เมื่อประตูลิฟต์เปิดออก อิงธาราก็ก้าวออกมา แต่เธอก็ต้องชะงัก เมื่อเห็นว่าพัชระยืนรออยู่
“น้ำอิง” เขาเรียกชื่อเล่นของเธออย่างสนิทสนม อิงธาราถึงกับอ้าปากกว้าง
“ถ้าไม่ชอบหน้ากัน มาตามราวีกันทำไมไม่ทราบ”
“ไม่ได้ราวี แต่ผมต้องการจะรู้เรื่องราวของพี่สะใภ้ของคุณ”
“เอ๊ะ! คุณนี่ยังไงนะ ภรรยาของคนอื่น คุณไม่มีสิทธิ์จะมาถามถึงนะ แล้วตอนนี้นอกจากพี่บีจะเป็นภรรยาของคนอื่น เธอยังเป็นภรรยาของนายจ้างของคุณด้วย จำได้หรือเปล่าคะคุณหมอ แล้วนี่... มันกี่โมง กี่ยามแล้ว คุณหมอยังไม่ไปทำงานอีก” เธอกระแนะกระแหน
พัชระหน้าแข็ง “วันนี้ผมหยุด”
“ลาหยุดหรือว่าหยุดเองคะ”
“นั่นมันเรื่องของผม”
“อ้อ... ถ้าอย่างนั้น นี่มันก็เรื่องของฉันเหมือนกันค่ะ ขอโทษนะคะ กรุณาหลีกทาง”
พัชระไม่หลีก อิงธาราเดินไปทางไหน เขาก็เดินไปทางนั้นอีกด้วย
“บอกให้หลีกไป”
“ผมไม่หลีก คุณจะต้องบอกผมมาก่อนว่าบีอยู่ข้างบนนั้น”
อิงธารากลอกตา สีห
