“คุณพ่อเป็นถึงนายแพทย์ คุณแม่ก็เคยเป็นพิธีกรรายการทีวีมาก่อน แต่ไม่คิดว่าลูกสาวคนเล็กจะทำตัวนิสัยแบบนี้”
“นิสัยแบบไหนไม่ทราบคะ จู่ ๆ ก็มาหาเรื่องกัน แหม... คนกำลังรีบ ๆ” ฟังแล้วไม่สบอารมณ์ แต่หญิงสาวเลือกที่จะเดินหนี
“จะไปไหน” ยังไม่ได้สะสางเรื่องเมื่อเช้า เขาไม่ยอมให้หนี
“ไม่เกี่ยวกับคุณ” อิงธาราไม่หันกลับมามองด้วยซ้ำ
“เดี๋ยว” พัชระจับข้อแขนของเธอเอาไว้ คนตัวเล็กรีบสะบัดออกอย่างแรง แล้วหันกลับมาจ้องหน้าเขาตาเขียว
“คุณมีสิทธิ์อะไรมาจับมือถือแขนคนอื่น”
“ก็ไม่ได้มีสิทธิ์อะไร แต่อยากได้ยินคำว่าขอโทษจากปากของคุณก็เท่านั้น” ที่ยังคาใจหมอหนุ่มก็มีแค่เรื่องนี้เรื่องเดียว
“เรื่องไหนอีกล่ะ”
“ก็เรื่องที่ขับรถปาดหน้า แล้วแย่งที่จอดรถไง”
“โอ๊ย...ขอโทษก็ได้ค่ะลุง ให้ตายเถอะ”
“ยัยเด็กปากยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม ทำไมนิสัยแย่อย่างนี้”
“อ้าว...ก็มาว่าเขาก่อนทำไมล่ะ คนทำนิสัยแย่มา เราก็ทำนิสัยแย่กลั
