Napangiti na lamang ako nang mapait. Ilang beses na ba niya sinabi sa akin ang gasgas na salitang iyon? Ilang beses na rin ba akong nagpapaniwala at nagpakatanga para sa mga pangako niya na hanggang sabi lang? Ang sakit lang isipin. Ang sakit isipin na kapag walang-wala siya, ako yung naroon para sa kanya. Kapag nagbe-breakdown siya sa school naroon ako para samahan siya at ilibre kung saan niya gusto para lang mabawasan ang lungkot niya. Ako ang ngbibigay ng allowance, pati tuition niya minsan sa school kasi nakikita kong ang ganda ng pangarap niya sa buhay. Sabay naming binuo ang pangarap na iyon kaya willing akong i-sacrifice lahat para sa kanya. Lahat ng plano ko sa buhay, mga pangarap ko na kasama siya napakasarap sa pakiramdam.
Pero ngayon nagsisimula na akong magduda. Kasama din k
