดูเครียดตลอดเวลาของน
