“โอเค ลูกรักของม้อมมี่หิวมาก ยูไม่เคยกินต่อเนื่องแบบนี้เลย” ปิ่นมุกก้มลงหอมหัวลูก
“วันนี้พอขึ้นจากน้ำก็ไม่ยอมกินนมขวดเพราะรู้ว่าจะได้มากินไก่ลุงผู้พัน พี่ก็นึกว่าจะเบื่อแบบพี่เสียอีก” ปกป้องมองนักเก็ตที่ถูกส่งเข้าปากเล็กๆ แล้วลูกรักก็โยกหัวไปมาอย่างมีความสุข
“พอหิวก็เลยไม่ค่อยซน” ปิ่นมุกบอก
“ม้อมมี่ก๊ะ หม่ำๆ” ลูกรักแบ่งนักเก็ตให้ โดยยื่นมาป้อนที่ปากของปิ่นมุก
“ขอบคุณค่ะ น่ารักที่สุด” ปิ่นมุกใช้ปากรับก่อนจะเอามือจับกินต่อ ส่วนในมืออีกข้างยังถือโทรศัพท์ค้าง
ปกป้องเห็นเธอแค่นยิ้มน้อยๆ เขารู้จักเธอดีจนรู้ว่ารอยยิ้มนี้ไม่ใช่เรื่องที่ดีแน่ อดไม่ได้ที่จะเอ่ยถาม “มีอะไรหรือเปล่า”
“รู้ล่วงหน้าก็ดีเหมือนกัน มันทำให้ปิ่นได้ทบทวนใหม่ พี่นิ้วโป้งเพิ่งจะบวช แต่ว่าก่อนบวชหมดสัญญากับช่องพอดี พี่เขาไม่ได้ต่อสัญญา ตอนนี้เป็นนักแสดงอิสระ”
“ดะดี๊ก๊ะ ยัมมี่ๆ” ลูกรักลุกขึ้นยืน ยื่นนักเก็ตไปให้ปกป้อง “โ
