Çilem, balkonda durmuştu. Oğuz ve ailesi ambulans olayından sonra çıkan bir kavgayla sülalece defolup gitmişti.
Omzuna annesinin verdiği şala sarılırken yanına gelen, gözlerinden uyku akmasına rağmen gülümseyen kuzenine döndü. Diğerleri uyuduğu için sesini alçalttı.
“Neredeydin?” diye sordu.
Songül, “Ambulansı görmedin mi, adam hık dedi gitti, ben de o telaşla seni unuttum ya,” diye dürüstçe itiraf etti.
Çilem, kıza yaklaşıp çay bardağını ısınmak için sıkı sıkıya tutarken “Oğuz köpeği başıma bela olacaktı az kalsın, kafasını taşla yardım bana mısın demedi!” diye tısladı.
“Sana güvensem, başkası da olmasa, öldürülüp dereye falan atılmam iş bile değildi kızım. Bu mu senin kardeşliğin, kankalığın!” diyerek ne kadar korkmuş olduğunu açığa çıkarttı.
Songül, “Ne oldu ki, ne dedi geri zekal
